Tip:
Highlight text to annotate it
X
ตอนสุดท้าย
โบจิน ปลอดภัยดีไหม
ข้าถามว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หรือไม่!!
ซีโอรินจับนางเอาไว้
ยาน ?
ท่านคงลำบากมาก.
เขาช่างโง่จริงที่ยอมไปรับใช้พระราชาอย่างนี้
พวกนั้นจะต้องชดใช้
นายท่าน
ข้าขออภัย
ช่วงที่ข้าไม่อยู่...
เด็กคนนั้นช่างโชคดี !
ไม่เป็นไร
ตอนนี้เรามีงานที่ยังต้องทำ
ยาน
นี่บ้านของใครน่ะ?
นั่นใครน่ะ ?
เจ้า, คือโบจินไม่ใช่หรือ ?
ไม่นะ !
คนถูกเนรเทศไม่ใช่คนแบบนั้น !
เพื่อช่วยให้องค์ชายซอฮุน ขึ้นครองราชย์
พวกนั้นบอก, ปาร์คคยู สมคบคิดกับวิลเลียม ทำการกบฎ
นั่นเป็นเรื่องที่กลุ่มซีโอรินสร้างขึ้นมา
นางน่ะเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
เราจะทำยังไงดีล่ะ?
มีทางที่จะช่วยได้หรือเปล่า ?
พวกเขาถูกขังอยู่ในคุกหลวง !
อย่าโง่ไปหน่อยเลย
คุณลุง,
ท่านแน่ใจเหรอว่าไม่มีทางช่วย?
ข้า,
จะไป
บอกความจริงกับพระราชาเอง
ไร้สาระน่ะ !
เจ้าไม่ได้ทำงานในวังเหมือนข้า,
เจ้าจะเข้าไปในวังได้ยังไง ?
เจ้าคิดว่าพระราชาจะทรงรับฟังคนอย่างเจ้าหรือ ?
เจ้าต้องถูกลงโทษด้วยการถูกประหารแน่
ไม่ยอม !
ข้าไม่สามารถนั่งอยู่เฉย ๆ โดยไม่ทำอะไรได้หรอก
เดี๋ยวนะ
ท่านพูดว่าทำงานในวังใช่ไหม?
ข้าเข้าใจ..
โบจิน,
เจ้าทำสิ่งนี้เพราะเธอ...
ถ้า,
ท่านเป็นข้า...
ท่านก็คงทำแบบเดียวกัน
ข้าศึกษามาจากท่าน,
แน่นอน ข้าทำแน่
ข้าเข้าใจท่านผิด
ข้าขอโทษ
และ,
ขอบคุณ
โบจิน....
ท่านคิดว่านางยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า?
ทั้งหมดนี้
เป็นความผิดของข้า
ยังไงก็ตาม,
เพราะโบจิน
และเจ้า
ข้ามีความสุข
ข้าก็ด้วย
มีความสุขก็เพราะเจ้าทั้งสอง
ฝ่าบาท
ท่านลืมสิ่งที่พวกเขาทำแล้วหรือ?
มีคนมากมายเท่าไรที่ต้องเจ็บปวด เพราะการแก้แค้นที่โง่ ๆ ของเจ้า?
ขณะที่ทำการค้ากับประเทศอื่น ๆ อย่างอิสระ,
ทำให้โชซอนกลายเป็นประเทศที่สงบสุขและมั่งคั่ง
นั่นไม่ใช่ความฝันของท่านหรอกรึ ?
ไม่ใช่จุดมุ่งหมายของพ่อข้าและของท่านรึ?
ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว
ทั้งหมดนีไร้ความหมาย
ข้า
จะไม่ยอมแพ้
ฝ่าบาทเสด็จ
แต่เจ้าสมคบคิดทำการกบฏ
เจ้า
ทำอย่างงั้นแล้วเจ้ายังคงต้องการมีชีวิตอยู่งั้นรึ?
