Tip:
Highlight text to annotate it
X
โอ้ว สมบัติของข้า!
ใช่แล้ว เอาเลย
รสชาดเป็นยังไงล่ะ?
มันเป็นของขุนนางเชียวนะนั่น
จนถึงตอนนี้
ไม่มีชาวต่างชาติ มีชีวิตเหลืออยู่ใน โชซอน(เกาหลี)
อ้า นี่ใช้สำหรับทำอะไรน่ะ?
เอานี่ไป
ส่วนข้าเอานี่
มันเป็นการแลกเปลี่ยน
มันเป็นหน้ากากของพระราชา
ผู้คน ไม่ว่าใครก็ตาม ล้วนต้องการเป็นพระราชา
ถึงแม้ต้องฆ่าพ่อของตัวเองก็เถอะ
และต้องฆ่าพี่น้องของตัวเองก็ตาม..
หมู่บ้านซันบัง
มันเป็นอาหารสำหรับคนกินจริงๆ หรือนั่น?
ช่างไม่ต่างอะไรจากอาหาารให้หมูกินเลย!!
อยากกินบ้างมั้ยล่ะ?
ถ้าท่านอยากกิน ก็ต้องทำงาน
อยู่ที่นี่ ถ้าใช้มือให้เป็นประโยชน์ ปากของท่านก็จะได้ประโยชน์ด้วย
เข้าใจมั้ย?
ช่างหยาบคายจริงกล้าบอกให้ข้าไปทำงาน
ถึงขอร้อง ข้าก็ไม่กินของแบบนั้นหรอก คงดูน่าอร่อยสำหรับหมูเท่านั้นแหล่ะ
ข้าว่าเค้าคงยังไม่หิวเท่าไหร่
น่าสงสาร...
ดูเหมือน ตั้งแต่เค้ามาที่นี่ เค้ายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ
น่าสงสารรึ? บ้าสิ
เค้าไม่ใช่คนแรกที่ถูกเนรเทศมาสักหน่อย มีตั้งเยอะแยะ
พวกคนที่ชอบเชิดคอแข็งแบบนั้น
ต้องทำให้หิวโหยก่อน แล้วคอถึงจะอ่อนลง เหมือนหนอนทะเล
ข้าไปล่ะ พวกท่านจะได้อยู่ตามลำพัง
จะได้ทำอะไร ทีอยากทำกันต่อไป
มามะ กินหน่อย
กินเองสิ
นายท่าน
รอเดี๋ยวก่อน
ให้เวลาเราอีกวันเถอะ
ข้าเชื่อว่าเราต้องหาม้าพบแน่
พวกข้า ทำไม่ได้หรอก
ท่านข้าหลวง สั่งให้เรานำตัวเค้าไปทันที
เค้าไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน คอยดูแลแต่ม้า ที่เป็นของบรรณาการ
แล้วดูสิ เค้าต้องถูกจับไปลงโทษรึ?
เจ้ารู้อะไรมั๊ย นี่มันเรื่องใหญ่มาก ที่ของบรรณาการถูกขโมยไป?
ขอเวลาให้เราอีกแค่วันเดียว แค่วันเดียวเอง
นายท่าน..ได้โปรด นายท่าน...
ลงโทษเจ้านั่นให้สาสม..!
พวกเจ้าทำอะไรอยู่?
หนึ่ง!
สอง!
หยังซอน พ่อเจ้าใกล้จะตายแล้ว!!
ฮ้า..นี่มันไม่ยุติธรรมเลย
ไม่ยุติธรรมเลย!!
"ม้า"
สถานที่ดูแลม้าที่เป็นของบรรณาการ แดจุงฮุน
ท่านคือใคร?
ข้าคือคนที่ถูกเนรเทศ อาศัยอยู่ในหมู่บ้านซันบัง
ข้ามาเพื่อที่จะดูม้าหน่อย
เฮ้อ..คนที่ถูกเนรเทศช่างมีชิวิตที่สุขสบายจริงๆ
ข้าได้ยินมาว่าที่นี่...
ได้ดูแลม้าที่เป็นของบรรณาการแก่พระราชา...
แต่ว่า ม้านั่น...
นั่นคือ สิ่งที่ข้ากำลังจะบอก ม้าสำหรับพระราชาไม่มีแล้ว
เจ้ากำลังจะบอกข้าว่า..เจ้าถูกโขมย?
