Tip:
Highlight text to annotate it
X
อะไรหรอครับ?
นายคิดว่าอะไรล่ะ?
นายไม่มีบัตรเครดิตติดตัวเลยนี่
นายต้องออกไปช้อปปิ้งบ้างตอนที่ 11 พาร์ท 2
นายความได้สนุกในสิ่งที่นายอยากทำนะ
ฉันว่า นายไม่มีแม้กระทั่งโทรศัพท์มือถือนะรับนี่ไป
มันเป็นเบอร์เดิมที่นายเคยใช้มาก่อน
แล้วเรื่องที่คุณสัญญากับผมไว้ล่ะครับ?
โอ๊ะ?
สไตล์ลิสต์จางไงล่ะ ผมว่า ผมบอกท่านประธานไปแล้วนะครับว่า ถ้าไม่มีสไตล์ลิสต์จาง สัญญานี้ก็ถือเป็นโมฆะ
อ้อ กำลังเดินเรื่องอยู่น่ะ ไม่ต้องห่วงนะ
ไม่มีเวลาแล้วนะครับ
ให้ผมโทรหาเธอเองดีกว่ามั๊ยล่ะครับ?
ไม่ต้องๆ นายไม่ต้องโทรหรอกนะ
นายก็รู้จักฉีนดีนี่
ว่าฉันเป็นคนที่รักษาสัญญาอยู่แล้ว
ทำอะไรกันอยู่หรอคะ?
คุณบอกว่า เราจะออกไปทานข้าวกัน
ฉันหิวแล้วล่ะค่ะ
อ้อ ใช่ งั้นก็ไปกันเถอะ
ฉันจองโต๊ะไว้ที่ภัตตาคารที่นายชอบไว้แล้วนะ
ฉันอยากทานซูชิค่ะ
วันนี้ไปทานสเต๊กก่อนก็แล้วกันนะ
คังฮวี สเต๊กนะ นายว่าไง?
ทำไมล่ะ?
นายรู้สึกไม่สบายรึเปล่า?
ขอตัวสักครู่นะครับผมขอไปห้องน้ำก่อน
คุณดูแปลกๆ ไปนะคะ ท่านประธาน
แปลกยังไง?
ดูเหมือนไม่ใช่คุณเลย ที่มาคอยสังเกตดูสีหน้าอาการแบบนี้น่ะค่ะ
มีเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้รึเปล่าคะ?
ไม่มีเรื่องอะไรทั้งนั้นแหละน่า
นั้นอะไรน่ะ?
โทรศัพท์โหลยโท่ยอะไรล่ะเนี่ย?
จางมันอ๊กหรอ?
คุณก็จับทางถูกเหมือนกันซินะ
ว่าวอนคังฮวีชอบผู้หญิงคนนั้น
ครับ สไตล์ลิสต์จางพี่คังฮวีหรอครับ?
พี่เขากำลังคุยกับท่านประธานอยู่น่ะครับ
พี่บอมซูกับพี่แทอิคเป็นยังไงบ้างครับ?
ผมคิดถึงทุกคนมากเลยครับ
ถ้าผมเลือกได้ ผมอยากจะลาออกจากที่นี่ซะเดี๋ยวนี้ แล้วก็ตามคุณไปเลย
แต่พี่บอมซูน่ะซิครับ ห้ามผมไว้
ครับ
แล้วผมจะบอกให้พี่คังฮวีโทรกลับไปนะครับ
สวัสดีครับ สไตล์ลิสต์จาง
คุณคังฮวีคะ
โอ้ นี่ฉันเองนะ สไตล์ลิสต์จาง
เธอตัดสินใจได้รึยังล่ะ?
สัญญาหรอ?
สัญญาอะไร?
ก็สัญญาที่ฉันทำไว้กับคุณก่อนหน้านี้ยังไงล่ะคะ?
ที่ฉันต้องเป็นสไตล์ลิสต์ให้กับ ยู เอ็นเตอร์เทนเม้นท์เป็นเวลา 3 เดือน
ถ้าไม่ทำตาม พวกเขาบอกว่าฉันต้องจ่ายค่าปรับน่ะค่ะ
ค่าปรับอะไรอีกล่ะ?การหมั้นกับแทอิคก็เป็นถือการชดใช้หนี้ไปหมดแล้วไม่ใช่หรอ?