ฝ่าบาท
ข้าพร้อมสละชีวิตเพื่อพระองค์
แต่ท่านต้องกำจัดคนพวกนี้ที่กำลังปิดหูปิดตาพระองค์
ได้โปรดพิจารณาด้วย
ฝ่าบาท, อย่าไปฟังนะพระเจ้าข้า
ได้โปรดทรงมีรับสั่งประหารเขาด้วย
ฝ่าบาท
ฝ่าบาท
ไม่โหดร้ายไปรึ
ดังนั้น...พูดต่อสิ
สิ่งที่ข้าต้องการปกป้องนั้นไม่ใช่ลมหายใจของข้า
แต่เป็นของโชซอน
ตอนนี้เจ้ากำลังพยายามสอนพระราชา
พระองค์ได้ทรงมองข้ามไป
โอ๊ะ ไม่นะ !
โบจิน... ?
ทำไมนางใน..
ถึงมีสุนัขในวังได้ล่ะ?
หม่อมฉัน....
ไม่ใช่นางในเพคะ..
ถ้างั้น?
เหมือนที่เขาพูดเมื่อตะกี้
หม่อมฉันเป็นนักดำน้ำจากทัมนา เพคะ !
ฝ่าบาท !
ที่ทัมนา, เราไม่ตีหรือฆ่ากันแบบนี้ เพคะ
ที่ทัมนา,
ท่านปาร์ค คยู ไม่ใช่ชนชั้นสูง, และชาวต่างชาติก็เป็นเหมือนคนในครอบครัวเพคะ
สองคนนี้เป็นคนดี
หม่อมฉันขอรับประกันด้วยชีวิตเพคะ !
ขอได้โปรดไว้ชีวิตพวกเขาด้วย, โปรดไว้ชีวิตพวกเขาด้วยเพคะ !
นี่เป็นเครื่องหมาย" ทาสของพวกซีโอริน" เพคะ
อะไรเนี่ย?
หม่อมฉันถูกพวกซีโอรินควบคุมไว้ , เพื่อที่จะช่วยหม่อมฉัน
วิลเลียมไม่มีทางเลือก จึงจำต้องโกหก เพคะ
ข้าได้ยินมาว่า องค์ชาย ซอฮุน, ปาร์ค ซอย ซัน, ปาร์ค คยู
และพวกต่างชาติก่อกบฎ
แต่ความจริงแล้วเป็นเรื่องที่กลุ่มการค้าสร้างขึ้น เพื่อต้องการ เปลี่ยนแปลงการปกครองโดยตั้งให้ข้าเป็นผู้นำ
ซอฮุน และ ปาร์ค คยู พยายามที่จะขัดขวางพวกเขา แต่ในที่สุด ทั้งสองคนก็ถูกต้อนจนมุม
โปรดฟังคำขอร้องของลุงคนนี้ที่จะขอเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย...
ข้าไม่ต้องการให้ใครมาถูกใช้เป็นเหยื่อเพราะข้า
ที่นี่, ทัมนา แผ่นดินอันสวยงาม
ใช่,
เจ้าไม่สามารถตรีตราบนหลังของเจ้าเองได้
ถ้างั้น,
จงเล่ามาตั้งแต่ต้น
ขอบพระทัย พะยะค่ะ ฝ่าบาท
ตอนนี้โบจินก็ปลอดภัยแล้ว, กระหม่อมก็สามารถกราบทูลทุกสิ่งได้
ฝ่าบาท !
โปรดเข้าพระทัยด้วย ! พวกนี้ต้องโกหกเพื่อเอาตัวรอดพะยะค่ะ
เ จ้ า !
ฝ่าบาท !
เจ้าน่ะ....
กลัวอะไรนักหนา ?
พวกเจ้า !
จับตัวท่านเสนาบดีไว้ อย่าให้หลุดได้
ฝ่าบาท....
ถูกต้องใช่มั้ย, ลูกหมาที่น่ารักของข้า ?
ข้าจะตั้งชื่อเจ้าอะไรดีนะ ?
โฮ!!!!! ลูก คยู (ปาร์ค คยู)!!!!!!!
ทำไมถึงต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น...... !
ทำไมลูกข้าต้องถูกเนรเทศ...... !
ข้าไม่สามารถไปส่งลูกข้าได้เลย... !