มีเพียงแค่ม้าที่แข็งแรง เท่านั้นที่พระราชาควรได้
มันถูกเอาไปโดยไม่มี หนู หรือนก มาเตือนเลย
คนเลี้ยงม้าจากที่นี่ และที่นั่น ถูกเจ้าหน้าที่จับไปหมดแล้ว
คืนนี้ข้าคงไม่ได้นอน..ต้องคอยเฝ้าดูพวกมัน
ในบ้านของข้า
เมื่อวานนี้..ข้าวที่อยู่ในหม้อทั้งหมดหายไปเกลี้ยงเลย
ข้าวหายไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย เจ้ารู้หรือปล่าว ม้าของพระราชาได้หายไป..
แต่ว่านะ เรื่องจริงเป็นอะไรกันแน่?
หมู่บ้านเรามีชื่อเสียง เรื่องไม่เคยมีการขโมยของนะ
ฮ้า..มันช่างสดอร่อยจริงๆ
ปลาจะมีรสดีที่สุด ถ้ากินมันสดๆ หลังจากจับได้
ข้าว่า ข้าได้ยินเสียงบางอย่าง..
ข้าก็ได้ยิน..
โอ้..หรือว่านั่นจะเป็นหมูป่า?
อืม ช่างเถอะ..เราต้องเก็บแรงเอาไว้สำหรับดำน้ำ
อ้าาาา
ถ้าตอนกลางคืนมันหนาว ก็เอาไอ้นี่ห่มไว้นะ
ท่านมาอยู่ตามลำพังในต่างแดนอาจจะรู้สึกหนาวขึ้นกว่าเดิม
ห่ม?
"มีทู" ท่านมาจากไหนเหรอ?
มันไกลแค่ไหน ที่ๆ ท่านจากมา?
มีทู?
มีทู ท่านน่ะ มาจากที่ไหนเหรอ?
ไม่นะ..ไม่ใช่ ข้าชื่อวิลเลี่ยม วิลเลี่ยม เจ สเป็นเซอร์
ท่านมาจากที่ไหนกันนะ ถึงไม่รู้จักภาษาพูดของเราเลยสักคำ
ข้าอยากรู้จัง แต่..ไม่เป็นไร
ท่านเชื่อใจข้าได้นะ พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว มีทู..ข้าจะปกป้องท่านเอง
ข้าแล่นเรือข้ามมหาสมุทร มาจากประเทศอังกฤษ
ห่างจากแม่ ที่เริ่มไม่พอใจข้าอย่างต่อเนื่อง และทำให้ข้ากลัว
และห่างจาก คู่หมั้น ที่ข้าหวาดกลัวจะอยู่ร่วมด้วย
กับเพื่อนทีดีที่สุดของข้า "ยาน" เพื่อมา นางาซากิ เพื่อตามหาเครื่องลายครามที่สวยงามพวกนั้น
หลังจากที่เดินทางมานาน พวกเราก็ใกล้จะมาถึง นางาซากิแล้ว
แต่เป็นเพราะว่า จู่ๆได้เกิดพายุขึ้นกระทันหัน ข้าตกลงไปในมหาสมุทร
ข้าคิดว่า ข้ากำลังจะตาย..เคราะห์ดี ข้า วิลเลี่ยม เป็นคนที่โชคดี
ตอนนี้ ข้ายังมีชีวิต และได้มาอยู่ในเอเชียตะวันออก ที่สวยงาม ทั้งยังได้พบกับนางเงือกที่แสนดี
และนี่คือเรื่องทั้งหมด..
นี่คือข้ารึ?
จริงเหรอ?
ข้าชื่อ โบจิน..
เดี๋ยว..อย่างนี้ถูกมั๊ยน้า?
หรือเป็นแบบนี้น้า?
ช่างเถอะ..ข้าชื่อ โบจิน...โบจิน
โบจิน?
นั่นเป็นชื่อของเจ้าเหรอ?
อ้าาา ข้า...วิลเลี่ยม
วิล..อา..อัม
วิลเลี่ยม วิ..ลี..แอม
วิ..ลี..แอม
ชื่อของท่านคือวิลเลี่ยมเหรอ?
ข้าคิดว่าชื่อของท่านคือ "มีทู" ซะอีก?
แต่ว่านะมันเป็นชื่อที่แปลกจริงๆ
วิลเลี่ยม..วิลเลี่ยม..วิลเลี่ยม
เฮ้..พวกเจ้า
พวกเจ้ากำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่รึ?
บางคนช่างโชคดี จริงๆ ที่ได้เกิดเป็นลูกสาวใครของบางคน
ข้าได้ยินว่า เจ้าได้ร่วมเดินทางไปดำน้ำด้วยรึ?
ข้าทำไมรึ?
ใครเป็นคนบอก?
แม่ของเจ้า..
เจ้าน่ะดำน้ำได้ไม่เรื่องเลย แต่มีโอกาสได้ไปด้วย มันเป็นโชคของเจ้าจริงๆ
เฮ้..มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง..