คือว่า...
ตามที่ท่านประธานบอกมา มันเป็นสัญญาปากเปล่านี่คะ
แล้วฉันจะไปเอาหลักฐานมาจากไหนได้ล่ะคะ?
ไอ้สารเลวจองขี้โกง
แล้วคังฮวีว่ายังไงบ้างล่ะ?
เธอได้คุยกับเขารึเปล่า?
จริงซิ เธอบอกว่า แอลเจเก็บโทรศัพท์ของคังฮวีไว้ใช่มั๊ย?
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะเนี่ย?
คุณคังฮวีไม่มีทางทำแบบนั้นได้หรอกค่ะ
เฮ้อ...
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ
แต่คังฮวีคงจะมีเหตุผลอะไรซักอย่างแน่ๆ
แม้ว่าคุณจะรู้จักคุณคังฮวีดีก็ตาม
แต่คุณก็ยังไม่ไว้ใจคุณคังฮวีหรอคะ?
สไตล์ลิสต์จาง ในวงการนี้ก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ
ไม่ว่าคุณจะเชื่อใจใครหรือไม่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่วัดทุกอย่างได้หรอกนะ
ในสายตาของพวกเรา การที่คังฮวีกลับไปหาแอลเจ...
ใช่ นั่นดูเหมือนเป็นการหักหลัง
แต่ว่า สำหรับคังฮวีแล้ว
มันคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขาแล้วล่ะ
แล้วก็ปัญหาเรื่องค่าปรับน่ะไม่ต้องไปกังวลให้มากเกินไปนะ
ฉันจะหาทางออกให้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ค่ะ
ขึ้นไปทานข้าวเย็นกับพวกเราเถอะนะคะ
ไม่เป็นไร ฉันมีนัดกับโปรดิวเซอร์แล้วล่ะ
พรุ่งนี้ฉันจะมาหาแต่เช้าตรู่เลยนะ
ค่ะ ถ้างั้น ขับรถดีๆ นะคะ
ครับ ผมเป็นผู้เช่าที่นั่นเองนะครับ
ผมสงสัยว่า ผมจะย้ายออกจากที่นั่นทันทีเลยได้รึเปล่าครับ?
คุณลีแทอิคคงจะหิวแย่แล้วแน่ๆ เลยเดี๋ยวฉันจะรีบไปจัดโต๊ะทานข้าวให้อย่างเร็วเลยนะคะ
โอ๊ะ?
เขาอยู่ข้างในหรอ?
คุณลีแทอิคคะ
นี่ก็ดูดี
อันนี้ก็ดูดี
ขอโทษนะครับ
คัพเค้กพวกนี้เป็นเค้กออร์แกนิคใช่มั๊ยครับ?
ค่ะ ใช้แล้วคะ
ถ้าอย่างนั้น เอาชิ้นนี้ แล้วก็ชิ้นนี้ แล้วก็ชิ้นนี้ด้วย ใส่กล่องให้ด้วยนะครับ
ได้ค่ะ
ขอเทียนให้ผม 24 เล่มนะครับ
คะ?
เธออายุ 24 ปีครับ
อ่อ หรอคะ...
ว่าแต่ คุณลูกค้าคะ ถ้าจะปักเทียนลงบนนี้...
นั่นซินะ
ฉันจะแยกเทียนให้ต่างหากนะคะ
ครับ
อะไรกันเนี่ย?แมวงั้นหรอ?
ขอโทษนะครับ
สกู๊ตเตอร์คันนั้นราคาเท่าไหร่ครับ?
คุณลูกค้าคะ มันไม่ได้มีไว้ขายหรอกนะคะ
เรามีไว้เพื่อตกแต่งร้านน่ะค่ะ
อ่า งั้นผมจะจ่ายให้สูงกว่าราคาจริงก็ได้นะครับ
คุณลูกค้าคะ ปัญหาก็คือว่า
เจ้าของร้านรักมันมากเลยน่ะซิคะ
ขายเถอะนะ ขายเถอะ
ไม่ได้หรอกค่ะ เจ้าของร้านรักมันมากเลยนะคะ
ขายไม่ได้จริงๆ หรอครับ พี่สาว หือ?