นายหญิง, ท่านไม่ต้องห่วงมากหรอก....
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของนายน้อยสักหน่อย
นายน้อยไปไกลแค่เจจู..เอง
กังฮวา.. แกน่าจะโดนสักป๊าบ.. น่าจะดี
เจ้าบ้านี่ !
เจ้าก็รู้แต่พูดไปเรื่อย
เจ้าเคยไปเห็นคุกเหมื้อนข้ามั้ย?
นายหญิง!
ที่นั่นน่ะไม่ใช่ที่คนจะอยู่ได้หรอกนะ
ไม่..... เป็นอย่างนี้ไม่ได้อ่ะ....!
ไปกันเถอะ
ท่าเรือ บียาง, เจจู
มาจากฮันยางรึ ?
ใช่
เร็วเข้า, เร็วเข้า!
เร็วเข้า !
ในนี้มีอะไรน่ะ ?
สิ่งนี้มาจากแฮนัม ถึงท่าน แดจุงน่ะ
ทำอะไรกันอยู่น่ะ ?
นี่เป็นของสำคัญที่จะส่งให้ท่านหัวหน้า
ถ้าของเสียหายพวกเจ้าจะรับผิดชอบมั้ย?
เฮ้, เฮ้, ถอยไป......
ไปกันได้แล้ว.
เร็ว...เร็ว เข้า !
ไปกัน...
เรือของอีสต์อินเดีย จะมาถึงคืนพรุ่งนี้
แต่, ทำไมท่านต้องเลี้ยงรับรองพวกเจ้าหน้าที่หมู่บ้านด้วยล่ะ ?
ท่านไม่ควรที่จะวางใจจนกว่าเรือจะเข้ามา
เราจะต้องกำจัดอุปสรรคใด ๆ ที่จะเกิดขึ้น
ผู้ว่าเมืองเจจู
แม้แต่ก้อนหินที่แข็งแกร่งก็ยังแตกได้ถ้ามีแม้รอยร้าวเล็ก ๆ
ท่านพ่อ !
โบ ซอล !
ตอนนี็, ข้าเริ่มเป็นนักดำน้ำแล้วนะ
แม่เจ้า...
แม่.......
ยินดีต้อนรับ ครับ. ท่น,
ท่านสบายดีมั้ย ?
ครับ !
วิลเลียม !
ข้าคิดถึงเจ้ามากเลย !
ท่านกินหรือยัง ? (เป็นคำทักทาย)
ข้าน่ะทั้งกินทั้งดื่มเลยแหละ !
จองดาล กัล จองซุน ของข้าน่ะ , ถูกบังคับให้ไปใช้แรงงานตั้งแต่เช้า
พวกเราไม่สามาถไปดำน้ำได้
และท่าเรือที่พวกเราไปสร้างทุกวันน่ะ... ก็เพื่อช่วยให้พวกต่างชาติเข้ามา
เรือของอีสต์อินเดีย จะมาถึงนี่คืนพรุ่งนี้
อะไรนะ? จริงเหรอ ? เรือจะเข้ามาคืนพรุ่งนี้หรือ ?
ถ้าเรือมาถึง, ทัมนา ก็จะเป็นของพวกเขา !
ใช่... ถูกต้อง !
ถ้าเรือเข้ามา, ทุกอย่างก็จบเห่...
ถ้างั้น, จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราล่ะ ?
จะเกิดอะไรเหรอ? พวกเราก็ตายกันหมดน่ะสิ
เรือจะไม่เข้ามาหรอก
เขาบอกว่าเรือจะเข้ามา, ท่านหมายความว่าไง ว่าเรือจะไม่เข้ามาน่ะ?
ท่านรู้ได้ไง, ท่าน?
ถ้าเรือเข้ามา,
พวกเจ้าจะอยู่เฉยเหรอ?
เจ้าจะปล่อยให้พวกเขายึดทัมนาของพวกเราหรือ?
ถูกต้อง
พวกเราตอนนี้ต้องรวมพลังกัน!
ใช่....ใช่...
ดื่มให้เต็มที่เลย
ฮ่า......ฮ่า....ฮ่า... เชิญท่านตามสบาย ,
เรือมาถึงรึยัง ?