แทนที่จะเป็น คูทบอน คนที่ด้ำน้ำได้เก่ง..
แต่เป็นเจ้า โบจิน ที่ได้รับเลือกก่อนในการไปกับพวกเค้า
ฮ้าาาา?
ท่านแม่...ข้าต้องไปดำน้ำลึกเที่ยวนี้ด้วยจริงๆเหรอ?
ทำไมข้าถึงได้ไปที่นั่นด้วยล่ะ?
ท่านแม่..ท่านก็รู้ถึงความสามารถในการดำน้ำของข้าไม่ใช่รึ?
นักดำน้ำรุ่นพี่ ที่เก่งๆ เที่ยวนี้คงต้องลำบากแล้วข้าจะทำยังไงดีล่ะ?
มีใครไม่รู้เรื่องนั้นอีกเหรอ? ทำไมเจ้าถึงได้ไป
นางต้องการให้เจ้า ได้รู้ถึงสิ่งที่เจ้ามีน่ะสิ
ฮึ..คอยดูพรุ่งนี้เถอะ พวกเราคงต้องคอยช่วยใครบางคน ที่ใกล้จะตายในทะเล..
พูดแต่เรื่องที่ไร้สาระ ไป ไปเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้
ท่านพี่
ท่านพี่
ข้า..พรุ่งนี้ข้าต้องร่วมเดินทางไปดำน้ำลึกด้วย แล้วข้าจะกลับมานะ
ขอให้เจ้าโชคดี
มีเพียงแต่ท่านคนเดียว ที่คอยห่วงใยข้า..
เจ้ายังไม่ไปอีกรึ?
นั่น..เจ้านั่น..นั่น..นั่น
ที่รัก..
อ้ามมม
เอาน่า
ท่านพี่...
โบจิน ช่างโชคดีจริงๆ
ท่านรู้หรือปล่าวว่านั่นเป็นน้ำอะไร?
มันเป็นน้ำที่สกปรกเหรอ?
ไม่หรอกค่ะ มันเป็นน้ำสะอาดสำหรับ ท่านย่าซูลมอนแด ที่ซึ่งเราสวดขอพร ให้นักดำน้ำของเรามีโชค
ถ้าอย่างนั้นมันก็สะอาดน่่ะสิ
คนอย่างท่าน คิดได้แค่นี้เองหรอกเหรอ?
แบบนั้น เจ้ากำลังหมายถึงอะไร?
พวกเราต้องไม่ทำให้ วิญญาณของท่านย่าซูลมอนแดโกรธ
ถูกแล้ว..ข้าจะต้องไปเอาน้ำ
ท่านพ่อ..ข้าจะไปเอาน้ำเองค่ะ
พอได้แล้ว
ข้าจะไป และเอาน้ำนั่นกลับมาเอง
ตามที่คิดเลย พวกคนธรรมดา ชอบเชื่อเรื่องไสยศาสตร์
ท่านใต้เท้า
แน่นอน ท่านเป็นชนชั้นสูงย่อมแตกต่าง
ในเมื่อท่านจะไปล่ะก็ จะได้ไม่ต้องเสียเที่ยวกลับไปอีกครั้ง
ช่วยนำน้ำมาให้มากพอที่จะดื่ม และใช้หุงข้าวด้วยนะ
คนที่ถูกเนรเทศนี่!
มาให้ข้าช่วยเจ้าเถอะ..
มาให้ข้าช่วยเจ้าเถอะ...มาให้ข้าช่วยเจ้าเถอะ..
หนึ่ง
สอง
ทำถูกแล้ว
สาม..
เหนื่อย..ใช่มั๊ย?
พวกเรา ไปที่อื่นกันมั๊ย?
แล้วดื่มน้ำชารสเปรี้ยวกัน?
อ้าาาา เค้ากำลังอาย
ทุกๆคน เป็นแบบนั้นแหละตอนแรกๆ..
อย่ากลัวเลย !!
เฮ้ย เจ้า..
ข้าบอกแล้วใช่มั๊ย ให้อยู่ในที่ทางของท่าน
ท่านยังไม่ได้รู้สึกอีกเหรอ?
ท่านทำได้ยังไง?
เที่ยวเดินไปทั่ว ที่ๆพวกผู้หญิงอยู่กันมากมาย
โดยไม่สวมใส่ เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ตามประเพณี
โปรดระวัง คำพูดของท่านด้วย
ท่านคิดว่าการหยอกล้อ อยู่กับผู้หญิงนี่เป็นสิ่งที่ถูกรึ?
ควรจะคิดถึงตัวท่าน กับเรื่องเดือดร้อนของชาวบ้านก่อนนะ..
