Tip:
Highlight text to annotate it
X
"ซันบังกอล"
ไม่ มันอันตราย
ดีมาก วิลเลี่ยม
เจ้าคนถูกเนรเทศ
ท่านหาที่นี่เจอได้ยังไง?
ถูกลอยแพมารึ?
เจ้า..สมบัติของข้า
ไม่ หยุดอย่านะ
วิลเลี่ยม ไม่เป็นไร เค้าไม่ใช่คนไม่ดี ข้ารู้จักเค้า
ไม่เป็นไรนะ วิลเลี่ยม
ไม่ เค้าเป็นคนที่เอาสมบัติของข้าไป
แอบขโมยอาหารในครัว..
เที่ยวเดินเตร็ดเตร่ไปนู่น มานี่ ดึกๆดื่นๆ
แล้วก็ยังของแปลกๆ ที่เจ้าเดินถือไปทั่ว ทำให้ข้ารู้ว่าต้องมีเรื่องบางแอบแฝงอยู่แน่
เจ้ารู้หรือปล่าว ว่าเจ้ากำลังทำตัวเองให้เดือดร้อน ที่แอบซ่อนชาวต่างชาติเอาไว้
ถ้าเจ้าไม่รายงานเรื่องที่เจ้า เจอชาวต่างชาติ ข้าจะเป็นคนไปรายงาน ที่สำนักตรวจการเอง
วิลเลี่ยมเป็นคนดี ท่านไปรายงานไม่ได้นะ..
ข้าไม่อยากให้ วิลเลี่ยม ต้องตาย
คนตาสีฟ้า ไม่ใช่คนไม่ดีนะ
เจ้ารู้เรื่องได้ยังไง? ในเมื่อเจ้าพูดกับเค้ายังไม่รู้เรื่องเลย
ข้ารู้ ถีงแม้ข้าจะไม่รู้ภาษาของเค้า แต่ข้าบอกท่านได้
เค้าไม่ได้ก่ออาชญากรรมแล้วถูกเนรเทศมาที่นี่เหมือนท่าน เค้าแค่ลอยมาติดอยู่ที่นี่
ข้าเป็นคนช่วยเค้ามาจากที่หาด ดังนั้น ข้ารู้ดี
ข้าต้องการสมบัติของข้าคืน! วิลเลี่ยม
คนตาสีฟ้านี่คือ วิลเลี่ยม
และคนนี้คือ...
"ยาน" เค้ามาจาก นางาซากิ
ใช่แล้ว ยาน เค้าคือยาน
มาจากนางาซากิรึ? ถ้าเช่นนั้นเค้าก็เป็นคนญี่ปุ่นน่ะสิ?
ยาน?
ท่านใช่คนญี่ปุ่นหรือปล่าว?
แล้วก็ นี่คือ คนที่ถูกเนรเทศมา พาร์คกู
ฟัคยู(ช่างแม่ง)?
ใช่แล้ว พาร์คกู
จริงเหรอ?
ชื่อของท่านคือ ฟัคยู (ช่างแม่ง)เหรอ?
ท่านกล้าดียังไง มาเรียกชื่อข้าเสียงดัง
ฟัคยู (ช่างแม่ง)? นั่นช่างน่าขันจริง
ท่านไม่ต้องกลัว อยู่ที่นี่ก่อนนะ
เดี๋ยว รอข้าด้วย
เฮ้!! เจ้าคนถูกเนรเทศ
รอข้าด้วยสิ
ท่านช่วยเก็บเป็นความลับได้มั๊ย? พวกเค้าแค่เรือแตกมา หลังจากที่เกิดพายุ
ท่านลุง บอกข้าว่า ถ้าพวกเค้าเจอ คนตาสีฟ้าพวกเค้า จะต้องถูกฆ่าตาย
ข้าต้องรายงานเรื่องนี้
จะได้ไม่เป็นปัญหา
ได้โปรด ช่วยเก็บเป็นความลับด้วยเถอะ ข้าจะยอมทำทุกอย่าง ที่ท่านต้องการ
นั่นเป็นข้อตกลง ที่เจ้าเสนอข้ารึ..
เจ้าจะยอมทำทุกอย่าง ที่ข้าต้องการให้เจ้าทำ..
ก็ได้ข้าจะลองดู เจ้าจะทำได้อย่างที่พูดตามที่เจ้าเสนอข้ามาได้มั๊ย
ก็ได้
โอ๊ะ โอ ใครให้เจ้าพูดเป็นกันเองกับข้าได้?
ข้าเข้าใจแล้วค่ะ
โอ๊ย.. ข้าเหนื่อยจัง
เหนื่อยงั้นเหรอ?
อืม ข้าว่าจะไปเยี่ยมเจ้าหน้าที่ของทางการ...
ได้เวลาไปสวนกันแล้ว ไปเร็ว
ลูกพลับพวกนี้ต้องส่งไปให้ พระราชาด้วยหรือปล่าว?