พวกอีสต์อินเดีย แจ้งมาว่า.....
พวกเขาจะไม่เข้ามาที่นี่...
เจ้าหมายความว่าไง ที่พวกเขาจะไม่เข้ามาน่ะ?
เราน่าจะส่งจดหมายไปเชิญพวกเขานะ
บรรทุกเงินก้อนลงเรือของเราเร็วเข้า.
ถ้าพวกเขาไม่เข้ามา, พวกเราจะออกไปเอง
ข้าจะไปด้วยตัวเอง
ทำแบบนี้จะไม่เป็นไรรึ?
พวกเราอาจถูกหักหลังได้ ถ้าพวกเราทอดสมอตามที่เขาขอ
และพวกเราก็จะตกอยู่ในอันตราย
ความซื่อสัตย์เป็นหลักพื้นฐานของการทำการค้า
เมื่อพวกเราทำการค้า
พวกเขาทรยศต่อประเทศตัวเอง และมาทำการค้ากับเรา
เราไม่สามารถเชื่อใจพวกเขาได้หรอก,
มันจะปลอดภัยกว่าถ้าเราทำการแลกเปลี่ยนบนเรือของเรา
คิมยุน, บุตรชายของ คิมซันยอน
ข้าหวังว่าท่านจะคิดให้ดี
ท่านต้องการให้บ้านเกิดของท่านอยู่ในมือของพวกต่างชาติหรือ?
ถ้าเรือของ อีสต์อินเดีย ไม่เข้ามา
พวกนั้นต้องพยายามเอาเงินก้อนลงเรือของพวกเขา
พวกเราต้องหยุดมันให้ได้
พร้อมกันรึยัง?
นี่, พวกท่าน !
ออกไปจากที่นี่เร็ว! รีบออกไปจากนี่!
เกิดอะไรขึ้น?
ไม่ได้ยินรึ?
เรือจะไม่เข้ามาน่ะ
เธอพูดอะไรน่ะ?
ท่านหูหนวกเหรอ? เรือจะไม่เข้ามาน่ะ
งานเลี้ยงเลิกแล้ว, รีบออกไปจากนี่ซะ
เร็ว !
ยินดีต้อนรับสู่นรก,
พานายท่านไปที่เรือ
โอ้ พระเจ้า!
นั่นเป็นตัวหัวหน้าเลยนี่
เจ้านี่ตายยากจริง ๆ
ทัมนา.. เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...ของพวกเรา
ทำไม!
ทำไมท่านถึงพยายามเอา ทัมนา ไปจากพวกเราด้วย ?
ใช่. ท่านไม่สามารถเอาทัมนาไปแลกกับเงินพวกนั้น
นางอยู่นี่! จับนางไว้ !
ทางนั้น !
นี่!
เจ้าจะไปไหน?
คนถูกเนรเทศบอกว่า เขาจะไม่ยอมให้เรือที่บรรทุกเงินแล่นออกไปได้
ข้าจะต้องไปที่ท่าเรือ
โบจิน!
ทัมนา เป็นของพวกเรา พวกเราต้องปกป้องด้วยมือของเราเอง
เธอพูดถูก
พวกเราต้องปกป้อง ทัมนา
ถูกต้อง !
แม่.. !
เกิ๊ท, เกิ๊ท บุน !
แม่ !
เกิดอะไรขึ้นน่ะ?
เราจะปล่อยให้เรือนั่นแล่นออกไปไม่ได้นะ
ถ้าเรือนั่นออกไปได้ ทัมนาเราแย่แน่
ทุกคน, เตรียมพร้อม !
ไม่, คนถูกเนรเทศ !
วิลเลียม....
ข้าจะทำยังไงดีล่ะ?
อย่าไปนะ อันตราย
พวกถูกเนรเทศอยู่บนเรือแล้ว
เค้าอยู่คนเดียว
ไม่
วิลเลียม, คนถูกเนรเทศ.....
นี่่เป็นการแก้แค้นของท่าน
ที่มีต่อโชซอนหรือ?
