Tip:
Highlight text to annotate it
X
ต้องถามผมหลังจากนี้ครึ่งปีว่านี้่จะเป็นความคิดที่ดีหรือเปล่า
เราทั้งสองกินอาหารรสชาดเหมือนๆกัน
...เสียงพระสวด...
...เสียงพระสวด...
ผมไม่ได้มีวัยเด็กที่เลวร้ายหรืออะไรอย่างนั้น มันไม่ใช่อย่างนั้น
...เสียงพระสวด...
ผมอยู่ที่บาร์ทุกวันชงกาแฟ
...เสียงพระสวด...
...เสียงพระสวด...
...เสียงพระสวด...
ครอบครัวของผมเหมือนจะมีบุคลิกภาพการเสพติดที่ไม่ปกติ
พี่ชายผมเคยมีผ่านช่วงเวลาที่ติดเฮโรอีน
และพ่อของติดสุราอย่างหนัก
ผมคิดว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ผมเคยเจอว่าติดกัญชาอย่างแท้จริง
คุณรู้ไหมว่า เราทุกคนมีสิ่งที่เราเสพติด
และผมคิดว่าผมก็เสพติดหลายสิ่งในชีวิตผม
และสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งของแต่เป็นเวลาในอตีด
ผมเคยปีนหน้าผาหินและผมได้หลงใหลในการปีนหน้าผาหินมากชั่วระยะเวลาหนึ่ง
ทั้งหมดที่ผมอยากจะทำในระยะเวลาสองปีนั้น
ผมตั้งใจที่จะเดินทางก่อนหน้านั้นแล้ว
มันเป็นการเดินทางท่องเที่ยวเป็นระยะเวลา 4 ปี
และหลังจากนั้นผมเล่นดนตรีกับวงดนตรีจริงจัง
และผมอุทิศชีวิตของผมให้กับมัน ผมจริงจังมาก
เมื่ออาหารไทยผ่านเข้ามา
ผมไม่คิดจริงๆว่าเปิดร้าน "ป๊อก ป๊อก" จะเป็นมันล่ะ
ผมคิดว่าการเปิดร้านป๊อกป๊อก
ผมจะสามารถที่จะอาศัยอยู่ในบ้านที่ร้านผมเปิดอยู่
และทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นไปของมันเอง
ผมทำมันได้ดีเพียงพอที่ผมจะสามารถไปใช้ชีวิตในประเทศไทยเป็นเวลา 3 เดีอนในหนึ่งปี
[01:04:17:08] #0026 ท่องเที่ยว และกลับมาทำงาน
แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นไปตามที่วางแผนไว้
และในที่สุดผมก็เปิดร้านอาหาร สามปีหลังจากนั้น
ผมคิดว่าอาหารไทยนี่แหละที่ผมจะตลอดไป
เสียงเพลงไทย
ฝรั่งหมายถึงคนที่มีผมทอง เช่น คนอังกฤษ คนอเมริกัน คนออสเตเรีย [01:05:24:21]
ผมสีทอง เราเรียกว่าฝรั่ง
จริงๆแล้ว ฝรั่งที่สนใจในการทำอาหาร โอเคมันทั่วไป
แต่ฝรั่งที่ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับอาหารไทยของภาคเหนือ
มันแปลกน่ะ [01:05:38:09]
เพราะว่าอาหารไทยภาคเหนือมีรสเผ็ดมาก
และส่วนประกอบของอาหารแตกต่่างกันมากจากทางภาคกลาง
เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเห็นฝรั่งอย่างแอนดี้
กินอาหารเผ็ดมากๆ
เราก็จะสงสัยว่าทำไมคุณถึงสามารถกินอาหารเผ็ดๆได้
เขาชอบมันมาก
ทำไมฝรั่งถึงสามารถทำอาหารไทยภาคเหนือได้เหมือนร้อยเปอร์เซ็นต์
และทำไมฝรั่งเข้าแถวรอยาวมาก
ผมไม่คิดว่าจะมีใครที่เคยได้ยินมาก่อน ป๊อก ป๊อก
คนในพอร์ตแลนด์บอกผมเกี่ยวกับร้านเล็กๆที่ขายไก่ย่างไทย
มันฟังดูแล้วไร้สาระ
แต่เมื่อผมได้ยินมากขึ้นเกี่ยวกับคนๆนี้
ผมคิดว่าคนๆนี้กำลังทำอะไรบางอย่างที่ยอดเยี่ยมมาก
ถ้าคุณไม่เคยใช้เวลาอยู่ในเชียงใหม่ ในประเทศไทย
จำได้ไหมว่าคนๆนี้ได้ท่องเที่ยวเดินทางในประเทศไทยเป็นเวลา 20 ปี
เขาสามารถพูดภาษาไทยได้
ส่ิงที่เขาได้ทำ ที่ฉันคิดว่ามันน่าตื่นตาตี่นใจ
ก็คือเขานำอาหารที่ไม่มีใครเห็นมาก่อน ยกเว้นแต่คุณจะเป็นคนไทย
สิ่งที่ผมพบว่าน่าสนใจเป็นอย่างมาก เช่น ร้านอาหารไทยในอเมริกา
มันแตกต่างอย่างมากระหว่างเราและพวกเขา
มันแตกต่างอย่างมากระหว่างคนที่มาร้านอาหารและคนที่ทำอาหาร
มันอาจจะเป็นสิ่งที่คนอพยพทำ
ผมมีอาหารของผม แต่ผมจะทำอาหารในรสชาติที่ผมคิดว่ามันจะถูกปาก
ครอบครัวของผมเปิดร้านอาหารในปี 1982
[01:07:15:03] #0060 ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากความจำเป็น
พ่อของผมอยู่ที่ลอสแองแจลลิสในเวลานั้นทำงานในฐานะพนักงานธนาคาร
ทำงานเกี่ยวกับการปล่อยเงินกู้จากธนาคารเพื่อการศึกษา
เขาตัดสินใจที่จะเปิดร้านอาหาร เพราะว่ามันไม่มีอะไร
มันง่ายๆอย่างนั้น
ณ เวลาหนึ่งในประเทศนี้ การรับประทานผัดไทยเป็นอะไรที่ใหม่
มันได่ถูกปรับปรุงเพื่อให้เข้ากับลูกค้าที่มา
มันเป็นรายการอาหารที่ครอบครัวของผมกินกันที่บ้านหรือในเมืองไทย มันไม่ใช่คำตอบที่แท้จริง
คนไทยที่อพยพมาที่นี้เมื่อ สามสิบสี่สิบปีที่แล้ว และเปิดร้านอาหาร
เขาทำเพื่อเป็นการค้า
ไม่ใช่เพราะว่าเขาสนใจที่จะเผยแพร่วัฒนธรรมหรืออะไร
เขาต้องทำมาหากิน
ถ้าคุณสามารถที่จะนำเส้นก๋วยเตี๋ยว
ถั่วงอกหน่ึงกำมือ และเนื้อไก่จำนวนหนึ่ง
และถั่วลิสงจำนวนหนึ่ง และซอสมะเขือเทศ
และทำผัดไทย ที่ลูกค้าต้องจ่ายเงิน เก้าเหรียญอเมริกันดอลลาร์
สำหรับจากใหญ่ ที่ใช้คุณเวลาสองวินาทีในการทำ
ทำไมคุณจะไม่ทำมันล่ะ
ผมคิดได้
สิ่งที่เรากำลังทำอยู่คือน้ำพริกหนุ่ม
มันดูเหมือนน้ำพริกหนุ่มที่คุณหาได้ในเชียงใหม่
ผมไม่ต้องทำอะไรเพิ่มเพื่อให้มันดีขึ้น
ปลาร้านี้รสชาดเย่ียมมาก
มันน่าขยะแขยงนิดหน่อย
อร่อย
เมื่อตอนเปิดร้านป๊อกป๊อก มันเป็นอะไรที่ทำให้ประหลาดใจมาก
และมันยังคงเป็นที่ประหลาดใจของชุมชนชาวไทยหลายๆแห่ง
เขาถามผมว่าทำไมผมทำในสิ่งที่ผมทำอยู่
คุณทำมันได้อย่างไร และเขาถามว่าฝร่ังสามารถกินอย่างนั้นได้เหรอ
ผมบอกว่าได้แน่นอน ฝรั่งสามารถทานอย่างนั้นได้
พวกเขาพูดว่า "กินเผ็ดด้วยนะ"
เขาสามารถกินเผ็ดได้ไหม
ได้ เขาทานเผ็ดได้
และผมได้บอกพวกเขารายการอาหารที่เราทำขาย
พวกเขาร้องโอ ด้วยความประหลาดใจ
ทุกรายการอาหารที่ป๊อกป๊อกยอดเยี่ยมมาก
อาหารจะเป็นรสชาดเหมือนจริงตามสถาท่ีท่ีมันจาก
เขามีความรู้สึกความเข้าใจของคนไทย
ด้วยความกระตือรือล้นและการรับรู้รสชาด
เขาสามารถที่จะเข้าใจเรื่องราวของการกินอาหารน้ีเหมือนกับคนไทยเข้าใจ
เขาเป็นฝร่ังแต่เขามีความเป็นไทยเหมือนๆกับญาติของผม
เราจะพูดเกี่ยวกับมันก่อน และพวกคุณจะชิมมัน
และพวกคุณจะถามคำถามผมเกี่ยวกับอาหารแต่ละจาน ตกลงน่ะ
พวกคุณจะชิมข้าวต้ม
เอาไปและเริ่มค้นให้เข้ากัน แล้วส่งต่อๆกันไป แล้วชิมมัน