ถึงแม้ว่า..พวกชาวบ้านจะทำงานโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเถอะ
ชีวิตของพวกเค้าช่างน่าสงสารนัก
นั่นไม่ใช่สิ่งที่ท่านควรเอาใจใส่ กับคนที่ท่านคอยเก็บค่าส่วยรึ?
พูดมาได้ยังไง?
คนโดนเนรเทศอย่างท่าน มาพูดชุ่ยๆ แบบนี้กับคนอื่นได้ยังไง?
ข้า...
ต้องไปล่ะ อยู่ในระหว่างการทำงานของข้า..
หนึ่ง สอง สาม สี่
หนึ่ง สอง สาม สี่
หนึ่ง สอง สาม สี่
วิลเลี่ยมคงต้องหิวแน่เลย..
เจอแล้ว หอยยักษ์..หอยยักษ์!!
ดึง!! ดึง!!
เจ้าได้เรียนรู้บ้างมั๊ย?
เจ้าเก่งแต่ดำน้ำสำหรับการเก็บสาหร่าย..
เจ้าไม่ควรที่จะได้มากับพวกเราเลย...
เจ้ามาดำน้ำลึกเที่ยวนี้ได้ยังไงนะ?
จากที่ข้าได้ยินที่คุยกันนี่ เจ้ายังคงต้องมีเรี่ยวแรงหลงเหลืออยู่แน่เลย..
ข้าต้องการดำพรุ่งนี้อีกครั้ง ในการเก็บหอยยักษ์ที่เหลือ
คิดยังไง?
โอ้ กี
ปล่อยลูกสาวของบางคน ที่แย่ที่สุดเอาไว้คนเดียว แล้วเลือกพวกเราที่เหลือไป..
เอ้ยยย จากที่ดูแล้ว
เจ้าก็ดำน้ำได้ไม่ดีนักหรอก..
พรุ่งนี้เมื่อเรากลับไปบ้านแล้ว เจ้ายังต้องไปฝึกดำน้ำต่อไป
ท่านแม่..ท่านไม่เห็นหรือว่ามันอยากแค่ไหนสำหรับข้า?
ถ้าท่านต้องการ บางอย่างที่ทำตามคำสั่งได้มากๆ
ท่านก็ควรจะมีลูกเป็นวัว แทนที่จะเป็นข้า!!
ว่าอะไรนะ?
นี่..นี่ปากของเจ้ารึ!!
ถ้านี่เป็นครั้งแรกของเจ้าที่ได้มากับพวกเรา..
ด้วยใจที่กล้าหาญ..
เจ้าก็ควรที่จะพยายามให้หนักกว่านี้!!
ข้าไม่ได้ชอบมันสักหน่อย...
ใครบอกว่าข้าอยากเป็นนักดำน้ำ..
ถ้าเจ้าเกิดมาที่ แทมนา (เจจูโด)
โชคชะตาของเจ้าก็คือนักดำน้ำ..เจ้าร้องไห้ทำไม?
ทำไมข้าต้องเกิดมาเป็นลูกสาวของท่านด้วย?
เจ้า นี่ นี่
โขมย!!
จับโขมยที...
ทุกคนออกมา
เกิดอะไรขึ้น?
ใจเย็นๆ..
เป็นอะไรรึ?
ข้ากำลังนอนอยู่..จากนั้น ข้าก็ได้ยินเสียงบางอย่าง
ข้าออกไปอย่างช้าๆ
ข้าเห็นเงาดำไปที่ครัว แล้วเอาของบางอย่าง
มันเป็นหมูรึปล่าว? บางที?
ไม่..มันไม่ใช่
ข้าเฝ้าดูอย่างระวัง..มันเป็นคน!!
นี่มันดึกมากแล้วนะ!!
ส่งเสียงดังเอะอ่ะ อะไรกัน?
นายท่าน
มีอะไรกันตอนดึกดื่น..
ข้าถามว่า..มันเกิดเหตุอะไรขึ้นที่นี่?
มีโขมยที่บ้านของข้า..
เจ้าบอกว่าขโมยงั้นรึ?
มีใครมาขโมยสินค้าสำหรับส่งส่วยอีกแล้วรึ?
ไม่..มันไม่ใช่เช่นนั้น
แค่หอยเป๋าฮื้อแห้ง..
ไม่ใช่สินค้าส่งส่วย..
แล้วก็มีดทำครัว..
แล้วก็ไข่ต้ม ที่ข้าต้องการเก็บไว้กิน..
แม้แต่ในบ้าน ข้าวที่ข้าตั้งไว้สำหรับบวงสรวง ก็หายไปด้วย
นั่นไม่มีเหตุผลเอาเลย..