นี่เป็นการแก้แค้นให้พ่อของข้า
และก็เป็นความฝันของข้าด้วย
คนถูกเนรเทศ !
คนถูกเนรเทศ.....
โบจิน !
เรือของอีสต์อินเดีย อยู่ที่นั่น !
นายท่าน !
เรือรั่ว !
นายท่าน !
เรือของพวกเรารั่ว
หมายความว่าไง ?
นายท่าน
ท่านต้องทิ้งเงินพวกนี้แล้ว
เรือกำลังจะจม !
ไมีมีทาง
ทิ้งเงิน น่ะหรือ?
เจ้ากำลังบอกว่าให้ข้าทิ้งความหวังทั้งหมดของข้าหรือ?
นายท่าน
เราต้องออกไปจากที่นี่
เราต้องออกไปจากนี่ !
ข้ายอม..
ข้ายอมเก็บทุกอย่าง
และยอมตายดีกว่า
นายท่าน
นายท่าน
นายท่าน !
เฮ! เฮ!
ถ้าพวกเราไปที่ท่าเรือ,
พวกเราต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ของพวกเขา
มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่ฟังเจ้า, ยาน
ที่่เกาะนั่น, มีนักดำน้ำที่น่ากลัวอยู่
เราอาจะเป็นเหมือนเรือพวกนั้น
โอ้, ไม่นะ......
โปรดช่วยชีวิต คนถูกเนรเทศด้วย !
คนถูกเนรเทศ !
คนถูกเนรเทศ !
คนถูกเนรเทศ
คนถูกเนรเทศ
ท่านจะตายแบบนี้ไม่ได้!
อย่าตายแบบนี้นะ!
ข้ายังไม่ได้บอกท่านเลย ว่า ข้าชอบท่าน....
คนถูกเนรเทศ !
คนถูกเนรเทศ !
คนถูกเนรเทศ
คนถูกเนรเทศ
ยัยตัวยุ่ง...
ต่อไปนี้ ห้ามไปไหนนะถ้าไม่มีข้าน่ะ
เข้าใจมั้ย ?
ห้ามไปไหนนะ ถ้าไม่มีข้าน่ะ
โอ้โห... อะไรเนี่ย?
นี่เรือของพวกต่างชาติหรือ?
ทำไมมันใหญ่โตแบบนี้ล่ะ
สามารถลอยในทะเลได้ด้วย?
ใช่ !
มันใหญ่พอที่จะบรรทุกทุกคนในหมู่บ้านซันบางเลยนะเนี่ย
แม่, ตอนนี้ข้าจะเป็นนักเดินเรือได้มั้ยอ่ะ?
เจ้าน่ะ จะต้องเป็นหัวหน้านักดำน้ำ!
ว้าว..... เรือนี่ใหญ่จริง ๆ !
วิลเลียม!
วิลเลียม!
เขาดูดีจัง !
เจ้าลำบากมามากนะเนี่ย
เจ้าจะไปจากที่นี่จริง ๆ เหรอ ?
เพราะเจ้านะเนี่ย, พวกเราถึงได้ลิ้มลองกาแฟน่ะ
สาเหตุเดียวที่พวกเรานักดำน้ำที่ ร้ายต่อท่านน่ะ
เพราะว่าท่านน่ะ ดูแปลกจากพวกเรา, ดังนั้นได้โปรดอย่าไม่ชอบเราเลยนะ
นั่นอะไรน่ะ?
กาแฟน่ะ
ข้าเติมน้ำผึ้งที่ได้มาจากภูเขาฮันรา ด้วยนะ
ขอบใจนะ , โบซอล!
ท่านอย่าลืม ทัมนา นะ?
อ้อ, เจ้าคนตาสีฟ้า, เจ้าเจอโบจินหรือยัง ?
ทำไม โบจิน ถึงไม่อยู่นี่ล่ะ?
เราต้องไปเดี๋ยวนี้แล้ว
พี่ชาย !
ดูแลตัวเองด้วยนะ
เจ้าจะเอาแต่จ้องข้าอย่างเดี่ยวเหรอ?
เจ้าบอกว่าชนชั้นสูงที่นี่ไม่ทักทายกันแบบนี้ ไม่ใช่หรือ?