พี่สาวหรอ?
ขายเถอะนะครับ ขายเถอะ
ขายไม่ได้จริงๆ ค่ะ
จริงๆ หรอครับ?
อุ๊ย อกอีแป้นจะแตก
คุณขายไม่ได้จริงๆ หรอครับ?
ได้ค่ะ
ถ้าอย่างงั้น... ขอตุ๊กตาแมวคู่กับสกู๊ตเตอร์ด้วย ได้มั๊ยล่ะครับ?
ได้ค่ะ ได้เลยค่ะ
เอาไปให้หมดเลยก็ได้ค่ะ
ช่างหัวเจ้าของร้านมันเถอะค่ะ
โอ๊ะ คุณลีแทอิคคะ
คุณหายไปไหนมาคะ?โทรศัพท์ก็ไม่ยอมรับด้วย
อ๋อ เพราะว่าฉันรู้สึกอึดอัดน่ะ
ก็เลย... ออกไปเดินเล่นมาน่ะ
เดินเล่นหรอคะ?
แล้วคุณซื้ออะไรมาหรอคะ?
อ่อ ไม่มีอะไรหรอกก็แค่... ช่างมันเถอะ...
เป็นของใช้จำเป็นของฉันน่ะ
คุณก็น่าจะบอกตั้งแต่ตอนที่เราออกไปซื้อของก่อนนี้นะคะ
ฉันจะได้ซื้อให้คุณยังไงล่ะคะ
มันเป็นของส่วนตั๊วส่วนตัวที่ฉันต้องซื้อเองน่ะ
อะไรล่ะคะ?
โอ๊ะ
มันแปลกๆ นะเนี่ย คุณซ่อนอะไรไว้ขอฉันดูหน่อยซิคะ
มันคือกางเกงในน่ะ
ช่างมันเถอะ
ฉันหิวแล้ว
รีบเข้าไปข้างในกันเถอะนะ
การยอง
ลมพายุอะไรหอบเธอมาถึงที่นี่ได้ล่ะเนี่ย?
เธอกลับมาแล้วจริงๆ ด้วย
แม่ฉันบอกว่าเธอกลับมาแล้วน่ะ
ฉันเลยแวะมาดูซักหน่อย
แล้วก็เรามีบางอย่างที่ต้องคุยกันหน่อยนะ
อ๋อๆ ได้ซิ
แต่ว่า การยอง...ตอนนี้มันดึกมากแล้วนะ
เราคุยกันวันหลังได้มั๊ย?
ไม่ได้ คือว่า ฉันจะระเบิดอยู่แล้วนะ
เปิดประตูเร็วๆ เข้าซิ
ระ... เร็ว... เร็วๆ เข้า
ก็ได้ ก็ได้ ก็ได้
ค่อยยังชั่งหน่อย นี่
นั่นอะไรน่ะ?
โอ๊ะ คืองี้...
ตอนเราเด็กๆ ไง เราเคยกางเต้นท์นอนกันแล้วก็ทำเหมือนว่าเราไปตั้งแคมป์กันไงล่ะ
อยู่ๆ ฉันก็คิดถึงช่วงเวลานั้นขึ้นมาเลยเอาเต้นท์ออกมากางนอนเล่นน่ะ
ว้าว เราเคยนอนเล่นบนเบาะนี่ในเต้นท์นี้ ตอนสมัยเด็กๆ เธอยังเก็บมันไว้อยู่อีกหรอเนี่ย
ไล่เธอกลับไปให้เร็วที่สุดเลยนะ ฉันหนาวจนจะแข็งตายอยู่แล้ว
จางมันอ๊ก
โอ๊ะ?
เธอวางมือแล้วก็ลาออกมาเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย?
อะไรนะ? ใช่ๆ แน่นอน
จากใจจริงเลยนะ ฉันก็ไม่ได้อยากจะพูดอะไรแบบนี้เลยนะ
ถึงแม่ว่าเธอจะต้มฉันซะเปื่อยก็ตามที
ฉันเสียใจมากๆ เลยนะ
แล้วก็ยังมีเรื่องที่ฉันเสียใจอีกเรื่องนึงด้วยนะ
อะไรหรอ? เธอมีเรื่องเสียใจอะไรอีกงั้นหรอ?