การถูกขโมย เป็นประจำแบบนี้ เราไม่ควรอยู่เฉย ต้องแจ้งให้ทางการรู้
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนะ ทำให้ทุกคนเป็นกังวล
พวกเจ้า เอาล่ะ กลับบ้านกันไปได้แล้ว..
เร็วเข้า..
แม่คูทบอน ข้าอยู่นี่..
นั่น..นั่น ดูเจ้าสิ
เจ้ามาโกรธอะไรข้า?
โบจิน..
โบจิน เจ้าไม่เป็นไรนะ?
วิลเลี่ยม ท่านกำลังจะไปจากที่นี่ ใช่มั๊ย?
ท่านต้องพาข้าไปด้วยนะ..
ท่านรู้รึปล่าว..
อย่าลืม ท่านต้องพาข้าไปด้วยนะ ท่านต้องทำนะ..
สัญญานะ..
ท่านต้องไม่ทิ้งข้าไว้คนเดียว ท่านต้องพาข้าไปด้วยนะ
ตั้งแต่นี้ไป วิลเลี่ยม ท่านไปคนเดียวไม่ได้นะ..
ถ้าท่านไม่รักษาสัญญาที่เรามีต่อกันท่านต้องถูกพรายยังดง ลากลงไปสู่ใต้ท้องทะเล..
เข้าใจมั๊ย?
ข้าอยากไปให้พ้นๆ จากที่นี่จริงๆนะ
ถ้าที่นั่นมีคนแบบท่านอยู่มากมาย โลกนี้ต้องกว้างใหญ่อย่างเหลือเชื่อ และของที่แตกต่างกันออกไป
แต่ทำไม ข้าต้องมาติดแหง็กอยู่ที่นี่ด้วย..
หรือข้า ต้องใช้ชีวิตที่มีอยู่บนเกาะแทมนา?
ถึงแม้ ท่านจะไม่เข้าใจที่ข้าพูด..แต่ท่านก็ยังใส่ใจ
ได้พูดระบายสิ่งต่างๆกับท่านแบบนี้ทำให้จิตใจข้ารู้สึกดีขึ้นมากเลย
ขอบใจนะ วิลเลี่ยม
อ่ะ ทำไมหน้ากากมาอยู่ที่นี่?
เจ้าชอบมันเหรอ ดูนี่..
เจ้าเป็นผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่เท่ากับม้าเจ้าควรระวังพวกที่คอยแฝงตัวอยู่ในความมืดไว้บ้าง
ถ้าท่านรู้ว่าในความมืดมันมีสิ่งน่ากลัวแฝงอยู่แล้วท่านล่ะ มัวไปอยู่ที่ไหนมาจนถึงตอนนี้?
ท่าน นั่น นั่นอะไรน่ะ?
มันไม่ใช่ธุระ กงการของเจ้า..
ไม่ ข้าจะ..
จินซังพี?
ให้ข้าดูหน่อย..
ฮ้า ฮ้า เจ้านี่ ควบคุมตัวเองหน่อยได้มั๊ย?
ขโมย
อ้า..มันช่างสวยงามเหลือเกิน
อย่าว่าข้าเลยนะ..
ข้าดื่มเข้าไปตั้งเยอะแยะ
โอ ไม่
ทำไมข้าเห็น 2อัน
มันเป็นอะไรแน่?
อ้าาาา ปีศาจ
เครื่องปั้น สีขาว
เจ้าเป็นใคร?
ข้าถามว่า เจ้าเป็นใคร?
ถอดหน้ากากประหลาดนั่นออกซะ
ชาวตะวันตกรึ
นี่คงจะสุกได้ที่แล้วมั้ง
เจ้าเก็บได้เยอะมั๊ย?
ท่านแม่
โอ้ ลูกสาวที่น่ารักของข้า
ข้าด้วย
แม่จ๋า
ซุปนี่อร่อยที่สุดเลยตอนได้กินที่ชายหาด
ตรงนู้น..พ่อของ โบจินใช่มั๊ย?
โอ้ ท่านพี่
ดูเหมือนจะโดนมาหนักเลยนะ
พระเจ้าช่วยด้วยเถอะ.. มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่?
แม่โบจิน..
ข้าเห็นมัน..
ข้าเห็นแล้ว
ข้าเห็นเค้า
เกิดอะไรขึ้น?
เจ้าวายร้ายที่ทำเรื่องทั้งหมด
ต้องเป็นมันแน่ที่โขมยเครื่องบรรณการไป
อะไรนะ? คนที่ขโมยของทั้งหมดไปรึ?