ปล่าวค่ะ ไม่ได้ส่งไป
แต่เราต้องคัดที่ดีๆ เพื่อส่งให้กับเจ้าหน้าที่ของทางการค่ะ
พวกเค้าจะเก็บไว้ใช้ในงานเลี้ยงรับรอง หรืองานบวงสรวงค่ะ
อืม เกี่ยวกับ ยิบัง ที่เป็นคนของ แดจุงฮุน
ยิบัง?
ใช่แล้ว เค้าดูไม่เหมือนชาวบ้าน ที่มีอยู่แถวๆ นี้เลย
อืม เมื่อไหร่กันน้า?
มีคนเคยพูดว่า เค้ามาจากแผ่นดินใหญ่ ตอนที่มีการสั่งห้ามอพยพคนออกไป
บางทีนั่นคงทำให้ เค้าเป็นคนแบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้ไม่มีความเห็นอกเห็นใจคน ไม่มีแม้แต่ นิดเดียวจริงๆ
เหมือนใครแถวๆ นี้เลย..
ข้าเดาว่า เค้าต้องเป็นคนที่มาจากหน่วย บียวนซ่า แน่ๆ (เป็นหนึ่งในหน่วยงานพลเรือนและทหาร)
อะไรนะ? บี-ยัน?เบียน(หน้า)?
ช่างเถอะ ไป กลับไปทำงานของเจ้าให้เสร็จ
หล่อนดูน่าตลกจริงๆ
หล่อนชอบบอกว่าเกลียดเค้า แต่ข้าเห็นหล่อนอยู่กับเค้าตลอด นังจิ้งจอกชัดๆ
จำได้มั๊ย เมื่อตอนที่หล่อนหาว่าเค้าเอาป้ายจินซังพีไป จนทำให้เรื่องมันสับสน ลุกลามไปใหญ่โต
นั่นแหล่ะ ข้าก็ว่างั๊น
โบจิน อ่าาา
พวกเราชักช้าไม่ได้แล้ว..
มันค่อนข้างจะใกล้ เราสามารถแล่นข้ามไป ด้วยเรือเล็ก
พวกเราต้องรีบไปกันจริงๆเหรอ?
ข้ายังไม่ได้ของคืนมาเลย ลืมมันไปเถอะ
ผู้ชายคนนั้นเห็นพวกเราแล้วนะ มันคงอีกไม่นานที่พวกเค้าจะเจอเรา
บัพ-มู-โก-ซู-คา (ทานข้าวมาหรือยัง?)ซัล-เพียว-กับ-ซะ (ขอให้ปลอดภัย)
ซอริน ซังดัน(กลุ่มการค้า) ในเมือง ฮันยาง(โซล)
ข้าคอยช่วยเหลือพวกเจ้า เจ้า..พวกคนจรจัด ที่ไร้หัวนอนปลายเท้า
พวกเจ้า ยังกล้าหันปลายมีด ทิ่มแทงอยู่ข้างหลังข้าอีกรึ?
ยกโทษให้เราด้วย ข้าผิดไปแล้ว ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว
นับตั้งแต่นี้ไป พวกเจ้าต้องออกไปเผชิญโลกในชื่อของ ซอริน ซังดัน ไม่ใช่ โชซอน
ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด..
ดูเอาไว้จุบจบ ของคนทรยศที่ทำให้ ชื่อของ ซังดัน ต้องแปลดเปื้อน
มันเป็นยังไงที่แต่ละจังหวัด มีวิธีทำถ้วยชามที่แตกต่างกันไป
คือว่า แต่ละจังหวัดมีการใช้ ส่วนผสมที่แตกต่างกันไป อีกทั้งน้ำ น้ำหนัก การนับ เป็นต้น..
สินค้าที่นี่ควรจะมีคุณภาพ และได้มาตรฐานเดียวกัน แล้วก็ราคาที่ให้ ควรขึ้นอยู่กับคุณภาพของสินค้า
ทำเหมือนที่เคยทำ สำหรับสินค้าที่กำลังจะส่งไป
ขอรับ ข้าจะทำตามนั้น
อันนี้เป็นหอยเป๋าฮื้อแห้งที่เพิ่งมาถึงในวันนี้จากเจจู
มันเป็นผลิตภัณฑ์ที่ดีที่สุด จากหอยเป๋าฮื้อ ที่มีคุณภาพดี ซึ่งหามาและ ตากแห้ง จากกลุ่มนักดำน้ำหญิงของ เจจู
นั่นก็มาจาก เจจู เหมือนกัน เป็นม้าที่มีคุณภาพยอดเยี่ยมมาก
นี่เป็นที่ต้องการสูงใน ประเทศญี่ปุ่น และจีน พวกเค้าได้ทำสัญญาสั่งซื้อ กับเราไว้ล่วงหน้าแล้ว
เพราะการตรวจสอบ ของทางการเข้มงวดมากขึ้น มันเป็นเรื่องยาก ที่เราจะได้สินค้าโดยไม่ต้องเพิ่มเงิน
ไม่รู้ว่า ยังมีการสอบสวน เพื่อหาตัวขโมย เรื่องของบรรณาการ สำหรับพระราชา ในเจจู อยู่อีกหรือไม่?