ยังไงก็ตาม นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
เธอห้ามโกหกฉันอีกเด็ดขาด เข้าใจมั๊ย?
ถ้าเธอทรยศฉันอีกครั้งเดียวละก็...
รู้ใช่มั๊ย?
แล้วก็...
นี่
ฉันได้งานทำแล้วนะ
ที่นิตยสาร เอสเอสเอชน่ะ
ตั้งแต่นี้ต่อไป เรียกฉันว่า นักข่าวฮัน นะ
เบาะนี่สบายจังเลย
คืนนี้ฉันขอนอนด้วยได้มั๊ย?
ไม่ได้นะ
ไม่ได้หรอ?ทำไมล่ะ?
คือว่า... ฉันกางเต้นท์นี่ไว้ตั้งนานแล้วน่ะ เลยมีพวกแมลงตัวเล็กตัวน้อยเต็มไปหมดเลยน่ะ
แมลงหรอ?
ในห้องก็มีนะ
เผาผิงก็เสียอีกต่างหาก ห้องก็หนาวสุดขั้วเลยล่ะ
ไว้มานอนด้วยกันวันหลังดีกว่านะ
โอ๊ะ นี่ดึกมากขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย?
หาววว ฉันง่วงนอนแล้วล่ะ
เธอก็คงเหนื่อยเหมือนกันซินะ เธอรีบกลับบ้านไปนอนดีกว่า
เธอต้องไปนอนแล้ว ไปเถอะ!
คุณแทอิค.. คุณลีแทอิค..
เฮ้
ไปแล้วหรือ?
ค่ะ คุณหนาวแย่เลย ใช่ไหมคะ?
ฉันลืมเรื่องการยองไปซะสนิทเลยน่ะค่ะ
ยิ่งตอนนี้เธอไปทำงานเป็นนักข่าวอีกด้วยเราจะต้องเดือดร้อนกันใหญ่ ถ้าเราถูกจับได้....
ช่วงนี้อย่าออกไปนอกสำนักมานอ๊กควัน...
ไม่ซิ อย่าออกมาจากเต็นท์เลยดีกว่าซ่อนตัวให้ดี
อะไรนะ จะให้ฉันซ่อนตัวหรือ?
ทีคุณคังฮวียังซ่อนตัวได้ดีเลย
ขาของคุณแทอิคก็ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย มีปัญหาอะไรหรือคะ?
นี่ เธอคิดว่ามันสมควรแล้วหรือ?
มันก็ดีกว่าถูกจับได้นี่คะ
มัวทำอะไรล่ะคะ เข้าไปเร็ว
จางมาน มาที่สตูดิโอ
อะไรของเขา กลางดึกอย่างนี้?
เวลาเท่าไรแล้วนี่
ทำไมคะ? ฉันกำลังจะนอนแล้ว
อ๊า... จริงๆเลย
เรื่องฉุกเฉิน! รีบมาหาฉันที่ห้องส่วนตัวภายใน 3 นาที
ห้องส่วนตัวอะไร?
ฉันลบเครื่องสำอางค์ออกหมดแล้วด้วย
อ๊า...ตัวยุ่งจริงๆ, สั่่งอยู่ได้
ทำไมยังไม่นอนอีกคะดึกแล้ว?อะไรคะนี่?
คุณมัวทำอะไรอยู่คะ เมื่อคุณเรียกฉันมานี่?
5
4
3
2
1
เต๊ง! (เที่ยวคืน)
สุขสันต์วันเกิด!
ว๊าว! สวยจังเลย!
นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอได้รับอะไรแบบนี้ใช้มั๊ยล่ะ?
ใช่ค่ะ
แต่ว่า วันนี้ไม่ใช่วันเกิดของฉันนะคะ พรุ่งนี้ต่างหากค่ะ
เราผ่านเที่ยงคืนมาแล้วนะ
ฉันเตรียมเค้กมาให้เธอโดยเฉพาะเลยนะ
นี่ เป็นผู้หญิงแบบไหนกัน เธอไม่มีความรู้สึกอะไรเลยรึไง?
นั่งลงเร็ว
เอ้า
เปิดดูซิ
คุณจะบ้าหรือ?