มันเป็นใคร? พวกเรารีบไปจับกันเถอะ
ข้าเห็นมันมากับตาข้าเองอยู่ๆ มันก็ปรากฎตัวขึ้นมากลางป่า
ตาของมันมีสีฟ้าแล้วมันก็สูงถึง 100 ชุค(= 30เมตร) ส่วนผมของมันก็ปลิวว่อนไปทั่ว
มันเป็นปีศาจ
เจ้าเป็นบ้าอะไร ถึงได้มาหลอกพวกเรา
ไปกันเถอะ ไป
แล้วก็จมูกของมันนะ...
หลีกไป
โยนเค้าลงทะเลไปเลย
วิลเลี่ยม
โบจิน
ท่านบาดเจ็บหรือปล่าว?
แย่จริง พวกเค้ากำลังจะมาจับตัวท่านไป
วิลเลี่ยม ข้ากลัวจัง
มันอันตรายนะ..
ยาน?
ยาน
ท่านรู้มั๊ย ข้าไม่อยากจะเชื่อเลย ท่านกำลังยืนอยู่ต่อหน้าข้าตรงนี้
ข้าคิดว่า เป็นข้าคนเดียวสะอีก ที่รอดชีวิตจากเรือ
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?
อืม ข้าจะเริ่มต้นยังไงดีล่ะ?
นางเป็นคนที่ช่วยชีวิตข้า ให้ที่พักข้า และก็หาอาหารมาให้ข้า
ยาน ข้ามั่นใจ ท่านเชื่อใจหล่อนได้
ข้าหมายถึง ข้าอาจจะหายตัวไปจริงๆ และไร้ร่องรอย ถ้าไม่มีหล่อนคอยช่วย
ถ้าจะหาย และไร้ร่องรอยหล่อนก็ยังเป็นอันตรายได้อยู่ดี
ยังไงนะ เค้าถึงหลบหนีออกไปจากป่านี้ ได้อย่างเร็ว
มันคงต้องไม่ใช่ครั้งแรกของเค้าแน่
ชาวต่างชาติ เป็นไปได้ยังไงนะ?
ช่างน่ามหัศจรรย์
มันช่าง น่ามหัศจรรย์จริงๆ
ข้าแค่เห็นว่า ป่าที่นี่ช่างสวยงามเหลือเกิน..
ว่าแต่ ท่านไม่คิดหรือว่ามันยังเช้ามาก สำหรับท่าน นายน้อย
ใช้เวลาว่างเดินชมธรรมชาติ?
ฟังจากสำเนียง ข้าขอเดาว่าท่านคงไม่ใช่คนของที่นี่..
ว่าแต่ ท่านชื่ออะไร?
พาร์ค
พาร์คกู
ท่านทำยังไงถึงได้มีของพวกนี้? ในน้ำข้างนอกนั่นเหรอ?
โอ้ มันช่างดูน่าอํศจรรย์
โอ้ เยี่ยม
นี่ ดูสิ ทางนั้นคือทิศเหนือ
มุม ละติจูด 33 ทางทิศเหนือ
มันเป็นทางใต้ที่ไกลมากของ โชซอน(เกาหลี)
แล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหนล่ะ?
ต้องเป็น เกาะแทมนา แน่นอน
แท อะไรนะ?
เกาะแทมนา ในยุโรป พวกเขาเรียกว่ามันว่าเคลพาร์ท
มันเป็นเกาะที่อยู่ทางใต้สุดของโชซอน
แทมนาโชซอน
น่าอัศจรรย์! ในมหาสมุทรเต็มไปด้วยพื้นที่แปลกใหม่
จะดีกว่า ถ้าพวกเราไปจากที่นี่โดยเร็ว เป็นไปได้มากที่ประเทศนี้จะตกเป็นของญี่ปุ่น
ถ้าพวกชาวบ้านมาพบเข้า ท่านไม่สามารถรู้ หรือเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ไม่ ข้ายังไปตอนนี้ไม่ได้ ไม่ใช่แบบนี้
ข้าหมายถีง..
ไม่ไปจนกว่า ข้าจะได้สมบัติที่ข้ารักคืนมา
ไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่า การออกไปจากที่นี่ กับแค่ของชิ้นเดียว
พวกเราต้องไปที่ เมืองนางาซากิก่อน แล้วจากนั้นก็ ฮอลแลนด์
ท่าน ข้าตกใจนะ
ท่านควรจะส่งเสียง ว่าท่านอยู่ที่นี่ด้วย
ดูจากลิ้นที่ร้ายกาจ และการทำตัวที่ไม่เหมาะสมของเจ้าแล้ว
ข้าดูจากท่าทางที่เจ้าตกใจ เจ้าต้องไปทำสิ่งชั่วร้ายมาแน่เลย
ชั่วร้าย อะไร?