อาหารเช้า ในเมืองไทยโดยทั่วไปที่ตลาดคุณสามารถพบโจ๊กและข้่าวต้มที่ดีที่สุด
นี้คือซุบทั่วไปในตอนเช้า
มันจะทำให้คุณอิ่มแต่ไม่ทำให้คุณเอื่อยเฉื่อยลง
พวกเราจะกินอาหารจำนวนมากในคืนนี้
[01:10:04:06] #0109 ลองคิดดูซิว่า เรามีรายการอาหารมากมายที่เราจะต้องลุยผ่านมันไป
นี่คือรายการแรกเท่านั้น
เรามีรายการอาหารอีกยี่สิบรายการที่จะต้องกิน
ลองหนึ่งคำ วิเคราะห์มัน จบแค่นั้น
ช้าก่อน ช้าก่อน ผมยังไม่ได้ถ่ายรูปเลย
เราจะได้มีอะไรที่ดูไม่ดี
ฉันชื่นชมคนที่
นั้นคือแอนดี้ ริคเคอร์
ชื่อของฉันคือ แคเรน บรู๊คส์
ฉันเป็นบรรณาธิการด้านอาหารและวิเคราะห์สำหรับนิตยสารพอร์ตแลนด์รายเดือน
ฉันสนใจอย่างมากในตัวเขา
ฉันชอบคนที่มีความหลงใหล
ไม่เหมือนกับหัวข้อของฉัน
นี้คือข้อมูลเกี่ยวกับแอนดี้ ริคเคอร์ ข้อมูล
[01:10:48:16] #0123 ให้คุณให้เห็นว่า ฉันได้ทำการติดตามเขาต้ังแต่เขาเปิดร้านครั้งแรกในปี 2006
ฉันไม่คิดว่าจะมีใครเคยสัมภาษณ์เขามาก่อน
นี้คือฉันถามเขาว่าทำไมเขาถึงฝันผ่าอุปสรรคต่างๆเหล่านี้
มันไม่น่าเลย [01:11:06:08]
มัันชัดเจนว่าผมจะต้องฝึกสอนทุกคนใหม่ในการทำสลัดวันน้ี
ฉันพูดว่าคุณสามารถที่จะซื้อเครื่องแกงสำเร็จรูป
คุณสามารถที่จะซื้อกะทิสำเร็จรูป
และเขาพูดว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของคนที่ไปร้านอาหารไทย
ไม่ได้สนใจว่าคุณมีขั้นตอนการเตรียมที่พิเศษกว่า
มันจะง่ายกว่ามากๆที่จะขายอาหารถูก แต่ยังสามารถทำกำไรได้
สุดท้ายแล้วคุณอยู่ในธุรกิจเพื่อที่จะทำกำไร
ทำไมผมถึงทำอย่างนี้น่ะหรือ
เพราะว่าผมมันบ้า
แอนดี้แสดงให้เห็นแล้วว่าไกลแค่ไหนที่ความหลงใหลสามารถทำได้
ณ ตอนนี้ ผมมีร้านอาหารเจ็ดร้าน
หนึ่งในนั้นยังไม่เปิดให้บริการ
ทุกวันนี้ผมใช้เวลาครึ่งหนึ่งอาศัยในพอร์ตแลนด์
และอีกครึ่งในนิวยอร์ค
ผมชินซะแล้วตอนนี้
ในตอนแรกผมคิดว่ามันจะลำบากนิดหน่อย
แต่มันเหมือนกับว่าตื่นขึ้นมาให้เมืองเมืองหนึ่ง
เหมือนกันกับตื่นขึ้นมาให้อีกเมืองหนึ่ง
ชีวิตของผมเหมือนเดิมกับชีวิตก่อนที่ผมเข้านอน
อรุณสวัสดิ์
ผมสั่งรายการที่หนึ่งและรายการที่สิบหกและเก๊ียวทอดครับ
มันอร่อย
ผมมาที่นี่สองครั้งต่อสัปดาห์ ตอนผมอยู่นิวยอร์ค
มันเหมือนกับว่าผมเข้าเมืองมา แต่เที่ยวบินผมมาสาย ผมเหนื่อย
แทนที่ผมจะออกไปข้างนอกทำอย่างอื่น ผมจะมาที่นี่ สั่งอะไรมากิน
และกลับบ้าน
เดน่า ตารางสำหรับพรุ่งนี้มีอะไรบ้าง
แล้วก็ ทุ่มครึ่ง
สิ่งเดียวในตารางคือการเคลื่อนย้าย เริ่มต้นที่เก้าโมงเช้าถึงตอนที่เสร็จ
ผมมีความรู้สึกว่าถ้าไม่มีเดน่าเมื้อตอนที่เราทำ
ผมคงจะอัมพาต ผมจะทำอะไรไม่ได้
มันเกิดขึ้น ตอนที่ผมรู้สึกว่ามันมากมายเกินไปกับทุกสิ่งทุกอย่าง
[01:13:15:22] #0159 ผมนั่งจ้องมองจอคอมพิวเตอร์และพยายามคิดว่าอะไรที่จะต้องทำต่อไป
เพราะว่ามีหลายสิ่งมากที่ต้องทำ
ดูเส้นก๋วยเต๋ียวนี่ซิ มันเยี่ยมมากเลย
ใช่ไหม
เราได้กล่องมาแล้ว
มันเป็นอาพาร์ทเม็นต์แห่งที่สามที่ผมอยู่ในนิวยอร์ค
ภายในปีครึ่งที่ผ่านมา
ผมใช้ชีวิตในแบบค้าขายเป็นเวลานาน
ผมเริ่มสะสมสิ่งที่ไม่จำเป็นในทันที
เพราะว่าผมไม่สามารถสะสมของที่ไม่จำเป็นมาก่อน
เพราะว่าผมเปลี่ยนที่อยู่ไปตลอด
ผมไม่สามารถใส่มันไปในเป้สะพายหลังได้
นี้ผมกำลังโยนทิ้งโค้ตยี่สิบตัว
แต่ผมไม่ได้ต้องการมากขนาดนั้น
มันไม่ควรจะมีอะไรในตู้เย็น
มีถุงอยู่ในนี้
ตู้้เย็นเปิดเพื่อสิ่งนี้
ชึวิตของผมยุ่งมากตั้งแต่ผมเปิดร้านในนิวยอร์ค
ถ้ามีทางที่ผมจะชิมอาหารจากระยะไกล
ผมจะไม่ได้ทำงานเลย
[01:14:23:11] #0179 ผมจะท่องเที่ยวอยู่ในประเทศไทยตลอดเวลา
นั้นมันคงจะดีมากเลย
แต่ผมไม่สามารถทำอย่างนั้นได้
ผมไม่สามารถจินตนาการได้ว่าพวกเขามีหลายโครงการที่เกิดขึ้นอย่างตลอดเวลา
เขาไปดูสถานที่ตลอดเวลาสำหรับร้านใหม่
และนั้นเป็นส่วนหนึ่งในสิ่งที่เขาหลงใหลด้วย
มันเหมือนกับว่าเขารู้ว่าเขาไม่ควร
แต่เขารู้เขามีร้านหลายร้าน
และเขาก็ยุ่งมากด้วย
แต่เขาไม่สามารถหยุดมันได้ ถ้ามีโอกาสที่จะได้พี้นที่ว่าง
และแสดงให้คนเห็นมุมมองใหม่ๆของอาหารไทยอย่างเช่น ก๋วยเต๋ียวนี้
เขากำลังเปิดร้านใหม่ในเมืองพอร์ตแลนด์ ร้านก๋วยเต๋ียว
ผมไม่คิดว่า เขาจะหยุดตัวเขาได้
การเปิดร้านอาหารโดยปกติแล้วมีขาขึ้นขาลง
ตอนนี้ผมต้องได้แนวคิดก่วยเต๋ียวที่เรียกว่าเส้นใหญ่ ที่กำลังเปิดที่มีความหมายว่าเส้นใหญ่
[01:15:37:06] #0194 นั้นคือหลายปีที่ทานก๋วยเต๋ียวในเมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นร้านข้างถนนหรือร้านใกล้กับถนน
ก๋วยเต๋ียวเป็นอะไรที่ผมกินเกือบจะทุกวัน
ผมยังไม่เคยเจอร้านก๋วยเต๋่ียวในอเมริกาที่ทำไทยก๋วยเต๋ียว
ผัดไทยมีหกประเภทและหลายประเภทย่อย
และผมถอยออกมาจากมัน
เพราะว่าหลายสิ่งเริ่มที่จะวุ่นวายที่นี่
และเริ่มที่จะหลายตำราเกินไป
หลายคนปวดหัวกับมัน
มีคนทำอาหารไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับอาหารไทยเมื่อมาทำที่นี่
แต่แอนดี้เคยชินกับการอธิบายคนอื่นๆในสิ่งที่พวกเขาไม่รู้
เราจะทำเมนูเป็ด
เข้ามาใกล้ๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว
เส้นก๋วยเต๋ียวอยู่ตรงกลาง ขาเป็ดอยู่ด้านบนโดยกระดูกตั้งขึ้น
ล้อมรอบไปด้วยเห็นชิตาเกะ และต้นหอม
ราดด้วยกระเทียมเจียว และผักสมุนไพร
สังเกตไหมว่ามีผักสมุนไพรมากขนาดไหนบนนั้น
ไม่มาก เข้าใจน่ะ
ผมต้องการให้ทุกคนชิมสิ่งนี้
ชิมผักชี ชิมทั้งชิ้น
นี้ไม่ใช้การตกแต่ง มันอยู่ตรงนั้นโดยมีจุดมุ่งหมาย
คุณต้องเข้าใจสิ่งที่คุณทำเมื่อคุณใส่สิ่งนั้นลงไป
พวกคุณจดไว้ใช่ไหม
ผักกาดหอมอยู่ที่ไหน ผมให้ใครบางคนเป็นคนรับผิดชอบนี่
อ้าวล่ะ นั้นไม่ใช่ที่ทีีมันจะไปน่ะ
ผักกาดหอมควรจะไปอยู่ที่ของมัน อย่าซ่อนมัน
ขอบคุณ
มันเป็นไปได้มากที่ผมจะต้องทำอาหาร
นั้นมันเป็นสิ่งที่มันเป็น
เป็นไปได้อย่างมากที่ผู้จัดการทุกคนจะต้องทำอาหาร ณ จุดๆหนึ่ง