ทำไมให้ฉันเปิดดูชุดชั้นในของคุณ
ไม่ใช่ชุดชั้นในซักหน่อย
แต่ เมื่อกี๊...
ก็เพราะว่าเธอพยายามจะขอดูมันนี่
ช่างมันเถอะ ไม่ต้องเอาแล้ว
ไม่ เอามานี่
ว้าว! มันดูเหมือนสกูตเตอร์ของฉันเลย
ไปหาซื้อมาจากไหนคะ?
สวยจังเลย
เรา..
พบกันครั้งแรกก็เพราะมัน
คะ?
สกูตเตอร์น่ะ
เราได้รู้จักกันก็เพราะ
สกูตเตอร์
ขอบคุณคะคุณแทอิค
ฉันชอบมากจริงๆคะ
เปิดให้หมดซิ
คะ?
ยังไงก็ตาม นั้นมันเป็นของขวัญที่อันตรายมากเลยนะเปิดระวังๆ หน่อยก็แล้วกัน
ของขวัญอันตรายหรอคะ?
อะไรกันคะเนี่ย คุณลีแทอิค? ฉันก็นึกสงสัยอยู่ว่ามันคืออะไร เพราะคุณบอกว่ามันเป็นของขวัญที่อันตรายน่ะค่ะ
เจ้านี่มันขี่สกู๊ตเตอร์อยู่เธอเคยชอบแมวที่ชื่อชาตงหรืออะไรนั่นด้วย
แทนที่จะเป็นเจ้านั่น เอาเจ้านี่ไปก่อนก็แล้วกันนะ
มันน่ารักมากเลยค่ะ
แต่ว่า... คิ้วยกๆ ขึ้นกับสีหน้าท่าทางแบบนี้..
มันดูเหมือนใครบางคนนะคะมันดูคุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้
มันจะไปเหมือนใครได้ล่ะ?
ตุ๊กตาก็คือตุ๊กตานั่นแหละ
ไม่นะคะ มันดูเหมือนใครบางคนจริงๆ นะคะ
อะไรล่ะ?
เธอหัวเราะทำไม?
หน้าตาไร้อารมณ์แบบนี้ ฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อนน่ะหรอคะ?
มันหน้าตาเหมือนคุณยังไงล่ะคะ คุณลีแทอิค
ว่าไงนะ?
นี่ ฉันจะไปหน้าตาเหมือนตุ๊กตาได้ยังไงกัน?
ดีล่ะ จากนี้ไป ฉันจะเรียกเจ้านี่ว่าอิคค่ะ
อิค อิคของแทอิค อิค สวัสดีจ้ะ
ไม่ต้องเลย ลองเรียกดูซิฉันจะโยนมันทิ้งไปเดี๋ยวนี้เลย
โอ๊ะ ก็ได้ๆ ค่ะ
ไม่เรียกแล้วค่ะ ไม่เรียกแล้ว
โอ๊ะ เทียนละลายจะหมดอยู่แล้วค่ะ
มัวทำอะไรอยู่ล่ะคะ? รีบร้องเพลงให้ฉันเร็วๆ ซิคะฉันจะได้เป่าเทียน
ร้องเพลงหรอ?
จริงๆ เลยนะ นี่เธอจะให้ฉันทำทุกอย่างเลยรึไงกัน?
เธอทำอย่างกับว่า เธอไม่รู้ว่าค่าร้องเพลงของฉันมันแพงขนาดไหนอย่างงั้นแหละ
รู้ซิคะ แต่นี่มันวันเกิดของฉันนะคะ นะ?
เฮ้อออ ให้ตายซิ
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู ยู
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู ยู
ฉัน...
เอ่อ เอ่อ.... มานอ๊กผู้แข็งแรง
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู ยู
ขอบคุณมากนะคะ คุณลีแทอิค
พอได้แล้ว
นี่เป็นของแพงนะ เพราะมันทำมาจากส่วนผสมที่เป็นออร์แกนิค ค่อยๆ กินล่ะ
โห จะให้ฉันค่อยๆ กินเค้กจิ๋วๆ พวกนี้ ที่ละนิดได้ยังไงล่ะคะ?แบบนี้กินคำเดียวก็หมดแล้วเนี่ย
นี่ นี่ นี่
ดื่มด่ำกับรสชาติหน่อยซิ รสชาติน่ะ
รสชาติอันแสนบริสุทธิ์ของแป้งออร์แกนิค
ความนุ่มละมุนละไมของเนื้อครีมความสดของผลไม้จากธรรมชาติ
ช่างเถอะ ลุกขึ้น แล้วไปต่อยกสองกันได้แล้ว
ไปไหนคะ?