ข้าว่า ข้าคงต้องขอร้องให้ท่านเดินทางไปที่เจจู สักหน่อย
ท่านหมายถึงเจจูรึ?
พวกเรามาเพื่อเก็บส่วย...
พวกชาวบ้าน ซัมบัลกอล ทั้งหลาย วันนี้ เรามาเพื่อเก็บส่วย
อะไรวะ
เรื่องแรก เราจะวางกฎใหม่ สำหรับการป้องกัน คลังเก็บรักษาของบรรณการ
ท่านหัวหน้านักดำน้ำ จะเป็นผู้ดูแล ตั้งแต่วันนี้ จนถึงสิ้นเดือน
สำหรับคนที่เหลือ พวกเจ้าจะผลัดเปลี่ยนกัน ทุกๆ 5วัน
เป็นเพราะว่า ตอนนี้มีการขโมยของไปทั่ว พวกเจ้าต้องระมัดระวังมากขึ้นเป็นพิเศษ
พวกเราจะระวัง..
เอาล่ะ ตอนนี้เราจะมา ตรวจสอบสินค้ากัน
อะไรกันนี่ มีอยู่แค่นี้รึ?หอยเป๋าฮื้อไปอยู่ที่ไหนกัน?
เดือนนี้ นักดำน้ำของเราหาหอยเป๋าฮื้อมาได้ไม่มากนัก...
พวกเราเลยคิดว่าจะใช้ป้ายจินซังพี ที่เราเก็บสะสมไว้ ใช้เป็นการแลกเปลี่ยนสำหรับครั้งนี้
พวกเจ้านับหรือยัง เก็บรวบรวมมาได้เท่าไหร่?
หนึ่ง..สอง..สาม..สี่
เฮ้ โบจิน เจ้าทำอะไรอยู่? เอาป้ายจินซังพี ที่เจ้าได้จากพิธีบวงสรวง มาให้เค้าสิ
เจ้ารออะไรอยู่ล่ะ?
ว่าไงล่ะ อันที่เจ้าทำหาย เจ้ายังหาไม่เจออีกเหรอ
ว่ายังไงนะ? เจ้าทำมันหายเหรอ?
ไม่ใช่อย่างนั้น..
โอ้ยจะบ้าตาย โบจิน ทำป้าย จินซังพี หายไป
จริงรึปล่าว? ที่เจ้าทำป้ายจินซังพีหายไป?
มันเหนื่อยยาก ลำบากแค่ไหนกว่าจะได้ป้ายจินซังพี เจ้าบังอาจ ทำมันหายไปเหรอ
แล้วเจ้าจะรับผิดชอบยังไงตอนนี้
ข้าขอโทษข้าเสียใจข้าขอโทษ
เจ้าคิดว่า กล่าวคำขอโทษแล้วมันเพียงพอเหรอ?
มันไม่ใช่แค่ครั้ง สองครั้งนะเจ้าสร้างปัญหามาตลอด ไม่ว่าตอนที่เจ้าไปดำน้ำด้วยเหมือนกัน
แม่ตัวยุ่ง เจ้าทำอะไรบ้างสิ..
ข้าจะรับผิดชอบเอง
ข้าจะเพิ่มหอยเป๋าฮื้อของข้าให้เพื่อชดเชยให้ กับส่วนที่ขาดหายไป
ได้หรือปล่าว?
ท่านแม่..
เจ้าอยู่บ้าน..
ไม่ค่ะ ท่านแม่ ข้าเตรียมพร้อมแล้ว ข้าจะพยายามให้มากขึ้น
ไม่ต้องคิดที่จะตามข้าไปนะเจ้าอยู่ที่บ้านก็พอแล้ว
ท่านแม่..
เจ้าไม่ต้องทำงานอะไรทั้งนั้นเพียงแค่อยู่เฉยๆ อย่าสร้างปัญหาเพิ่มก็พอแล้ว
ท่านแม่..
โบจิน อ่ะ..
ข้าควรคืนให้หล่อนเร็วกว่านี้ แล้วตอนนี้ ข้าควรทำยังไงดีล่ะ?
เป็นยังไงบ้าง ทำไมเจ้าถึงได้มาเยี่ยมข้าล่ะ?