นี่เป็นการทักทายกันระหว่างเพื่อนที่ดี
ข้าจะกลับอังกฤษ
จะเล่าเรื่องเกาะที่สวยงามและพวกท่านด้วย
ยังไงก็ตาม, คงไม่มีใครเชื่อหรอก ว่าท่านชื่อ ปาร์ค คยู น่ะ,
ดูแลโบจินด้วย...
ลาก่อน
ลาก่อน
อย่าลืมกินข้าวล่ะ!
พี่ชาย, วิลเลียม, ดูแลตัวเองด้วยนะ !
วิ ล เ ลี ย ม ......มมมมมมมม!
ลาก่อน !
เมื่อข้ากลับถึงอังกฤษ,
ข้าคงคิดถึงที่ทัมนามากเลย
สำหรับข้า, ทัมนา น่ะ....
ก็คือ โบจิน
ข้า, ก็ ด้วย,
จะไม่ลืมท่านเลย
ข้าคงคิดถึงท่านมาก
ท่านจำได้มั้ย?
ข้าว่า ข้าจะปกป้องท่าน เพราะว่าเราเป็นเพื่อนกัน
เพราะการให้ท่านไปก็เป็นการปกป้องท่าน,
ข้าขอโทษ
ข้าหวังว่าครั้งนี้จะเป็น
ครั้งสุดท้ายที่เจ้าจะร้องไห้
นักดำน้ำแสนสวยของข้า, โบจิน
ลาก่อน
ลาก่อน
วิลเลียม
เอาละ, เสร็จแล้ว
ของจากทุกหมู่บ้านมาปนกันแบบนี้น่ะ ข้าว่าคงสับสนน่าดู
นี่คือหนังกวางจากหมู่บ้านโอม็อก
พวกนี้คือมะนาวจากหมูบ้าน ยูเท
และโน่นคือสมุนไพรจากหมู่บ้าน samot, ถูกหรือเปล่า?
เจ้าจัดการอย่างดีเลยนี่
ข้าว่า เราคงไม่ต้องห่วงเรื่องของบรรณาการอีกแล้วนะ
เฮ้, พวกสาว ๆ !
โบจิน !
เจ้าเพิ่่งมาจากที่ทำงานเหรอ?
เจ้ากินมาหรือยัง, จัดการเอาเองนะ
ไม่หรอก, ขอบใจ. เชิญตามสบายเถอะ
ข้ายังอิ่มอยู่เลย
นายท่าน !
นี่!
ท่านกำลังจะไปไหนน่ะ ดูท่านตื่นเต้นจัง?
ข้าต้องไปติดตามท่านเจ้าเมืองคนใหม่ของเจจูน่ะ
อะไรนะ? เจ้าเมืองเจจูเหรอ?
โบจิน!
แม่.
แม่ !
โอ้, ลูกสาวแสนสวยของข้า !
เจ้าทำงานเสร็จแล้วหรือ?
ค่ะ, แม่
วันนี้ของบรรณาการมาถึงก่อนน่ะ
ข้าก็เลยเสร็จงานเร็ว
อ้อ, แม่, ท่านได้ยินเรื่องเจ้าเมืองเจจู คนใหม่หรือยัง?
เขาบอกว่าท่านเจ้าเมืองอยู่ในหมู่บ้านซันบางของเราน่ะ
จริงเหรอ?
นั่นอะไรน่ะ?
เขาอยู่ไหนล่ะ?
นั่นไม่ใช่บ้านของท่านนะ? นี่มันบ้านของโบจินน่ะ
สวัสดีครับ, ท่าน ?
ทำไมท่านมาอยู่นี่ล่ะ?
แม่
คือ, นี่คือบ้านของข้า....
คนถูกเนรเทศเหรอ? !
อะไร ? !
เจ้ารออะไรอยู่ล่ะ?
คนถูกเนรเทศ....?
ยัยตัวยุ่ง
คนถูกเนรเทศ......
เขาเป็นเจ้าเมืองเจจู...
ยินดีกับหมู่บ้านของเรา !
ยินดีด้วย !