ไปร้านรถเข็นไงล่ะ
ไวน์แค่ขวดเดียว ดื่มตั้งสองคนเลยหรอคะ?
นี่ นี่คือไวน์ออร์แกนิคราสเบอร์รี่ที่คุณปู่ของฉันทำเองโดยเฉพาะกับมือเลยนะคะ
แล้วจะไม่เป็นไรหรอ? เธอบอกว่า เธอจะถูกดุ ถ้าเธอดื่มมากเกินไปนี่
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
ยังอีกนานกว่าคุณปู่ของฉันจะกลับมาน่ะค่ะ
นี่ค่ะ
หมดแก้ว
รสชาติยอดเยี่ยมไปเลย
คุณมองอะไรหรอคะ?
อ๋อ ทรงผมใหม่ของฉันหรอคะ?
เป็นไงบ้างคะ?พอใช้ได้มั๊ย?
เขาว่าเสื้อผ้าทำให้ดูเปลี่ยนไปได้ทรงผมเธอก็ทำให้เธอดูแปลกตาไปอีกแบบนะ
คุณบอกว่าฉันดูสวยขึ้นก็ได้นี่คะไม่เห็นต้องมาทำเป็นปากไม่ตรงกับใจเลย
ฉันไม่เคยพูดว่าสวยซักคำเลย
อ๋อ หรอคะ ค่ะ
ถึงยังไง ฉันก็ขอขอบคุณมากๆ นะคะ คุณลีแทอิค
คุณปู่ของฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย
ฉันก็เลยลืมวันเกิดตัวเองแล้วฉันก็คงจะปล่อยมันผ่านไปแบบไม่รู้ตัยด้วยล่ะค่ะ
ฉันน่ะ ต้องเป็นฝ่ายที่ขอบคุณเธอมากกว่า
สำหรับอะไรล่ะคะ?
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ...ฉันก็คงยังหลบซ่อนตัวอยู่คนเดียว
ฉันคงไม่อยากออกไปไหนมาไหน เก็บตัวอยู่คนเดียวเหมือนคนโง่
ฉันมีเรื่องอยากจะถามคุณหน่อยน่ะค่ะ?
ฉันอยากจะถามคุณตั้งแต่เจอคุณที่ญี่ปุ่นแล้วล่ะค่ะ
คุรลีแทอิคคะ... ตอนนั้น...ตอนที่การหมั้นของเราถูกเปิดเผยว่าเป็นเรื่องโกหก
ที่จริงแล้ว คุณไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้...ทำไมคุณถึงยอมละทิ้งทุกอย่างแล้วก็ถอนตัวออกมาล่ะคะ?
ฉัน...
ไม่ชอบแบบนั้นน่ะ
จางมัน เวลาที่เธอได้รับความยากลำบาก ฉันไม่ชอบแบบนั้นเลย
ฉันก็เหมือนกัน ในตอนนั้น...ทำไมถึงไม่ชอบเห็นเธอได้รับความลำบากทุกข์ใจ...
ฉันมาคิดๆ ดูแล้ว...
ฉันคิดว่า... ฉันชอบเธอนะ ฉัน... เธอ ...
คนโง่
อะไรนะ?
ฉันบอกว่าคุณโง่ไงล่ะ
ทำไมฉันถึงโง่ล่ะ?
แต่ว่า ตั้งแต่ที่เธอ...