คือว่า.. ข้าเจอสิ่งนี้ตกอยู่บนถนน
มันดูเหมือนจะเป็นของสำคัญ
ป้ายจินซังพี
เจ้าควรจะนำมันไปให้ด้วยตัวเอง ที่สำนักงานท้องถิ่นโดยตรงนะ
เพราะว่าข้าเป็นคนที่ถูกเนรเทศ มันจะดูไม่ดีสำหรับข้า ถ้ามีคนเห็นเดินเข้า-ออก ที่สำนักงาน
นั่นคือเหตุผล ที่ข้าต้องมาพบท่าน ท่านผู้เฒ่า
เอาล่ะ ข้าจะดีใจมากถ้าเจ้ามีความคิดที่จะอยู่ที่นี่ถาวรนะ..
ข้าต้องทำงานเหนื่อย มากมาย เป็นเพราะเจ้าบ้า นั่นคนเดียว
ข้าไม่มีโอกาสได้ไปเยี่ยม วิลเลี่ยม เลย..
สงสัยจัง พวกเค้ากำลังหิวกันอยู่หรือปล่าวนะ
วิลเลี่ยมข้าไม่ได้บอกท่านหรือไง ถ้าออกมาข้างนอก อาจเจออันตราย
เจ้ากินข้าวมาหรือยัง?
บับ(ข้าว) นี่คือข้าว
โอ้ มันสวยมากเลย
พริตตี้?
สวย สวยมากเลย..
ท่านชอบมันเหรอ ข้าจะทำให้ดูเอามั๊ย..
พริตตี้
มีแต่พวกหัวโขมยวิ่งไปทั้งเมือง..
ข้าได้รับจดหมาย บอกว่าท่านกำลังเดินทางมา..
อะไรนะ? สิ่งที่เจ้ากำลังทำนี่ เป็นกาารกระจายข่าวการมาของข้า
สำนักงานส่วนกลางรู้เรื่องนั้นแล้วขอรับ ในตอนนี้..
นั่นทำไม ข้าถึงต้องมาที่นี่เพื่อจัดการเรื่องนี้เอง เจ้าทำงานได้แย่มาก
เจ้าต้องเก็บรักษา สถานะที่แท้จริงของข้าให้เป็นความลับและเจ้าหน้าที่ ของสำนักงานจังหวัด ต้องทำตามที่ข้าสั่ง
เจ้าทำอะไร?
อยู่นิ่งๆสิ แปปเดียวเอง
ข้าพยายามที่จะวัดชุดนี้อยู่
ข้าว่ามันคงจะพอดีแล้วล่ะ
ใครคือคน ที่จะได้ใส่ชุดที่ไร้รสนิยมนั่นหึ?
เสื้อผ้า ต้องพอดีตัว ทั้งไหล่ และคอ ถึงจะสวมใส่สบาย
ข้าเป็นคนที่มีผิวพรรณดี..
ข้าว่าสีแบบนั้นคงไม่เหมาะกับข้าหรอก..
แดซังกุน (แม่ของโบจิน) อยู่บ้านหรือปล่าว?
ไม่อยู่เจ้าค่ะ
แม่ข้า คงจะมาเร็วๆ นี้แล้วค่ะ..
ข้าเดาว่าจริงๆแล้ว ท่านคงเป็นนักศึกษาสินะ..
ว่าคิดว่าท่านจะรู้แต่เรื่องการล่อลวงหญิงสาวเพียงเรื่องเดียวสะอีก..
ท่านใช้คำพูดที่รุนแรงเกินไปแล้ว
บอกแม่ของเจ้าด้วย ว่าข้ามาหา..
เราได้รับป้ายจินซันพี ที่หายไปแล้วมา
ถ้าแม่ของเจ้า นำป้ายจินซันพีส่วนที่เหลือมา..
พวกเจ้าก็จะได้รับผลประโยนช์จากป้ายจินซังพีในส่วนที่เหลือ..
จริงรึ ท่านเจอมันที่ไหนเหรอค่ะ?
ได้มาจาก ท่านผู้เฒ่าฮัน
เค้าได้รับมันมาจากนักศึกษาที่ถูกเนรเทศคนนั้น
อย่าลืมล่ะ บอกแม่ของเจ้าด้วย
ท่านคงอยากตายจริงๆ ใช่มั๊ย?
อ้าเรื่องนั้นรึใจเย็นๆ
ท่านกำลังบอกให้ข้าใจเย็นๆรึ?
มานี่ เดี๋ยวนี้นะ...
อะไรนะ? เป็นท่านไม่ใช่รึ ที่บอกว่า ไม่มีป้ายจินซังพี?
อย่า อย่า เจ้าเข้าใจข้าผิดนะ..
ท่านรู้เรื่องดี..
นานเท่าไหร่ที่ข้าตามค้นหาป้ายจินซังพี
ท่านรู้มั๊ย?
พวกเจ้านี่มีพลังเหลือมากรึไง?
ท่านหมายถึงอะไรเหรอ?
ดูสิ วิ่งไปวิ่งมา อย่างกับคนบ้าใช่มั๊ยล่ะ?
ท่านแม่ไม่ใช่ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ..
เจ้าคนที่ถูกเนรเทศนี่ป้ายจินซังพีของเรา..
ถ้ำ!!
ถ้ำรึ?