เฮ้อ ลืมมันไปเถอะ ขอน้ำดื่มให้ข้าหน่ย
เจ้าค่ะ ได้แน่นอน ข้าควรไปเอาน้ำมาให้ท่านดื่ม
แต่ว่า ทีหลังนะ
เจ้า...เจ้า
นี่แน่ะ ท่านหัวหน้านักดำน้ำ
ท่านเคยพบเห็นสิ่งแปลกประหลาด ในน้ำหรือปล่าว?
ท่านรู้มั๊ย ใครบางคนที่มีจมูกยื่นยาวชี้ฟ้า
ด้วยผิวหน้าที่ซีด ขาวเหมือนกระดาษ
ฮ้า ท่านนี่น่าสงสาร
ถ้าท่านเบื่อ ไม่รู้จะทำอะไรควรไปช่วยกันทำแหจับปลานู่น..
หยุดนะ
เฮ่ย เฮ่ย เฮ่ย
เจ้ายัดอาหารเข้าไปเท่าไหร่ในปากนั่นข้าวของเราถึงได้หมดหม้อฮ่ะ
ข้าว อะไรนะ
วิลเลี่ยม ตื่นเร็วๆเข้า
ข้ามาแล้ว
โบจินรึ?
เร็วเข้า ตื่นเถอะ
ท่านต้องมากินข้าวช้าวนะ
ท่านคงหิว ใช่มั๊ย?
ท่านกินนี่สิ
เค้าช่างมาได้เวลาเหมาะ ตอนเวลาอาหารทุกทีนะ
ยาน ท่านก็มากินสิ
ข้าคงต้องไปแล้ว
ข้าออกมาแต่เช้าเพราะกลัวท่านจะหิว
ครั้งหน้า ข้าจะเอามาให้มากกว่านี้นะ
ข้าไปล่ะนะ...
เดี๋ยว คอยเดี๋ยวก่อน
อะไรรึ?
ท่านพูดว่าอะไรนะ?
นี่
มันเป็นผมสีทองของท่านไม่ใช่เหรอ?
มันยาวทีเดียว
อันนี้ สำหรับข้า เก็บไว้เหรอ?
ข้าให้เจ้า
ท่านเรียนรู้ทุกๆคำที่ข้าพูด หรือนี่?
ใช่แล้ว
ถ้าอย่างนั้น ก่อนข้าไป ควรสอนท่านก่อน
อย่างแรกเลย คำทักทายตอนเช้า
ท่านทานข้าวมารึยังคะ?
ท่านทานข้าวมารึยังคะ?
พูดตามข้าสิ
ท่าน ทานข้าว มารึยัง
ท่านทำได้ดีมาก วิลเลี่ยม
ท่านทานข้าวมารึยังคะ? วิลเลี่ยม
ท่านทานข้าวมารึยัง? โบจิน
ท่านทานข้าวมารึยังคะ?
ยาน ท่านทานข้าวมารึยังคะ?
เฮ้ นี่ พวกเจ้า
ดู ดูหอยเป๋าฮื้อนี่สิ
ข้าจับมันได้ล่ะ
ตัวมันใหญ่ใช่มั๊ยล่ะ?
นี่อะไรน่ะ?
นี่มันใช่ทองหรือปล่าว?
อย่า คืนข้ามานะ
มันเป็นของข้านะ
ดูเหมือนมันน่าสนใจอยู่นา
เจ้าจะไปหาสิ่งของแบบนี้มาจากไหนได้บนเกาะนี้?
หรือว่านี่ เป็นของที่ เจ้าคนถูกเนรเทศให้เจ้ามาใช่มั๊ย?
ใช่มั๊ย ข้าพูดผิดมั๊ยฮะ?
คงเป็นของบางอย่างที่มาจาก ฮันยาง(โซล)
ฮะ โบจิน
ใช่มั๊ย?
จริงหรือปล่าว? คนที่ถูกเนรเทศให้เจ้ามารึ?
นี่
เจ้านั่น
หล่อนเห็นอะไรดี ในตัวเจ้าวายร้ายนั่นนะ
ข้าคอยเฝ้าตามหาท่านไปทั่ว?
ข้าได้ยินว่า ท่านมอบเชือกสีทองให้ โบจิน จริงหรือปล่าว?
ทำไมท่านต้องมอบมันให้หล่อนด้วย?
เชือกที่ผูกไว้กับด้ามมีด
จริงๆแล้ว ท่านเรียกร้องความสนใจจาก โบจินรึ?
ท่านมีให้ข้าบ้างมั๊ยล่ะ?
ท่านเพียงแค่ไปซื้อมันได้ที่ ฮันยาง (โซล)
สำนักตรวจการของ แจจุงฮุน ในเมืองเจจู
ท่านไปเจอมันที่ไหนรึ?