เมืื่อคุณต้องจัดการกับสถานการณ์เมื่อคุณมีร้านอาหารใหม่กับแนวคิดใหม่
และไม่มีใครทำมันมาก่อนรวมถีงเราด้วย
[01:17:35:09] #0225 สถานการณ์อาจจะตึงเครียดมากได้
ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีประสบการณ์ในการทำอาหารแบบนี้
นี้มันเป็นเส้นโค้งการเรียนที่สูงชัน
เราจะทำมันได้ เราจะเปิดร้าน
[01:17:47:22] #0229 แต่มันจะเป็นการผลักดันอย่างแรง
ในตอนนี้มันเหมือนกับอ้าาาาก
มันจะดี
ซันนี่กำลังบินมาจากเชียงใหม่เพื่อที่จะช่วยผม
ทำให้ทุกอย่างลงตัว ก่อนที่เราจะเปิดร้าน
คุณต้องมีความจำในการรับรสของคุณ
มันยากที่จะรักษามัน ถ้าคุณไม่ได้อยู่อาศัยในเมืองไทย
และคุณเป็นที่เดียวที่ทำอาหารแบบนี้
คุณจะสูญเสียการรับรู้ส่วนนั้นไป
นั้นคือทำไมผมถึงต้องกลับไปเมืองไทยบ่อยๆ
เพราะว่าถ้าผมไม่กลับ ผมเริ่มที่จะสูญเสียการรับรู้นั้นไป
ลิ้นของผมเริ่มที่จะสูญเสียการรับรู้
เมื่อซันนี้มาแล้ว
เขามีการรับรู้ที่ใหม่กว่า เขามีการรับรู้ที่ยาวนานกว่าผมด้วย
ผมหมายความว่าเขาทานมาตั้งแต่เด็กแล้ว
ผมไม่รู้ว่าเป็นอันไหน
ผมไม่รู้ว่าสายการบินไหนที่เขาบินมา
ผมขอให้เขามา เขาเคยมาที่นี่แล้ว
มันหกปีผ่านมาแล้ว ผมคิดว่า
มันยากที่จะให้เขาออกจากเมืองไทย
แต่เขาพูดว่าเพราะว่าหมา
เขามีหมาสิบสองหรือสิบสามตัวในตอนนี้ เขาคิดถีงพวกมันมาก
หนทางที่ดีที่จะโน้วน้าวเขาให้มาคือ
พูดว่ามาช่วยผมเปิดร้านอาหาร
คุณไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนมา
ผมแค่เดินไปรอบๆทางโน้น
ผมไม่เห็นคุณ
และผมเห็นว่านี่เป็นการเดินทางมาจากต่างประเทศ ผมจึงมาทางนี้
ขอบคุณ คุณเป็นยังไงบ้าง
ดี แล้วคุณล่ะ
คุณมาที่เมืองพอร์ตแลนด์ในเวลาที่ถูกต้อง
มีผู้นำกี่คนของไคโตซาน
หกคน
เย่ียมมาก
แองเจิลจะมีความสุขมาก เขาทำลูกชิ้นปลาไว้แล้ว
ผมจะให้คุณดูทุกอย่างในตาราง
มันวุ่นวายมากในตอนนี้
ตั้งแต่ผมกลับมาจากเมืองไทย ผมทำงานไม่ได้หยุดเลย
ผมไม่คิดว่า ผมมีวันหยุดน่ะ
ตอนนี้ร้านยังไม่ได้เปิดเหรอ
ยังไม่
ตอนนี้รายการอาหารเรียบร้อยแล้ว
เพราะว่าเราจะเปิดร้านเร็วๆนี้แล้ว
วันนี้พวกเขาเตรียมการต่างๆทั้งวัน
พรุ่งนี้เช้าและบ่าย เราจะชิมรายการอาหารทั้งหมด
ทีละอย่าง
คุณจะเห็น
ในระดับหน่ึง เขาทำอาหารในระดับมืออาชีพมาตลอดชีวิต
เขาวิ่งไปมา ชิมอาหารทั้งหมด ช่วยปรับปรุงรสชาดอาหาร
ผมได้กลิ่นพริกลาภ
เหตุผลที่ผมมายังเมืองพอร์ตแลนด์
ในฐานะเพื่อน เพื่อนสนิท
ผมต้องการมาเพื่อที่จะช่วย
เหมือนว่าความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขึ้น
นี้ เส้นใหญ่
นี่คือซันนี่
สวัสดี มันดีที่ได้พบคุณ
ซันนี่เอาพริกลาภมาฝากเรา
เยอะมาก และไคโตซานถุงใหญ่
[01:21:14:20] #0288 อยู่ที่นี่ มันคงเพียงพอไปอีกปีหนึ่งหรือมากกว่านั้น
เส้นใหญ่
[01:21:20:23] #0290 ครัวอยู่ที่ไหน
ครัวอยู่ในนี้
เขาเป็นเหมือนคนไทยมากกว่าที่คุณเคยเป็นอีกน่ะ
ผมต้องมาเรียนจากคุณแล้วล่ะ
ใช่แล้ว
ผมกำลังเตรียมสำหรับพรุ่งนี้ มีงานมากเลยสำหรับคุณ
เขาเป็นผู้จัดการครัวในตอนนี้
นี้คือครัว
สังขยาเป็นยังไงบ้าง [01:21:45:21]
พวกเขากำลังทำเพื่อใช่ไหม
ใช่
นี่คือสังขยาใบเตย
มันเหมือนกับคัสตาดทำมาจากใบเตย
กินมันกับโดนัททอดหรือขนมปังปิ้ง
ในเมืองไทยอาหารเช้าคืออะไรก็ได้ที่คุณอยากกิน
และนานเท่าที่คุณไม่หิว
ซันนี่ เร็วนี้ใช่ไหม
หนึ่งชั่วโมง
ใช่
ผมไม่มีใครคนอื่นเลยรอบๆตัวผม ที่ผมสามารถหันไปถามได้ว่านี่มันถูกหรือเปล่า
เราสามารถที่จะกินอาหารแล้วมองซื้งกันและกัน
และคนใดคนหนึ่งจะแบบอยากจะคายออกมา
ผมจะเป็นแบบอือ
มากไปนิดหนึ่ง
มันควรจะเป็นน้ำส้มสายชูหนึ่งช้อนชา ไม่ใช้ช้อนโต๊
รสชาดแตกต่างกัน
นั้นคือสิ่งที่ผมบอกคุณแล้ว
เขามั่นใจมากในตัวเขาเอง
เขาเป็นคนที่ยึดมั่นในความคิดเห็นของเขา
และต้องให้เครดิตกับเขา เขาถูกประจำ
หรืออย่างน้อยการรับรสชาดของผมก็เทียบเท่ากับเขา
มันหนา หนาเกินไป
หนาเกินไป [01:23:00:10]
ผมคิดว่าเขาไม่รังเกียจถ้าผมจะติชม
อย่างแบบที่ผมทำมาตลอด เหมือนอย่าง ไม่ใช้ ไม่ใช้สิ่งนี้
ไม่ใช่
ถูกใช่ไหม
ถูกต้อง
เราต้องไม่ทะเลาะกัน
เพื่อที่จะให้ได้สิ่งดีๆต่อธุรกิจ
ซันนี่ให้คำแนะนำแอนดี้ตลอด
เช่น ไม่ใช่ เป็นการจัดการที่แย่
แอนด้ีรักที่จะทำอาหารในแบบของเขา
เช่น เขาทำให้สิ่งที่เขารู้สึกสะดวกสบายที่จะทำ สิ่งที่เขาเคยเห็นมา
แต่ซันนี่ยอดเยี่ยมมากในการทำอาหาร
และซันนี่บอกแอนดี้ตลอดว่าเขาทำมันไม่ถูกต้อง
เพราะว่าผมบอกคุณแล้วว่าน้ำพริกเผาไม่ถูกต้อง
ไม่ถูก
ไม่ใช่อย่างนั้น
นั่นคือสิ่งที่ผมบอกตอนนี้
มันผิด นั่นคือสิ่งที่ผมบอกคุณว่ามันผิด
คุณได้ตรวจสอบมันมาก่อนวันนี้หรือเปล่า
ผมได้ตรวจมันเมื่อวานนี้ และผมบอกว่ามันไม่ถูก
ดูน่ะ ปัญหาก็คือบางครั้งพวกเขาทำมันไม่ถูกต้อง
เพราะว่าคุณไม่สามารถจะอยู่ตรงหน้าทุกคนดูพวกเขาทำตลอดทั้งวัน
บางครั้งพวกเขาก็ทำผิดพลาด
พวกเขาไม่รู้แนวคิด
ไม่ใช่ พวกเขารีบทำ พวกเขาลืมมัน แล้วก็ส่งมันออกไป
มันหอมน่ะ
เธอไม่สามารถผ่านเข้าสู่รอบห้าคนสุดท้าย
ในตอนนี้ ไม่มีทาง
เรามีความสัมพันธ์แบบพี่น้องกัน
เขาเป็นเหมือนพี่ชายของผม
บางครั้ง สิ่งต่างๆเร่ิมที่จะเคร่งเครียด
เพราะว่าเขาบอกผมต่อหน้าวิธีการทำงานร้านอาหาร
ซื้งเขาไม่ได้ทำธุรกิจอะไรเลย
อีกอย่างก็คือ เพราะว่าเขาเป็นคนยีดมั่นในความเห็นของเขา
[01:24:33:06] #0358 และแสดงความคิดเห็นนั้น ซื้่งทำให้ผมเข้าใจมัน
ในขณะที่เพื่อนคนไทยคนอื่นๆอาจจะพูดว่ามันอร่อยมากน่ะ
เราเหมือนกัน เรารักการทำอาหาร และเขาก็ชอบการทำอาหาร
นั้นคือทั้งหมด และผมได้ไปลองอาหารที่ร้านอาหารไทยร้านอื่นที่นี่ด้วย
แตกต่างกันมาก
คนที่นี่โชคดีที่พวกเขาสามารถหากินก๋วยเต๋ียวรสชาดเดียวกันกับที่เชียงใหม่ และกับที่กรุงเทพ
โรคคิดถึงบ้านไม่เคยเกิดขึ้นเลยกับผม
เพราะว่าผมสามารถอาหารไทยจริงๆที่นี่