...
เอาล่ะนะ..
ตอนนี้ ข้าจะสอนเจ้าเขียนตัวอักษร
เจ้าเขียนตามที่ข้าเขียน..
กิอู
กิอู
นิอืม
นิอืม
ดีกึด
ทีนี่ ข้าจะบอกคำให้ แล้วเจ้าก็เขียนลงไป
มัง-อา-เจ (เจ้าตัวยุ่ง)
บุง-อา (ปลาทอง)
ข้าสอนเจ้าไปเป็นชั่วโมงๆ
เจ้ายังไม่รู้เรื่องอีกเหรอนี่?
ฮ้าาาเจ้านี่มีสมองเหมือนปลาทองจริงๆ
ท่านว่าอะไรนะ?
ยังไงก็ช่างเถอะ ข้าสอนพูดได้เก่งนะ
ข้าไม่เอาแล้ว..ข้าไม่เอาแล้ว..
ข้าไม่ได้อยากเรียนสักหน่อย..
เจ้าปลาทองนี่
ตอนสิ้นเดือนนี้นะ
เตรียมเรือเรียบร้อยหรือยัง?
เรียบร้อย ขอรับ
ถ้าโชคดี ตอนนี้เรือคงมุ่งหน้าไปที่ หาดยังมูริแล้ว ขอรับ
เจ้าพวกคนญี่ปุ่นนั่น เชื่อใจได้หรือปล่าว ขอรับ?
ระวัง คำพูดเจ้าหน่อย..
หาดยังมูริ
ท่านกำลังพูดถึง การทำธุรกิจใต้ดินเหรอท่าน?
พวกเราต้องทำโดย ไม่ให้มีการผิดผลาดใดๆ
แต่ถ้าเราเสียโอกาสนี้ไป
พวกเค้าคงจะย้ายไปที่อื่น..
นายท่าน..
ท่านทำเช่นนั้นได้ยังไง?
นั่นเป็นการทำธุรกิจใต้ดินนะท่าน?
เจ้าเป็นคนของสำนักราชการนะ
ก่อนที่เจ้าจะถามอะไรข้า..
เจ้าควรจะรู้สึกละอายใจที่ไม่สามารถจัดเตรียม การแก้ปัญหาไว้ล่วงหน้า
คลังเก็บของบรรณาการ ในซันบังกอล
ท่านพ่อ
ท่านพ่อ
ไม่ ไม่ อย่าไปทางนั้นนะ..
ข้าฝันถึงอะไรไปนี่?
ท่านพ่อ
อาาา โบจิน เจ้าเอง
ท่านต้องไม่ง่วงนะ
จะเกิดอะไรขึ้นรู้มั๊ย ถ้าท่านหลับ?
ท่านพ่อ ดื่มนี่หน่อยค่ะ
จะได้สดชื่น
ขอบใจเจ้านะ
ยาน
พวกเราจะไปที่ไหนกัน?
นี่เป็นโอกาสดีที่สุด ที่เราจะได้หลบหนีออกไปจากที่นี่กัน
ท่านแค่ตามข้ามา
อะไรนะ?
ยาน
อืม เจ้าสวมชุดอะไร?
เจ้าเป็นใครกัน?
ไม่ต้องกลัวไปหรอก
ข้าเป็นคนญี่ปุ่น เรือข้าแตก เลยลอยมาติดที่ เจจู
ท่านรู้จัก กลุ่มอิชิดะ ที่มาจาก นางาซากิมั๊ย?
ข้ามาจากที่นั่น นั่นเป็นครอบครัวข้าเอง
กลุ่มอิชิดะรึ?
บุกเข้าไป..
บุกเข้าไป..
วิลเลี่ยมวิ่งเร็ว
วิ่งไป
จับให้ได้
อยู่ตรงนั้น
ท่านพ่อ
เช้าแล้วค่ะ
เจ้าคอยเฝ้าดูไว้ ตลอดคืนหรือปล่าว?
โอ๊ย โย่
ขอบใจเจ้ามาก โบจิน อ่า
เจ้ากลับบ้านไปก่อนเถอะ
จะได้ไปช่วยแม่เจ้า
นี่ อะไรอีกล่ะ?
คนอื่นๆ เค้าไม่หาวกันบ้างหรือไง?
ข้าคิดว่าเจ้าเป็นได้แค่ แม่จอมยุ่งเท่านั้น
แต่เจ้ากลับมีใจที่กรุณาคอยห่วงใย ครอบครัวของเจ้า
ด้วยดวงใจที่กรุณา เจ้าเอาน้ำให้ข้าดื่มหน่อยได้มั๊ย?
ก็ได้ คนเจ้าเล่ห์
ใช้เล่ห์เหลี่ยม วางตัวเป็นเจ้านายข้าตลอดตั้งแต่เช้า ยันค่ำ
โบจิน พ่อของเจ้าถูกจับ
โบจินพ่อของเจ้ากำลัง ถูกเอาตัวไปแล้ว
เกิดอะไรขึ้น?