เส้นทางในป่าที่มุ่งหน้าสู่ ซามิกอล
จริงหรือนั่น?
ท่านได้ตรวจดูที่อื่นๆ ด้วยหรือปล่าว?
พวกเราได้ตรวจดูทุกที่แล้ว แต่ก็ไม่เจออย่างอื่นอีก
ท่านบอกว่า ที่ซามิกอลรึ
ตอนนี้พวกเราได้รวบรวมหลักฐานทุกอย่างเพียงพอแล้ว ขอรับ
ยังไงก็ตาม
ท่านคงต้องเก็บสินค้าเพิ่มสำหรับเป็นค่าส่งส่วย
ถึงแม้ว่าพวกเค้าจะมีชีวิตที่ลำบาก แต่ท่านต้องบีบให้หนักเพื่อนำของมา
ขอรับ ข้าจะทำตาม
จดหมายนี่มาจาก ฮันยาง (โซล)
พวกเค้ากำลังจะส่งผู้ตรวจการณ์มา สั่งให้เราร่วมมือกับเค้า
ตั้งแต่นี้ไป พวกเราต้องคอยระวังตัวเอาไว้
ข้าต้องทำเรื่องที่มีอยู่อย่างลับๆ
มันกำลังจะเป็นเรื่องยุ่งยาก
ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ?
วิลเลี่ยม
หน้ากากนั่น มันดูหน้าสนใจทีเดียวนะ
หน้ากากสำหรับใครบางคน ที่ต้องการปิดบังหน้าตาตัวเอง
มีบางคนที่ต้องหลบซ่อนอยู่หลังหน้ากาก อาศัยอยู่ในเมืองนี่ด้วยเหรอเนี่ย
ข้า..ข้าไม่รู้
เอามาให้ข้า..
มันเป็นของข้านะ
นี่น่ะรึ? ของที่เจ้าเที่ยวบอกไปทั่ว ว่าข้าเป็นคนให้?
ดูเหมือนเจ้าจะมีของที่น่าสนใจมากมายจริงนะ..
เจ้าได้ของสิ่งนี้มาจากไหนรึ?
เจ้าคนน่ารังเกียจ ตอนนี้จะมาขโมยของข้ารึไง?
ข้าไม่เคยให้ของสิ่งนี้กับเจ้านี่
เจ้าเที่ยวป่าวประกาศว่าได้มาจากข้า
เป็นเรื่องที่แปลกมากจริงๆ
มันเป็นอะไรกันแน่ที่ผูกอยู่กับด้ามมีด?
ดูเหมือนว่า มันคือเส้นผมใช่มั๊ย?
เหมือนกับว่า
เส้นผมที่มาจากคนต่างชาติเลย..
คนต่างชาติรึ?
นั่นเป็น อะไรเหรอ?
อืม นั่นสินะ
ข้าคงต้องไปทำงานที่สวนก่อนล่ะนะ..
เจ้าคนถูกเนรเทศ ข้าไปก่อนล่ะนะ
ถ้าท่านแม่จับได้ว่าข้าไม่ได้ไปทำงาน ข้าต้องเดือดร้อนแน่
ใครกันมาจับหมูแถวนี้?
มาวางกับดักเอาไว้อีก..
วิลเลี่ยม
โบจิน
เจ้าเป็นยังไงบ้าง?
วิลเลี่ยม
ท่านแอบเข้าไปที่หมู่บ้านใชมั๊ย?
วิลเลี่ยม ท่านเข้าไปที่หมู่บ้านไม่ได้นะ
ท่านต้องลำบากมากแน่ๆ ถ้าท่านถูกจับได้
ข้าคงต้องทำอะไรสักอย่าง
ไม่มีเรื่องอะไรที่จะเสี่ยงไปมากกว่านี้แล้ว
ดูข้าให้ดีนะ
ท่าน ห้ามไป
อันตราย
หมู่บ้าน
หมู่บ้าน
หมู่บ้าน ซันบัง
หมู่บ้าน ซังบัง
ท่านห้ามไป มันอันตราย
ข้าห้ามไป มันอันตราย
ดีมาก วิลเลี่ยม
เจ้าคนถูกเนรเทศ
วิลเลี่ยม วิ่ง
ท่านกำลังพูดว่าอะไรนะ? รายงานกับทางการหรือ ไม่นะ
เจ้ามันเป็นปลาทองจริง ๆ
ตอนข้าอยู่กับเจ้า เหมือนโลกนี้มันเปลี่ยนไป
มีบางที่ที่เจ้าต้องไปกับข้า
อย่าไปนะ
น้ำ ระวัง
พ่อโบลจินโดนจับแล้ว
พ่อ