คุณเคยเจอคนอเมริกันที่อยากจะทำอาหารในแบบนี้ไหม
ไม่เคยเจอ คนแรกคือแอนดี้ ผมต้องบอกว่าเขาบ้ามาก
หนึ่ง สอง
[01:25:26:13] #0369 ถ้าคุณไม่เคยทำมันมาก่อน อย่าปนมันด้วยกัน อย่าเปลี่ยนสูตร
นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดในการทำอาหารที่คุณไม่คุ้นเคย
คุณต้องทำตรงตามสูตรทุกอย่าง
ทิ้งอันนี้ไป เริ่มใหม่อีกครั้ง [01:25:40:10]
การดำเนินงานร้านสะท้อนถึงสิ่งที่ผมคิด
ผมไม่ได้รับการศึกษา ผมไม่มีใบปริญญาระดับอุดมศึกษา
ผมไม่มีสิ่งที่เหมือนกับการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการสำหรับอะไรเลย
ผมคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำได้มาจากการเรียนรู้จากการลงมือทำ
เรียนจากการดู และจากการลงมือทำ
ผมคิดว่า เมื่อคุณลงมือทำมัน คุณได้เรียนรู้ความเข้าใ่จเป็นพิเศษ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อคุณเป็นซีดีบางส่วนอย่างผม ใช่ไหม
คุณแค่ดูมัน คุณสังเกตรายละเอียด
และคุณไม่สามารถห้ามมันได้
คุณสังเกตรายละเอียด และคุณพยายามที่จะหาวิธีที่มันควรจะเป็น
และนั้นคือวิธีการที่ร้านอาหารเติบโตขึ้นมา
ไม่มีความลับสำหรับความสำเร็จ
ไม่มีสูตรสำเร็จที่จะทำให้คุณเป็นที่นิยมในทันที
ไม่มีสูตรสำเร็จที่จะทำให้คุณทันทีร้านอาหารที่ดีเยี่ยม
คุณอาจจะโชคดีในบางครั้ง
และคุณทำบางอย่างที่คุณคิดว่าโอเค แต่มันกลับกลายเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิตคุณ
ไม่มีอะไรเลยที่ตำราของแอนดี้ที่บอกว่าเขาจะทำมันได้
ยกเว้นว่าเขามีความมุ่งมั่นอย่างมาก
ความฝันของเขาคือเขาต้องการให้เรารู้และเข้าใจสิ่งที่พลักดันเขากลับมาที่อเมริกา
หลายสิ่งที่แบ่งแยกป๊อกป๊อก
แอนดี้เปิดร้านนี้ในตอนที่อายุสี่สิบต้นๆ
ถ้าเขาได้เปิดร้านในตอนที่เขาอายุยี่สิบห้าปี
อย่างที่พ่อครัวคนอื่นๆได้ทำกัน
เราก็คงจะไม่ได้เห็นอาณาจักรป๊อกป๊อก
สวัสดี
สวัสดี
เขาทำงานในครัว แต่ไม่ใช่ด้วยความปรารถนาแบบ
เขาทำงานเหมือนกับคนทำอาหารในไลน์
ไม่ใช้แบบ ผมจะทำงานที่ครัวนี่ห้าปี แล้วจะเปิดร้านของผมเอง
เขาเป็นคนทำงานหนัก
เขามีเรื่องราวที่ไม่ธรรดาในการที่เขาเข้ามาในการทำครัว
เขาทำหลายสิ่งหลายอย่าง และก้มให้กับหลายคน
เขาได้ใช้ชีวิตในหลายๆแบบ
ถ้ามีคนเดินเข้าไปหาเขาถามเขาเป็นยังไงบ้าง
เขาจะตอบว่าเยี่ยม แล้วคุณล่ะตอนนี้
นั้นคือคำตอบของผม คุณทำอะไรอยู่ล่ะ
เพราะว่า มันอาจจะเป็นใครที่ผมเคยทาสีกับเขา หรือเคยอยู่ในเวทีดนตรีด้วยกัน
หรืออาจจะเป็นคนที่เคยทำงานร้านอาหารด้วยกันหลายปีก่อน
มันเกิดขึ้นได้ เมื่อคุณอาศัยอยู่ในเมืองพอร์ตแลนด์
คุณอยู่ในเมืองที่เล็ก คุณอยู่นานเท่าที่คุณสามารถ
มีชีวิตหลายๆแบบที่นี่ ที่ผมมี
ถ้าคุณสามารถที่จะอยู่ที่อื่น และไม่มองกลับมา และไม่รู้สึกแย่กับการจากไป
มันง่ายที่จะเปลี่ยนที่อยู่ไปเรื้่อยๆ
มันอาจจะความปรารถนาที่จะออกไปให้พ้นจากวัยสมัยเด็ก
ผมเบื่อ
มันอาจจะเลวร้ายกว่าที่ผมรู้
ผมไม่เคยรู้สึกว่าผมเป็นส่วนหนึ่ง
ผมเกิดที่รัฐนอร์ธแคโรไลน่า
พ่อแม่ย้ายไปรัฐแคลิฟอร์เนีย ตอนที่ผมอายุเกือบหนึ่งขวบ
พี่ชายผมอายุหนึ่งขวบ
พ่อแม่ของผมแยกทางกัน
[01:29:26:10] #0425 พ่อของผมกลับไปที่รัฐแคลิฟอร์เนีย
แม่ของผมพาเราไปที่เมืองฟิลาเดอเฟีย ที่ที่แม่ของเธออยู่
มันเป็นการเดินทางแห่งความทรงจำ
เราไปถีงในฟิลาเดอเฟีย เราย้ายเข้าไปอยู่ที่นั่น [01:29:35:20]
ผมไม่เคยรู้สึกสุขใจเลยที่นั่น
แล้วเราก็ย้ายไปรัฐเวอร์มอนท์
ที่นี่เราอยู่ในเมืองแรดแนกวิว
ผมไม่รู้สึกว่าเหมือนบ้านเลยที่นั่น
ผมไม่รู้เลยว่ามีสิ่งที่อย่างแพรกเจอรัลรีเจียน
พวกเขาเริ่มที่จะแกล้งผม
ผมไม่เข้าใจทำไมพวกเขาต้องแกล้งผม
เมื่อตอนที่ผมย้ายออกจากรัฐเวอร์มอนท์ หลังจากหนึ่งปีในฐานะคนภายนอก
ไม่ใช่แบบเข้าตาจนแล้ว แต่ผมไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งเลย
เมื่อผมย้ายออกมา ผมโล่งใจมากๆ
ผมจบมัธยมในปี 82 ไม่ได้ไปงานรับใบประกาศ
สองวันให้หลังผมอยู่ในรถบัสมุ่งหน้าไปรัฐโคโรลาโด
ผมย้ายไปที่เมืองเบล
และผมเล่นสกีที่นั้นอยู่สี่ปี
ผมรู้สึกว่าได้ปลดปล่อยออกมา
เรื่องจริง นี่คือรูปของผมกับแฟนคนแรก
ดูเหมือนว่าผมจะเมา
ผมอายุราวสิบเก้าปี ผมไม่เคยผ่านบททดสอบที่ยากในตอนนั้น
ผมยังเป็นตัวอ่อนอยู่เลยในตอนนั้น
สิ่งที่ดีคือผมได้เรียนรู้การทำงานในครัวในฐานะคนทำอาหารในไลน์
ผมไม่ได้ทำงานบนภูเขา ผมทำงานที่ด้านล่าง
ที่ไหนก็ตามที่นั้นที่คุณทำงาน มันยุ่งมาก
คุณต้องทำงานให้ได้ดีตลอด และผมเป็นคนที่มีประโยชน์
หลังจากที่ผมอยู่ที่เมืองเบลเป็นเวลาสี่ปี
เพื่อนของผมบางคนย้ายไปรัฐแคลิฟอร์เนีย
และเพื่อนของผมบอกผมให้ไปแคลิฟอร์เนียสำหรับช่วงหน้าร้อน
ผมคิดว่าเยี่ยม ผมเริ่มเป็นดีเจ และเปิดเพลงแดนซ์และอะไรทำนองนั้น
งานของเราคือการส่งพิซซ่า
นั้นคือจุดที่ผมเริ่มต้นการท่องเที่ยวรอบโลก
ผมออกจากแคลิฟอร์เนีย ไปยังออสเตเรีย
ผมไม่มีเงินเลย แต่ผมจะไป อย่างไรก็ตามผมจะทำอะไรสักอย่าง
สุดท้ายผมไปนิวซีแลนด์ และอยู่ที่นั่นเกือบสองปี
ทำงานในร้านค้า
และกลับไปยังออสเตเรีย เพื่อการปีนเขา
จากจุดนั้น ผมไปยังเมืองไทย
การเดินทางครั้งแรกของผมสู่เมืองไทยเกิดขึ้นในปี 1987
ผมเป็นนักท่องเที่ยวแบบแบกเป้เที่ยว
ผมรักเมืองไทย ครั้งแรกที่ผมไป
เนื่องจากเหตุผลที่แตกต่างจากที่ผมรักในตอนนี้
สิ่งที่นำพาให้คนไปเมืองไทย
ผมคิดว่าสิ่งที่นำพาให้คนไปเมืองไทยคือสิ่งเดียวกันสำหรับคนส่วนใหญ่
สิ่งแรกในตอนนั้นยังไม่มีกิจการท่องเที่ยวหลายอย่าง
ผู้คนมีความเป็นมิตรมาก ผู้หญิงน่ารัก และผู้ชายก็น่ารัก
ในบางครั้งคุณสับสนได้ ถ้าคุณไม่ระมัดระวัง
พวกเขาเรียกว่าดินแดนแห่งรอยยิ้ม
นั้นคือความรู้สึกทั่วๆไปของที่นั่น
มันเป็นสถานที่ยินดีต้อนรับ
ผู้คนตกหลุมรักในประเทศนั้น
พวกเขาบอกว่า