ท่านพ่อ
ท่านพ่อ
ทำไม? พ่อข้า
ทำไมจับพ่อข้า?
ได้โปรด อย่าเอาพ่อไป
ได้โปรด หยุด
อย่าจับพ่อข้า
ทำไมถึงจับเค้า?
โบจิน อย่าทำอย่างนั้น
ท่านพ่อ
โบจิน
โบจิน ไม่ต้องเป็นห่วง
เจ้าไปเถอะ โบจินข้าไม่เป็นไร
เจ้าก็ด้วย มันไม่มีอะไร
ท่านแม่
พ่อท่านพ่อ
เราทำอะไรได้บ้าง?
ถ้าเพียงแต่ข้าไม่ได้เผลอนอนหลับ
ถ้าข้าไม่หลับ เรื่องพวกนี้คงไม่เกิด
ใครก็ตามที่เป็นคนขโมย
ข้ามั่นใจ ข้าจะต้องจับเจ้าให้ได้
ถ้าข้าจับเจ้าให้ได้
ข้าจะไม่ปล่อย ให้พวกเจ้าหนีไป
มีที่แห่งนึง ที่เจ้าต้องไปกับข้า
เจ้าบอกว่า เจ้าต้องการที่จะจับขโมยใช่มั๊ย?
เร็วเข้า แล้วตามข้ามา
นั่นไม่มีเหตุผลเลย
วิลเลี่ยม ไม่ต้องการของพวกนั้น
แต่ว่าพวกเค้าเคยขโมยอาหารมาก่อนเมื่อเร็วๆนี้
เจ้าคนถูกเนรเทศ
มันไม่ได้เป็นแบบนั้นนะ
แต่พวกเขามีมีด ที่ได้จากชาวบ้าน และยังถ้วยชามพวกนั้นอีก
เจ้าจะยังปฏิเสธอีกมั๊ย ถ้าเจ้าได้เห็นหลักฐานด้วยตา?
โบจิน
นี่ กินสิ
ท่านทำได้ยังไง?
ข้าควรทำยังไงดีทีนี้?
มีอะไรไม่ถูกต้องรึ?
ของที่ท่านขโมยมานั้น
ท่านไม่เคยรู้รึ ว่าเป็นอะไร?
สิ่งของพวกนี้ มาจากหยาดเหงื่อ และแรงงาน ของชาวบ้าน
แต่เพราะอะไรก็ตาม ที่เจ้าขโมยมา พวกชาวบ้านจะต้องเป็นคนจ่ายมันคืน
มันไม่มีทางเลือก..
ลุกขึ้นเร็ว
ข้าจะไปรายงานเรื่องพวกเค้า
ท่านกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?
ไปรายงานเรื่องพวกเค้า?
ท่านทำไม่ได้นะ
เจ้าต้องการ ให้พ่อเจ้าถูกฆ่าตายไปแแบนี้รึ?
ถ้าอย่างนั้น พวกเราทำอะไรได้ล่ะ?
เค้าคิดว่า พวกเราเป็นคนขโมย
มันจะดีสำหรับเรา ถ้าพาเค้าไปที่นั่น
โบจิน ตามข้ามา
พวกเจ้าจะไปไหน?
กี่ครั้งแล้ว ที่พวกเราเดินกลับมาที่เดิม?
คนที่หลงทิศทาง จะหาทางไป โชซอน ได้ยังไงกัน?
ระวัง ต้นหนามตรงนั้น
ท่านเป็นอะไรมั๊ย?
เจ็บหรือปล่าว?
ข้าไม่เป็นไร
โอ้ ข้ารู้แล้ว
ไปทางนั้น
ที่นี่
ข้าเห็น ของมากมาย ที่นี่
ไหรึ?
อืม มันต้องเป็นที่นี่
ดู?
ที่นี่คงเป็น ที่พวกขโมยเก็บสินค้าไว้เป็นการชั่วคราว
เตรียมตัวให้พร้อม
ท่านกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?
ข้าหมายถึงอะไรน่ะรึ?
เจ้าต้องไปเก็บหอยเป๋าฮื้อ มาเพิ่ม
พวกเค้าทำไม่เป็น
ตอนนี้ เจ้าควรจะห่วงความปลอดภัย ของพ่อเจ้ามากกว่า ไม่ใช่พวกเค้า
ถึงแม้ว้า พวกเค้าจะไม่ได้เป็นคนขโมยของ
แต่ก็กินมัน พวกเค้าจะต้องร่วมรับผิดชอบด้วย
โบจิน ไม่เป็นไร
พวกเราได้แล้ว วิลเลี่ยม
มันตัวเล็กเกินไป
ตัวนี้เนื้อก็หาย
เอาไปใช้ไม่ได้เลย
ต้องขนาดนี้สิ
ท่านทำได้ดีกว่านักดำน้ำอีก
ใช้ได้?