พวกเขาไปที่นั้น พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาได้รับประสพการณ์ที่น่าอัศจรรย์
อาหารราคาถูกและอร่อย
หาดทรายงดงาม
ผมใช้เวลาทั้งหมดในภาคใต้
ส่วนใหญ่อยู่ที่เกาะเต่า
ตอนนี้มีมีศูนย์ดำน้ำที่น่าอัศจรรย์ที่นั้น
ในตอนนั้นมันไม่มีอะไรเลย
วันเก่าๆไม่มีอีกแล้วในเมืองไทย
นายทุนบังกะโลเข้ามาครอบครอง
แต่ในเวลานั้น มันเป็นการผจญภัย
นี่คือจากครั้งแรกที่ผมไปเมืองไทย
หนังสือเล่มนี้
นี่คือบังกะโลที่ผมพักบนเขาบนเกาะเต่า
ผมต้องเดินขึ้นเขา
ทุกวัน เมื่อได้เวลากลับไปนอน ผมต้องเดินขึ้นเขาขึ้นไป
ใช้เวลาเจ็ดถึงแปดนาทีเดินไปถึงบังกะโล
ผมไม่คิดว่ามันมีไฟฟ้า
ผมมีตะเกียงที่พวกเขาให้ผมไว้
เทียนไ่ข
กัญชาจำนวนมาก
พักผ่อน
เล่นวอลล์เล่บอล
เล่นน้ำ
นั้นคือชีวิตในช่วงนั้น
นั้นคือสิ่งที่ผมได้ทำเป็นเวลาเกือบสี่ปี
สิ่งที่ตลกก็คือผมไม่เคยรู้สึกคิดถึงบ้านเลย
ผู้คนมากมายเดินทางท่องเที่ยว
และเมื่อพวกเข้าไปไม่กี่เดือน พวกเขาจะรู้สึกอยากกลับบ้าน
ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลย
ผมไม่เคยรู้สึกเลยจนกระทั่งถึงตอนสุดท้าย
มันไม่ใช่การคิดถึงบ้าน ในแบบที่ึคุณคิดเกี่ยวกับโรคคิดถึงบ้าน
มันเหมือนกับว่า ผมย้ายไปมาใช้ชีวิตในฐานะนักท่องเที่ยวแบกเป้เกือบจะสี่ปี
ผมคิดว่าผมพร้อมมีที่อยู่และมีเตืยงนอน
นั้นคือผมมาอยู่ที่เมืองพอร์ตแลนด์ได้อย่างไร [01:33:46:04]
ผมกำลังมองหาบ้าน
ในตอนแรกที่ผมมาถึงเมืองพอร์ตแลนด์ยี่สิบสามปีที่แล้ว
ผมสามารถที่อยู่ได้อย่างรวดเร็วและง่่ายดาย
ทุกคนเป็นมิตรมาก [01:33:58:19]
มีพวกดนตรีท้องถิ่นที่ยอดเยี่ยม
คุณคิดว่า นั้นทำให้พอร์ตแลนด์ประหลาดไหม
มันเป็นเมืองที่ผู้คนไม่รู้ว่าผมประหลาด
ผมกลับมาบนเวทีอีกครั้ง
นั้นคือท้ายที่สุดผมดูเหมือน
ผมเหนื่อยกับการเดินทางท่องเที่ยว และผมอยากที่จะอยู่ที่ไหนสักแห่ง
ณ จุดนั้น ผมสนใจในการเที่ยว เล่นดนตรี อยู่กับคนอื่น
เพราะว่านั้นคือธรรมชาติของการท่องเที่ยว ยกเว้นคุณจะหยุดมัน
มันเป็นแค่สิ่งชั่วคราว
คุณรู้มั่ย ผมไปพอร์ตแลนด์และมีคนถามผมคุณชอบดนตรีไหม
คุณชอบแบบไหน ผมชอบร็อค
เขาบอกผมว่าผมควรไปดูกลุ่มนี้ พวกเขาเยี่ยมมาก
เขาให้ผมหนึ่งชุดของบลีช
มันคือวงเนอร์วานา
หลังจากนั้นไม่นาน เพลงร็อคในยุคปลาย 80 ต้น 90 เริ่มมาจากทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือ
เฮเซิลดับระเบิด
วงพอนได้เซ็นสัญญากันโซนี่
มันเป็นช่วงเวลาที่น่าสนในมากที่อยู่ในเมืองพอร์ตแลนด์
เพราะว่าผมเริ่มเล่น ณ จุดนั้น
วงแรกที่ผมเข้าร่วมคือวงบ๊อคซี่เลิฟครัส
ทุกคนในวงเป็นคนส่งเอกสารด้วยจักรยาน
ยกเว้นผม
ผมดูเหมือนคนส่งเอกสารด้วยจักรยาน
เพราะว่าผมเดินทางด้วยวิธีการนั้น
มันเป็นเหมือนอะไรที่เป็นวงที่ไม่เป็นทางการของคนส่งเอกสารด้วยจักรยานอย่างเป็นทางการในเมืองพอร์ตแลนด์
นั้นคือช่วงเวลา
ที่ผมรักการเล่นดนตรีจริงๆ
เมื่อตอนที่ผมเด็กกว่านั้น เล่นดนตรีกับวงคือสิ่งที่ผมอยากจะทำ
[01:35:58:19] #0544 ผมต้องการไปทัวร์ ผมมันโง่มาก
ผมต้องการที่จะเป็นวงเปิดให้กับวงชื่อดัง
ผมมีประสบการณ์นิดหน่อยกับมัน
แต่มันไม่เคยที่จะกลายเป็นอะไรที่เหมือนอาชีพ
ผมไม่เคยที่จะอุทิศชีวิตของผมให้กับมัน
ผมจะให้คุณดูรูปภาพจากพวกเขา เป็นปกของเรคคอร์ด
นี้คือ และบ้านไลส์
มันเป็นบ้านของเรา
เราอยู่ที่นั้นด้วยกัน
วงนี้เป็นวงที่ผมชื่นชอบที่สุดที่ผมเคยร่วมวงด้วย
ชื่อวิฮิเคล มันเป็นเหมือนป๊อป
ผม ไมค์และจอนเป็นคนต่างกันสามคนที่คุณสามารถจินตนาการได้
สำหรับบางอย่าง เราเข้ากันได้ดี
แต่มีความแตกต่างที่ชัดเจนในวิธีการที่เราทำให้ชีวิตเราแย่
ผมต้องการฝึกซ้อมเพราะว่าผมแย่กว่าคนอื่นๆ
ผมเป็นเหมือนแกะ
เราอาศัยอยู่ด้วยกัน
เราอาศัยอยู่ด้วยกัน ไม่ได้นอน เราเป็นเหมือน บลูม บลูม บลูม
มันคือเขา เขาจะทำมัน
ครั้งแรกที่ผมพบเขา เขาทำอาหารอยู่
เขาเคยทำสิ่งนี้ในวันเสาร์ มันเป็นเหมือนกับเครป
มันเป็นอพาร์ทเม้นต์เล็กๆบนถนนคลินตัน
ผมไม่เชื่อ ผมแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเครปเลย
เขาทำงานที่เซฟโรส ผมเชื่ออย่างนั้น
พวกเขาเป็นพวกพ่อครัวในพอร์ตแลนด์ในตอนนั้น
เขาเป็นประเภทนั้นเหมือนกัน
เขาเป็นประเภททางตะวันตกเฉียงเหนือ
นั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเป็นอีกแบบหนึ่งจากที่เห็นเมื่อปราศจากดนตรีร๊อค
ถ้าคุณมองย้อนกลับไป ผมเล่นดนตรีกับพวกของเราระหว่างวัน
ทำงานในร้านอาหารคือทางที่คุณจะมีอาชีพ และอยู่ได้ และไปทัวร์ได้
นั้นผมเองด้านหน้าของร้านเซฟเฟรอ
ผมหลุดออกมาจากแถวในอุตสาหกรรมร้านอาหาร
ผมทำงานร้านอาหารมาตลอดชีวิตของผม ณ จุดนี้
ทำบ้างไม่ทำบ้าง
ผมจำได้ว่าเดินออกไปที่ห้องอาหาร
และดูทุกคนกำลังทานอาหารทำให้ผมรู้สึกคลื่นไส้
ผมเหมือนกับว่ามันน่าขยะแขยง
คนกินอาหาร ผมไม่รู้ว่าทำไม
มันกระหนำมาที่ผม
เราทำให้มันป่นปี๋
เรามีอาหารชิ้นใหญ่ด้านหลัง
และเราย่างมัน ใส่น้ำมันมะกอก ครีมและหลายๆสิ่ง
เราทำให้มันแตกเป็นเสี่ยงๆใส่ลงในจาน และโยนมันออกไป
และคนก็ตักกินกัน
ผมไม่รู้ว่าทำไม มันทำให้ผมอยากจะอาเจียน
นี่ไม่ใช่สำหรับผม ผมต้องออกไปจากครัว
มันแย่มากๆ ผมจะไม่ทำอาหารอีกต่อไป
ผมต้องทำอย่างอี่นแล้วล่ะ
ผมคิดว่าผมเพิ่งจะเริ่มงานทาสีบ้าน
ในปี 97 นั้นเป็นปีแรกที่ผมทำงานเต็มเวลา
เมื่อตอนที่ผมพบเขา แอนดี้เป็นช่างทาสี เขาทาสีบ้าน
เมื่อตอนที่ผมพบเขา ณ ที่ที่แรกผมเปิดร้าน สตรัมทาว
เขาเดินสะดุดเข้ามา จับชุดเครื่องมือทาสี
มันเหมือนความรู้สึกลึกๆทีีผมมีกับร้าน
ผมไปสถานที่ทำงาน
ผมมองไปยังกำแพง และผมมองไปยังสี
ผมไม่สามารถทำมันได้อีกต่อไป
ผมพอแล้วกับสิ่งนี้
ผมต้องทำอะไรอย่างอื่น
และอีกสิ่งที่ผมรู้ว่าทำมันยังไงก็คือการทำอาหาร
หรือเป็นบาร์เทนเดอร์ หรือเสริฟอาหาร
แต่ผมรู้ว่าผมไม่ต้องการทำงานให้กับใครอีกต่อไปอีกแล้ว
มันไม่มีทางที่จะทำงานให้คนอื่นอีก
ดังนั้นมันจึงเหลือทางเพียงทางเดียวคือเปิดร้านของตัวเอง
นี่คือรูปภาพของผมกับเพื่อนผมคริส
ครั้งที่สองที่ผมไปเมืองไทย
นี่คือการเดินทางครั้งที่ผมเรียนทำอาหารไทยภาคเหนือ
ผมเพิ่งจะกลับมาติดต่อกับเพื่อนผมชื่อคริส
ที่ผมเติบโตมาด้วยกันที่รัฐเวอร์มอนท์
และเขาอยู่ที่เชียงใหม่
ที่เชียงใหม่มันเป็นเมืองมหาวิทยาลัยที่สวยงามมาก
เป็นหนึ่งในหลายๆที่ที่เยี่ยมในเมืองไทย เชียงใหม่ยังคงรักษาวัฒนธรรมของเมืองหลวงของเมืองไทย
ผู้คนที่นั้นดูสบายๆมากกว่าผู้คนในเมืองใหญ่ๆ
มันเงียบสงบและดี ถนนยังคงเป็นถนนดิน
เพื่อนของเราเคยกินอาหารไทยมาแล้ว
ผมบอกเขาว่าผมเคย พวกเขาพาผมไปที่ที่มีอาหารไทยจริงๆ
ตอนนี้เป็นฤดูกาลของเห็ดป็อป มันดูเหมือนลูกบอล
และผมรู้จักที่ที่ทำแกงจากเห็นป็อป
มันเยี่ยมมาก เราควรจะลองมัน มันถ้าจะดีน่ะไปลองกัน
และมีคนที่นำซุปมาเสริฟเรา ผมดูมันมันไม่ใช้กะทิเลย
มีพืชสมุนไพรมาก
มีเห็ดสีเข้มในซุป
ในน้ำซุปมีเครื่องเทศมากมายและเครืื่องปรุงอื่นๆ
มันออกรสขม มีเครื่องเทศที่ผมไม่รู้จัก
สิ่งต่างๆทั้งหมดด้วยกันนั้นทำให้ผมประหลาดใจมาก
เพราะว่ามันไม่เหมือนกับอาหารไทยที่ผมเคยกินมาก่อน
มันไม่ใช่อาหารไทย มันเป็นอาหารพื้นเมืองทางเหนือ [01:41:55:06]
เป็นผู้คนที่แตกต่าง ภาษาที่แตกต่าง แต่พวกเขาอยู่ในเมืองไทย
มันไม่เหมือนกับที่ที่ผมเคยกินมาในที่ต่างๆในโลกของเรา
มันอร่อยมากๆ
มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันเนี่ย คุณกำลังบอกมาคุณสามารถกินเมนูนี้เฉพาะเวลานี้ของปีใช่ไหม
เขาบอกว่าใช่ คุณโชคดีมากที่อยู่ที่นี่ตอนนี้
เพราะว่ามันจะมีเฉพาะช่วงเวลานี้ของปี และมันเป็นแค่ช่วงสองอาทิตย์เท่านั้น
มันหมายความว่านี้คืออาหารท้องถิ่นใช่ไหม
และมันเป็นตามฤดูกาล
และขึ้นกับภาค เพราะว่าคุณไม่สามารถหาได้ในภาคใต้ของไทย
ดังนั้นเมืองไทยมีอาหารตามภูมิภาค ท้องถิ่น และฤดูกาล
ถ้าคุณดูรายการอาหารที่นี่ในอเมริกา มันจะเป็นห้าสิบอย่างตลอดทั้งปี
อะไรที่เป็นตามพื่นที่ ตามฤดูการจะไม่รวมอยู่ในนั้น
มันเป็นการปฏิวัติครั้งใหญ่ ผมไม่ได้ตระหนักถึงมันในตอนนั้น
มันเป็นเวลาที่ผมเข้าใจว่ามันมีอะไรมากกว่าอาหารไทยที่ผมเคยคิดไว้
และนั้นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทาง
คนไทยภาคเหนืออาศัยอยู่ในพื้นที่ภุเขาที่สวยงาม
พวกเขาอยู่ในป่า
มันจะเย็นกว่า ในช่วงเวลาหนึ่งของปี
และผู้คนที่นั้นไม่ได้มีเงินมากมาย
พวกเขามีภูมิปัญญาชาวบ้านที่เยี่ยม ดังนั้นอาหารจะค่อนข้างถูกผ่านกระบวนการต่างๆ
เผ็ดมาก หมักดอง
หลายอย่างจากควาย
เท้าควาย
รสขมคือรสที่คุณจะได้จากสมุนไพร ่จากสัตว์ที่แตกต่างกัน
ไก่ กบ และหมู
หัวนมหมู ย่างและหั่น
อร่อยมากๆ
เราอยู่ข้างทางไฮเวย์ คุณจะเห็นป้ายร้านป้าแดงจิ้นตุ๊บ
หนึ่งในร้านโปรดของผมในเชียงใหม่ อาจจะเป็นหนึ่งในร้านโปรดในเมืองไทยเลย
มันเป็นร้านบนพื้นดิน
กับไฟที่แขวนอยู่บนต้นไม้
พวกเขาขายอาหาร ที่มีชื่อของร้านก็คือเนื้อย่าง
มันจะถูกทุบด้วยค้อน
สิบสามปีแล้ว ที่แห่งนี้
คุณจะเห็นได้ว่า มันเป็นครัวพื้นฐานง่ายๆ
และนี่คือวิธีที่ธรรมดาในการทำอาหาร เป็นวิธีที่ใช้มานานแล้ว
จิ้นหมายถีงเนื้อในภาคเหนือ ทุบหมายถีงการทุบตี
เนื้อจะถูกย่างจนกระทั่งสุก มันยังคงฉ่ำอยู่ เพราะปรุงรสโดยใช้ผงชูรส
และนำมาทุบด้วยฆ้อนจนกระทั่งมันยุ่ย และใส่จาน เสริฟพร้อมด้วยน้ำพริกเผา
เผ็ด เป็นชิ้นๆ มีเนื้อ เค็ม นี่คือเนื้อหมูทุบ
และมันทำให้ผมดื่มวิสกี้มากขึ้นด้วย
ซึ้งทั้งหมดมันเกีี่ยวกับสิ่งนี้นั้นเอง
ทุกคนอยากที่จะรู้ว่าหนอนนี้คืออะไร
นี่คือหนอนไหม
นี่คือหนอนไหม [01:45:25:18]
ทอดกรอบ โอกาสสุดท้ายที่จะทำอะไรที่ดีกับชีวิตของพวกมัน
พวกเขามีอารมณ์ขัน
ผมคิดว่าเขาปรารถนาที่จะมีย่าเป็นคนไทย ดูซิเขาต้องการที่จะทำอาหารของเธอ
เขาต้องการที่จะยกย่องคนที่ทำอาหารนี้
เขาเป็นเหมือนเด็กนักเรียนของคนขายอาหารข้างถนน
และเตือนใจผมเสมอว่าเขาไม่ใช้ผู้เชี่ยวชาญ
แต่เขาเป็นผู้เช่ียวชาญอาหารไทยที่สุดที่ผมจะคิดได้
[01:45:57:10] #0684 เขาจะเถียงว่านั้นไม่จริงเลย
เขายังเป็นคนต่างชาติ คนภายนอก ยังพยายามที่จะเข้าใจ
นี่คือหนึ่งในอาหารจานโปรดของผมในโลกนี้
และร้านนี้เป็นร้านโปรดของผมในเชียงใหม่ที่จะมา [01:46:28:02]
ต้มสองจานเหรอ
เส้นทำสดใหม่ๆ
ตอนที่เขาทำซุป เขาเติมกะทิลงไปในจาน
ถ้าคุณสามารถที่จะได้กลิ่น มันหอมมากๆ
มีเครื่องแกงแห้งมากมาย กลิ่นในแบบของอิสลาม
มันไม่ใช่กลิ่นเหมือนข้าวซอยจำนวนมากที่หาได้ในเชียงใหม่
ผมชอบที่จะใส่แตงกวาดอง พริก และน้ำปลานิดหน่อย
การมาที่ร้านนี้มีผลต่อการที่เราคิดสูตรข้าวซอยของเราเองที่พอร์ตแลนด์
ปกติแล้วผมจะไปยังร้านต่างๆ หลายแห่ง
ลองกินทุกที่
และสุดท้ายผมจะทำอาหารโดยผสมส่วนดีของแต่ละแห่งที่ผมชอบ
ป๊อกป๊อกเป็นตัวอย่างที่ถูกต้องของอาหารที่กินในเมืองไทย
รูปภาพมากมายที่ถ่ายในเมืองไทย
ผมกำลังช่วยแอนดี้เขียนตำราอาหารเล่มแรกของเขา
เมื่อตอนที่ผมและแอนดี้เริ่มทำงานด้วยกัน
หนึ่งในสิ่งแรกๆที่เขาพูดคือถ้าเราจะทำหนังสือเล่มนี้ด้วยกัน ผมต้องเดินทางมาเมืองไทย
เขาต้องการให้ผมมีประสพการณ์ที่เขามี
เขาต้องการให้ผมเห็นอาหารไทยมันแตกต่างอย่างมากในเมืองไทย
และตอนนั้นผมกำลังเขียนบทความเสนอให้กับนิตยสารไทม์ในส่วนของการท่องเที่ยว
เดินทางไปเชียงใหม่กับแอนดี้เหมือนกับเราแลกเปลี่ยนของกัน
สิ่งที่นำทางเขามาสู่ร้านป๊อกป๊อก
เราไปหาคนหนึ่งที่่ขายไก่ย่าง คุณฤทธิ์
เขาเป็นเพื่อนกับแอนดี้มายี่สิบปีแล้ว
เป็นยังไงบ้านคุณฤทธิ์ ดีที่ได้เจอคุณอีก
หนึ่งในร้านโปรดของผมในเชียงใหม่
คุณฤทธิ์เป็นเจ้าของร้านนี้มาสามสิบสามปีแล้ว
และนี่เป็นไก่ย่างที่เยี่ยมที่สุดในเชียงใหม่
ในปี 1972 ผมเปิดร้านของผมเอง
ในช่วงแรกลูกค้าของเราเป็นคนไทยทั้งหมด