ถูกมั๊ย?
เพึ่งได้แค่ครึ่งเดียว ท่านควรจะรีบหน่อย
เย่
ก็ได้
เค้าเข้าใจข้า
คือว่า
ขอบคุณท่านมากนะ
สำหรับที่เก็บเรื่องของ วิลเลี่ยม เป็นความลับ
แล้วก็
สำหรับทุกๆ อย่าง ขอบคุณค่ะ
ถ้าเราเก็บเพิ่มอีกหน่อย เราคงจะได้พอ
อืม คงขาดแค่เล็กน้อย
พวกเรากลับได้แล้ว
เรายังทำได้อีก
เจ้าพูด อะไรโง่ๆ
มันเกือบจะค่ำแล้ว
ถ้าพวกเราหยุดตอนนี้
ทุกอย่างๆ ก็ปล่าวประโยชน์
เจ้าควรรู้ดีกว่าใคร ในฐานะนักดำน้ำหญิง
เจ้ารู้หรือไม่ มันอันตรายแค่ไหนในน้ำทะเลที่มืดมิด?
พวกเรามีงานที่ต้องทำ
มันจะต้องสำเร็จ
โบจิน
อย่าไป
ถ้าท่านต้องการไป ไปคนเดียวเถอะ
ข้าจะไปเก็บหอยเป๋าฮื้อกับ วิลเลี่ยม ให้สำเร็จให้ได้
ก็ได้ ทำอย่างที่เจ้าอยากทำ
พวกเราทำได้แน่
คอยเดี๋ยวนะ
ก็แปลก
ทั้งๆที่พวกเรา ไม่สามารถสื่อสารกันด้วยคำพูดแต่ข้ากับสัมผัสความรู้สึกได้เมื่ออยู่กับท่าน
เมื่อข้าอยู่กับท่าน ข้ารู้สึกดี เหมือนกับข้าได้อยู่ในโลกอื่น
โลกที่แตกต่างรึ?
มันคือทะเลที่เดิม ที่ข้าเห็นอยู่ทุกวัน แต่ว่าเมื่อข้าได้อยู่กับท่าน มันดูแตกต่างออกไป
ถ้าหากข้านอนหลับ แล้วลืมตาตื่นขึ้นมาเหมือนเช่นตอนนี้
ข้ารู้สึกเหมือนว่า ข้าไม่ต้องไปดำน้ำอีกต่อไปแล้ว
และสามารถอยู่ได้อย่างมีอิสระ
ชาวต่างชาติ ตามมาไกลกว่านี้ไม่ได้
วิลเลี่ยม
เค้าบอกว่า จากตรงนี้ ท่านไปไกลกว่านี้ไม่ได้
ข้าจะยุติ เรื่องที่ผ่านมา แค่ครั้งนี้เท่านั้น
อย่าได้ไปขโมยของจากชาวบ้านอีกเป็นอันขาด
พวกเรายังเก็บมาได้น้อยกว่าที่ต้องการ
มันจะพอรึปล่าวนะ?
มันช่วยไม่ได้
ข้าไปไม่นาน เดี๋วยก็กลับมาแล้ว
ท่านกลับไป แล้วซ่อนตัวอยู่ที่ถ้ำนะ
แม่จ๋า
พ่อจ๋า
โบจินท่านพ่อ
ท่านพี่
ขอบคุณ
แม่โบจิน
แม่โบจิน
เจ้าไม่เป็นไร เรื่องร้ายๆ ผ่านไปแล้ว
นี่ข้าให้ท่านกินด้วยสิ
ไม่เป็นไร เจ้ากินเถอะ
ถ้างั้น ข้ากินนะ
วันนี้เป็นวันที่ดีจริงๆ ข้าไปล่ะ
ขอบคุณท่านใต้เท้า
พวกเรา เป็นหนี้ท่านอย่างมากจริงๆ
พ่อโบจิน เจ้าเป็นคนที่โชคดีมากเลยน้า
นางช่างเป็นลูกที่ดี อะไรเช่นนี้ ทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือพ่อ
แต่ว่า ข้าอยากรู้เรื่อง บางอย่างมากๆเลย
โบจินน่ะ ดำน้ำได้แย่มากเลยนะนางทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกัน?
แค่เพียงชั่วข้ามคืนเท่านั้นนะ?
อืม บางทีนะ..
หุบปากของเจ้าได้แล้ว ไร้สาระ
ข้าก็แค่สงสัยนี่.. จริงสิ ข้าไปก่อนนะ
ลูกสาว ของท่านจางอยู่ที่ไหนรึ?
ข้าเองค่ะ
เจ้าเองรึ ลูกสาวที่ทำงานอย่าง ยากลำบากเพื่อช่วยเหลือพ่อ?
เจ้าเก็บหอยเป๋าฮื้อทั้งหมดนั่น ด้วยตัวเองคนเดียวหรือ?
สองถังนั่น เป็นจำนวนไม่ใช่น้อยเลยนะ
เจ้าหามาได้ยังไง?
อืม เรื่องนี้คือ ข้าหามัน ตั้งแต่เช้าจนกระทั่งอีกวัน
บอกความจริง ข้ามาดีกว่า
นางไม่ได้ทำงานคนเดียว
นางทำงานร่วมกับข้า ตั้งแต่ 9โมงเช้าถึงเที่ยงคืน
พวกเราช่วยกันทำด้วยกัน
พวกเราถึงสำเร็จ
ดูเป็นการไม่เหมาะสม ที่ท่านจะอยู่กับเด็กสาวในเวลากลางคืน
ที่ข้าช่วยเหลือ ก็เพราะว่าข้าอาศัยอยู่ที่นั่น
อย่างน้อยข้าควรจะทำอะไรบ้าง เพื่อตอบแทน นี่เป็นเพียงโอกาสเดียวที่จะช่วยพวกเค้าได้
คงต้องเป็นเรื่องที่ยากมากในตอนกลางคืน ข้าพูดถูกใช่มั๊ย
เรื่องทั้งหมดนี่ ข้าว่าเราต้องขอบคุณเทพเจ้าซอลกูนแด
พวกเค้าช่วยกันทำหรือนี่?
ไม่เป็นไรหรอก เจ้าอย่าห่วงเลย
โอ้ เจ้านี่
ฮ้าาา
มันเป้นเจ้านั่น เจ้าแก่เสียสติ
โอ๋ะ แม่คูทบอน
ตรงนู้น มีปีศาจอยู่ที่นั่น
เจ้าแก่บ้านั่น มาขโมยอาหารอีกแล้ว
เจ้าแก่บ้า นี่แน่ะ...
เจ้ากำลังทำอะไร กับอาหารของพวกเรา
หยุดนะ
อาหารอะไร แย่มาก รสชาดห่วยแตก
อย่างนั้น เจ้ามาขโมยทำไมกัน
หยุดเถอะ อย่าตีอีกเลย
มันไม่สมควรเลย ที่ทำกับคนแก่แบบนี้
เชอะ...เราไม่ได้ทำอะไรเจ้าสักหน่อย?
นั่นน่ะสิ..ชอบทำตัวจุ้นจ้านเหมือนส่าหร่าย
กับสิ่งไร้สาระ เจ้าแก่บ้านั่น
ข้าว่า ต้องเป็นเจ้าแน่ ที่ขโมยข้าวของพวกข้าด้วยใช่มั๊ย?
เจ้า เจ้า แล้วก็เจ้า อาหารของพวกเจ้าล้วนห่วยแตก
หยุดพูดจากวนประสาทได้แล้ว เจ้าขอทานแก่ พูดจาน่าโมโห จริงๆเชียว อย่ามาขโมยของเราอีกนะ
อาหารจากซามิกอล มีแต่ของอร่อย
ถ้างั้นไปที่นั่นสิ ไป
พวกเจ้า พอได้แล้ว
พวกเจ้า คิดว่าที่เค้าขโมยเพราะมันเป็นสื่งสนุกรึไง?
เจ้าขโมยอาหารข้า แต่กลับมีน้ำดื่มของตัวเอง
เจ้าควรระวังเอาไว้ อะไรก็แล้วแต่ที่เจ้าดื่ม
น้ำคือสิ่งที่อันตราย ระวังไว้กับน้ำดื่มของเจ้า
ระวัง ถ้าเจ้าจะดื่มอะไร
ดูให้ดี ก่อนดื่มด้วยล่ะ
"คืนนั้น หลังจากข้าดื่มน้ำเข้าไป ข้าก็รู้สึกง่วงนอน"
"ที่ข้ากินในคืนนั้นมีแค่ของขบเคี้ยวและน้ำ ไม่มีอย่างอื่นอีกเลย"
โอ่งนี่สำหรับอะไรรึ?
ท่านดูไม่รู้หรือว่าอะไร? นี่เป็นโอ่งสำหรับเก็บน้ำดื่มน่ะสิ
เราไม่สามารถไปที่บ่อซึ่งไกลจากที่นี่ เลยต้องเก็บน้ำไว้ให้สำหรับยามเท่านั้น
แปลกจริงเชียว ทำไมพวกยาม ถึงได้หลับในตอนที่เฝ้าเวรกันได้นะ?
ท่านกำลังทำอะไรน่ะ?
ท่านจะทำบ้าอะไร กับน้ำดื่มนี่? เดี๋ยวพวกเราก็ไม่มีดื่มกันสิ ข้ายิ่งหิวน้ำบ่อยๆอยู่ด้วย
ข้าคงต้อง ขอยืมน้ำเต้าอันนี้ สักพักล่ะ
เดี๋ยว อะไรนี่
โบจินถูกจับไปรึ
เจ้าซ่อนใครเอาไว้ในถ่ำ?