และในตอนนี้ 80% เป็นคนต่างชาติที่มาซื้อ
ลูกค้าต่างประเทศบางคนแนะนำร้านเราให้กับคนไทยด้วย
[01:48:51:22] #0719 วันหนึ่งเมื่อสิบปีที่แล้ว แอนดี้มาที่นี่สำหรับอาหารค่ำ
เขาเดินมาหาผมและถามคำถามเกีี่ยวกับไก่่ของเรา
เขากำลังจะเปิดร้านอาหารในอเมริกาในตอนนั้น
ผมให้ความร่วมมือกับเขาด้วยความเต็มใจ
ไก่ที่นี่มีอิทธิพลกับป๊อกป๊อกในเมืองพอร์ตแลนด์
ผมคิดว่าเครื่องที่เขาใช้ย่างไก่มันน่าสนในมาก
ผมคิดว่ามันวิธีที่ฉลาดมากในการย่างไก่
ผมยังไม่เห็นใครทำมันในอเมริกา
และผมต้องการทำตามอย่างอะไรที่มันพิเศษมากๆ
คุณฤทธิ์ทำสิ่งนี้มาสามสิบสามปีแล้ว
เขาสามารถรู้ได้ว่าไก่นี้พร้อมเสริฟหรือยังโดยการสัมผัสมัน
สิ่งที่สำคัญอย่างมากก็คือเครื่องย่าง สำคัญอย่างมาก
และนี่คือเครื่องอย่างเดียวกันที่ผมใช้ที่เมืองพอร์ตแลนด์ [01:49:47:24]
และคุณฤทธิ์ช่วยให้ผมได้เข้าใจว่ามันมีการทำงานอย่างไร สอนผมให้ใช้เครื่องอย่างถูกต้อง
เหมือนป๊อกป๊อกในเมืองพอร์ตแลนด์ มันเป็นเครื่องหมุนเล็กๆ ในทางขับรถของผม
กับเครื่องนี้ด้านหลัง
มันเป็นเมนูเล็ก หนึ่งในแปดอย่าง
ผมเริ่มธุรกิจโดยมีไก่ย่างและส้มตำเป็นหลัก
นั้นคือแนวคิดคร่าวๆ
เด๋ียวก่อนผมต้องถ่ายรูปคุณ คุณยืนเพื่อที่ผมจะมีร้านป๊อกป๊อกเป็นพื้นข้างหลัง
สมบุรณ์แบบ
ป๊อกป๊อก เปลี่ยนไปแต่ยังเหมือนเดิม
ตึกนี้เก่ามากแล้ว
ส่วนด้านหน้าถูกสร้างในปีราวๆ 1890 [01:50:44:02]
ผมเคยนอนอยู่ในห้องอาหารชั้นบน มันเป็นห้องนอนของผมมาก่อน
มันเป็นของดังเดิม ตั้งแต่ปี 2005
และส่วนเล็กๆที่เป็นที่ขายนั้นเป็นส่วนดั่งเดิม นั่นคือมันล่ะ
มันเป็นร้านขายซูซิมาก่อน
ผมเคยชอบร้านก่อนที่ที่แอนดี้เปิดร้านป๊อกป๊อก
มันเป็นซูซิร้านโปรดของผม
ที่ขายเล็กๆ ที่เพื่อนมาใช้เวลาพักผ่อน
เขาซื้อมัน ร้านซูซิหายไป
ผมแบบว่ามันเยี่ยมไปเลย ไม่ใช่ ไม่ใช่
ถนนดิวิชั่นเป็นถนนเก่าที่คึกคัก
ร้านอาหารมากมายอยู่ที่นั่น
ยุ่งมากเลย
เราอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองพอร์ตแลนด์
เราอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองพอร์ตแลนด์ แอนดี้เป็นคนแรกๆเลยที่เปิดร้านอาหารบนถนนนี้
ตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นถนนของร้านอาหารถนนหนึ่งในเมืองพอร์ตแลนด์
ตั้งแต่ตอนนั้นถนนเซาท์อีสดิวิชั่นก็คึกคักขี้นมาหน่อย
พวกเขากำลังสร้างอันนี้อยู่
ทันทีที่พวกเขาเสร็จงาน เขาจะสร้างอันนั้น อันโนันด้วย
ในปี 2005 ผมเพิ่งออกจากการเป็นช่างทาสีบ้าน
อาหารไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ในจุดนั้น
มีร้านสองร้านรอบๆ
เมืองพอร์ตแลนด์ไม่ได้เป็นจุดที่ใครสนใจ
เต็มไปด้วยโอกาสมากมาย มันยังคงเป็นอย่างนั้นในตอนนี้ เต็มไปด้วยโอกาส
นี่คือหนังสือแนะนำร้านอาหารประจำปีชื่อไดเนอร์
[01:52:16:06] #0767 และคุณจะเห็นได้ว่าหัวข้อรองได้จุดประการเรื่องอาหารในพอร์ตแลนด์
ประมาณปี 2005 เมืองพอร์ตแลนด์เป็นเหมือนคำลำลือกัน
โดรนไม่สามารถค้นพบร้านอาหารในเมืองพอร์ตแลนด์
มันเป็นแค่สถานที่สำหรับดนตรีิอินดี้
อาหารเล็กกำลังเกิดขึ้น พวกเขายังเล็กอยู่แต่ยอดเยี่ยม การเคลื่อนไหวของฟาร์มสู่โต๊ะ
ราวๆปี 2005 และปี 2006 เชฟรุ่งใหม่ลาออกจากโลกของร้านอาหารแบบที่มีผ้าปูโต๊ะสีขาว
เพื่อที่จะสร้างสรรอะไรบางอย่างของพวกเขาเอง
มีคลับหลายคลับ ร้านอาหารและผับหลายแห่ง
มีหลายที่ในรูปแบบของการปรุงอาหารเอง มันเป็นเหมือนกับวิธีการกินอาหาร
และฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่ดึงดูด
ผู้คนสามารถหาที่อยู่อาศัยที่เขาสามารถจ่ายได้
แถวด้านตะวันออก
ในส่วนมากของหลายๆเมือง ถ้าคุณต้องกู้เงินจากธนาคาร
ล้านเหรียญ นั้นได้จำกัดจำนวนคนแล้ว
ที่สามารถเปิดร้านอาหาร
คุณแค่หาที่ว่างเล็กๆ สำหรับความฝันเล็กของคุณ
มันหมายความว่าคนทำอาหารในแถว แม้กระทั่งคนล้างจาน
สามารถจะทำอย่าง เฮ้ ผมมีความคิด หาเช่าหน้าร้านทำกัน ผมทำเอง
และแอนดี้ ริคเคอร์เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งนั้น
นี่คือ เดือนมิถุนายน 30, 2005
วันแรก เพิ่งเป็นเจ้าของ 3226 เซาอีสดิวิชั่น
ที่ที่ผมจะใช้เวลาที่มีในหลายปีข้างหน้านี้
ในขณะที่ผมจะสร้างมันขึ้นมาและทำในสิ่งที่วางแผนไว้ว่าจะทำ
มีกลิ่นเหมือนรา มีงานที่ต้องทำเยอะเลย
แต่ผมคิดว่าผมพร้อมที่จะลุยกับงานนี้
และครัว ผมเห็นได้ว่ามันจะเป็นครัวของร้านอาหารในที่สุด
กลับมาที่ที่จะเป็นเล้าจ์ในที่สุด
ในตอนนี้เป็นชั้นใต้ดินที่สกปรก [01:54:38:02]
และมันต้องการความรักอย่างมาก
อดัมส์เพื่อนรักของผมมาที่นี่หลังจากที่ผมพบที่นี้
ผมให้เขาดูสถานที่ และเขาบอกผมว่าผมบ้ามากๆ
คุณไม่สามารถทำร้านอาหารที่นี่
คุณสูญเงินทั้งหมด มันจะเป็นความล้มเหลวอย่างมาก
ไม่ใช่ มีโอกาสมากมายที่นี่
เขาไม่เห็นมัน
เขาเชื่อว่าผมจะทำลายชีวิตของผม
ณ ตอนนี้ มันเป็นมากกว่าไก่หมุน
ในสนามข้างหน้าของถนนดิวิชั่น
ถัดจากบ้านในแบบวิคตอเรีย
มันดูเหมือนท่ี่ที่ เมทดีลแลนด์และคาวบอย โรงแรม
มันทำลายทุกกฎของสถานที่ สถานที่ สถานที่
ไม่มีิเงินทุนในการดำเนินงาน ไม่มีอะไรเลยในระดับที่ควรจะทำให้มันดำเนินงานได้
ฉันคิดว่า ร้านนี้มันยอดเยี่ยมมาก
มีรายการอาหารแค่หกอย่าง ณ เวลานั้น
ดูซิ นี่คือปกติที่คุณจะเห็นเขา
เขาจะโผล่หัวออกมาจากหน้าต่างเล็กๆของที่ขาย กับหมวกไหมพรม
และลูกค้าอยู่ด้านนอก สู้กันแมลงและความหนาว
เพื่อที่จะได้กินข้าวซอย
คุณได้ลองแล้วใช่ไหม
[01:56:04:06] #0817 เมื่อคุณได้ลอง คุณจะชอบมันมาก
คุณกินอาหารของเขา คุณจะไม่สามารถที่จะรอที่จะกินอีกครั้งได้เลย
มันเป็นที่นิยมมาก หลังจากที่เขาเปิดร้าน
ผมเรียกเขาว่ามาตรฐานอย่างแท้จริงของถนนเซาอีสดิวิชั่น
เพราะว่าจำนวนไก่ที่เขาได้ขาย
คุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่ามันจะเป็นอย่างไร
แต่มันก็กลายเป็นที่นิยมในทันที
ผมรู้สึกกลัวสองครั้งในช่วงแรก
แต่ไม่เคยรู้สึกว่านี่จะเป็นความผิดพลาด
ในปีหน้าฉันให้ร้านป๊อกป๊อกเป็นร้านแห่งปี
คนส่วนมากมีความคิดว่าในเวลานั้นต้องเป็นมีผ้าปูโต๊ะสีขาว
มีคนรับจอดรถ
ไม่ใช่ไก่หมุน ในสนามหน้าบ้าน
ในเมืองพอร์ตแลนด์ขับเคลื่ีอนด้วยความเชื่อที่ว่าคุณสามารถทำสิ่งที่น่าตื่นตาตี่นใจให้เกิดขึ้นได้
จากแทบจะไม่มีอะไรเลย
และฉันก็คิดว่าแอนด้ีช่วยแสดงให้เห็นว่า
ถ้าคุณเชื่อในสิ่งที่คุณเชื่อ
อัฉริยะในการทำอาหารสามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ ตราบใดที่ผู้คนสามารถเข้าถัีงได้
คุณรู้ไหมว่า เมืองพอร์ตแลนด์มีสิ่งแวดล้อมในการทำธุรกิจที่เป็นเอกลักษณ์
สำหรับคนที่ต้องการเปิดและเติบโต ภายในอุตสาหกรรมนี้ [01:57:26:05]
มันเป็นการประกอบการที่มุ่งไปแนวความคิดใหม่ๆ
ความคิดที่ไม่มีใครทำมาก่อน
เป็นอะไรที่เป็นเอกลักษณ์ในพื้นที่นี่
เป้าหมายคือส่งมอบอาหารที่ผมหลงรัก
ในการที่จะทำมันให้สำเร็จ
มันเป็นอาหารที่แตกต่าง เสริฟมันให้แตกต่างสำหรับอเมริกา
คือหาหนทางที่จะทำมันให้สำเร็จ
และต้องทำมันในที่ที่ไม่แพง เพราะว่าผมไม่ต้องการคิดราคาแพง
ในการที่จะทำมันได้ คุณต้องไปยังที่ที่แปลก บริเวณที่แปลก
หวังว่าคุณจะมีอะไรที่สามารถดึงดูดคนให้มาที่ร้านของคุณ
ผมคิดว่ามันหายากที่คนจะไปถึงจุดๆหนึ่งที่จะเปิดประตู [01:58:15:04]
โดยปราศจากลดอะไรบางอย่างลง
ผมไม่คิดว่าเขาเป็นอะไรที่จะลดอะไรลงมา
แต่อาหารอร่อยมาก ผมคิดว่านั้นคือกุญแจสำคัญ
นั้นก็คือว่าเขาไม่ได้แค่ทำอาหารให้ผู้คนกินกัน
เขาทำอาหารอร่อยๆ
เขาเข้าคู่มันกับเครื่องดื่ม
คุณสามารถที่จะไปสนุกสนานที่นั่น
แต่เขาไม่ได้ละทิ้งจากสิ่งที่เขาเห็นว่าเป็นอาหารไทยจริงๆเป็น
และเขายอมรับตรงนั้น
มีคำถามที่ใหญ่กว่านั้นก็คือควรหรือไม่ที่คนขาวทำอาหารของว้ฒนธรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
และทำมันในเชิงพาณิชน์
มันเป็นคำถามที่แฟร์เพียงพอที่จะถาม
ตราบเท่าที่คุณถามเก่ียวกับทำไมคนอเมริกันทำอาหารสแปนิช
หรืออเมริกันทำอาหารอิตาเลี่ยน หรืออาหารอินเดีย
อะไรก็ตาม ที่ฮ่องกี่ทำอยู่ มันไม่ใช่ของเขา
ผมกำลังถูกจำกัดให้ทำฮอตด๊อกและไก่ทอดตลอดชีวิตผม เพราะว่าผมเป็นอเมริกัน
มันไม่เข้าท่าเลย
และผมใช้เวลากว่ายี่สิบปีเรียนอาหารอังกฤษ
และผมรู้สึกว่า มันโอเคที่ผมจะทำรายการอาหารที่ผมมี
ผมเรียนรู้อย่างมากและผมเป็นหนี้อย่างมากต่อคนที่เมืองไทยและวัฒนธรรมไทย
มันยากที่จะหาทางที่จะตอบแทนคืน
และสำหรับผม ทางที่ดีที่สุดที่่จะตอบแทนก็คือ
อย่ามองผม มองที่อาหาร
ไม่ใช่ผม
ผมมีปากกาที่ดีและขา
และผมเชื่อด้วยความจริงใจว่า ผู้คนพูดว่าเรารักอาหารของคุณ
ผมแบบว่านี่ไม่ใช้อาหารของผม
คำตอบของผมคือไม่ใช่อาหารของผม
อาหารนี้เกิดขึ้นในท่ีอื่น
เป็นอย่างหนึ่งสำหรับฮ่องกี่อายุห้าสิบปีหัวล้านครึ่งหนึ่งที่จะทำ
มันเป็นอีกอย่างสำหรับผมที่อยากจะทำ
มีผู้หญิงคนหนึ่งในเมืองพอร์ตแลนด์ชื่อน้อง
น้องข้าวมันไก่ มีอยู่แค่อย่างเดียวบนรายการอาหาร
เขาเป็นพนักงานเก่าของผม ผมภูมิใจในตัวเธอมาก
ฉันพร้อมแล้ว
ฉันชื่อน้อง เรากำลังอยู่ที่ร้านน้องข้าวมันไก่เมืองพอร์ตแลนด์ รัฐโอเรก่อน
ข้าวมันไก่คือสิ่งที่ฉันทำ ไก่กับข้าว
เท่านั้นล่ะ อย่างเดียว
ฉันมาอยู่ที่เมืองพอร์ตแลนด์จากกรุงเทพ ประเทศไทยในปี 2003
เมื่อฉันมาอยู่ในตอนแรก ฉันรู้สึกว่าคนที่นี่อยู่ในระดับที่สูงกว่าฉัน
อเมริกันอยู่เหนือกว่าฉัน
ตัวอย่างเช่นบนเมนูอาหาร มันเขียนว่าแกงเหลือง
ฉันดูมัน โอ้วมีมันในนั้น
และฉันแบบว่ามันไม่ควรจะมี ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้
เพราะว่าฉันต้องให้เกียรติคนที่อยู่มาก่อนฉัน
ตอนนี้ฉันเห็นว่าไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสแบบที่ฉันมี ที่ได้ทำงานที่ป๊อกป๊อก
[02:01:10:04] #0894 หรือใครอย่างแอนดี้อธิบายให้ฉันฟังอย่างเช่นวัฒนธรรม
ฉันเรียนรู้มากมายจากแอนดี้
คุณสามารถจะทำมันได้ เพียงแค่คุณลงมือทำมัน
ในลอสแองเจิลลิสชื่อคริส เย็นบำรุง
เกิดและโตในอเมริกา
เขาไม่ได้มาจากเมืองไทย เขาพูดไทย เขาโตที่ลอสแองเจิลลิส
และพ่อแม่เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยในแบบอเมริกันไทยทั่วไป
อีกด้านเป็นไน์มาเก็ต
แต่เขาต้องการที่จะปรุงอาหารรสชาดจริง
ผมดำเนินงานร้านอาหารของครอบครัวผมถัดไป
และมันเป็นเหมือนความล้มเหลวอย่างมากกับมัน
เหมือนกับว่าเป็นสิ่งที่ล้มเหลวครั้งใหญ่ที่สุดที่ผมเคยประสพมา
ผมได้ที่ว่างข้างๆ
ในที่สุด นี่มันอาจจะเป็นที่สำหรับผม
ครัวมีอยู่แล้ว ผมทำอาหารสำหรับไนท์มาเก็ตด้วยตัวเอง
ผมได้พยายามทำมันแล้วในแนวทางที่อะลุ้มอล่ว
ทำไมผมไม่ทำในแบบที่ผมคิดว่ามันควรจะเป็นล่ะ
แมงดา
มันจะเป็นน้ำพริงแมงดา
เป็นน้ำพริกในแบบภาคเหนือ
คุณใช้มันเพื่อที่จะส่งน้ำพริก
มันเหมือนกับว่าคุณใช้ทรัฟเฟิล ยกเว้นมันเป็นแมงดาแทนทรัฟเฟิล
มันไม่ใช้ปีกไก่อย่างแน่นอน
ปีกไก่และน้ำพริกแมงดา
มีคนหนึ่งคนสั่ง
สองคนสั่งก็ยังโอเค
ไม่ได้อยู่ในชุมชนที่ไม่ได้กิน ถ้าคุณไม่ทำอาหารชนิดนี้
แต่ผมจำทำเมนูนี้ต่อไป มันก็จะตายไปเอง
ผมหวังว่ามีคนที่ทำแบบนี้มากกวานี้
คนอย่างแอนดี้
คุณคุยกับเขา คุณจะรู้ว่าเขาใส่ใจกับอาหาร
แอนดี้คุยเกี่ยวกับการเป็นกระบอกเสียงให้กับอาหารไทย
ในปีสองปีที่ผ่านมา มีร้านเปิดใหม่ในไทยสไตล์
เสริฟอาหารที่รสชาดไทยจริงๆ
ใครบางคนเปิดร้านหนึ่งในเมืองซีแอทเทิล [02:03:15:20]
ที่วอซิงตันดีซี ไมอามี่
บางที คุณสามารถมาในสิบปีข้างหน้านี้
ป๊อกป๊อกจะเป็นแค่หนึ่งในหลายๆร้าน
แต่ในตอนนี้ เรายังคงเป็นหนึ่งในจำนวนน้อยในอเมริกา
แต่ผมคิดว่าภายในสิบปี ในทุกๆเมืองจะมีร้านอย่างนี้
คุณจะเห็นได้อย่างช้าๆ ว่ารสชาดจริงๆกำลังเปลี่ยนไป
มันดี ผมคิดว่ามันดีน่ะ