ก็เพราะว่า ฉันก็ชอบคุณเหมือนกันไงล่ะค่ะ คุณลีแทอิค
แต่คุณไม่เคยรู้สึกเลยแม้แต่น้อยแถมยังทรมานฉันอีกต่างหาก
คนโง่ คนบ้า
♪ เธอยังคงไม่รู้
♪ ฉันเฝ้าใฝ่ฝันถึงเธอฉันเฝ้าใฝ่ฝันถึงแต่เธอ
♪ ถึงแม้ว่าหัวใจฉันจะปวดร้าวเพียงใด
♪ เธอยังคงไม่รู้
♪ ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามลบเธอออกไปและลบเธอออกไปแล้วออกไปอีก
♪ ฉันจำเธอได้หมดทุกอย่าง
♪ ที่รักของฉัน หัวใจของฉันมันเจ็บปวด
♪ ฉันคงจะตายเมื่อไม่มีเธอฉันเหมือนกำลังจะเป็นบ้า
♪ ที่รักของฉัน หัวใจของฉันมันเจ็บปวด
♪ มันร่ำร้องว่าฉันรักเพียงแต่เธอผู้เดียว
♪ ที่รักของฉันหัวใจของฉันกำลังร้องไห้
จางมันอ๊ก ปู่กลับมาแล้วนะ
เดี๋ยวก่อน
อะไรมาวางอยู่ในที่ศักดิ์สิทธิ์อย่างนี้
จางมานอ๊ก!
คุณปู่..
นีมันเวลาฝึกซ้อม,ในสตูดิโอฝึกซ้อมอันศักดิ์สิทธิ์....
เธอกำลังทำอะไรอยู่นี่?
คุณปู่คะ...
จางมาน! ทำไมเสียงดังจัง?
คุณปู่,ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ
ผู้อาวุโส ใจเย็นๆก่อนนะครับ
พวกคุณเป็นใคร?
คือว่า อย่างนี้ครับ สไตลิสต์.....
เอ้อ...
เรามาขอพึ่งอาจารย์จางชั่วคราวครับ
เป็นการฝึกอย่างหนึ่งน่ะครับ
เขาเป็นนักร้องกำลังเตรียมตัวออกอัลบั้ม
นักร้องหรือ?
คุณหมายถึงพวกเต้นกินรำกินหรือ?
หมายความว่าอย่างไรครับ พวกเต้นกินรำกิน
ท่านครับ เพลงเป็นศิลปะอย่างหนึ่งนะครับ
เหมือนกับศิลปะการป้องกันตัวที่ท่านสอน ไม่ใช่เพียงการต่อสู้หรือกีฬา
แต่เป็นศิลปะ
ดนตรีของเราก็เป็นศิลปะเช่นกัน
แล้วยังไง?
อ้า ครับ!
คือเรา
เพราะว่าตอนนี้เราไม่รู้จะไปที่ไหน..
พื้นฐานของการร้องเพลงคือการหายใจจากกระบังลม
เขากำลังฝึกพื้นฐานการร้องเพลงโดยการฝึกการหายใจจากกระบังลมของฮับกิโด
เราเสียใจที่ไม่ได้ขออนุญาตท่านก่อน
ตอนนี้ต้องขอรบกวนท่านแล้วครับ
ผมขอโทษครับท่าน
นักร้องหรือ?
นายชื่ออะไร?
ผมชื่อลีแทอิคครับ
ลีแทอิค?
ไม่ใช่ชื่อธรรมดาเลย
จางมานอ๊ก
คะ,คุณปู่
นี่สาหร่ายกีจางที่เธอชอบ
เอาไปทำซุปแล้วก็เตรียมโต๊ะกินข้าว
คุณได้ข่าวอะไรเกี่ยวกับแทอิคบ้างไหม?
คุณกลับมาและแทอิคก็ไป
พวกสื่อกำลังเสนอข่าวเรื่องนี้
เห็นหนังสือพิมพ์หรือเปล่า?
แทอิคแต่งเรื่องระหว่างคุณกับท่านประธานเพื่อที่จะได้ประสบความสำเร็จเพียงคนเดียว
ลีแทอิค เพื่อที่จะกลบข่าวเรื่องเป็นเกย์
เขาหลอกใช้ผู้หญิงที่ชื่อจางมานอ๊กแล้วก็ทิ้ง ข่าวทำนองเดียวกัน
ยังไงก็ตาม เยี่ยมจริงๆ ท่านประธานของเรา
เขาจัดการเรื่องโดยที่ภาพพจน์ของคุณไม่เสียหายอยู่คนเดียว
คุณคงจะมีความสุขมากเลยซินะ วอนคังฮวี
คุณรู้ใช่มั๊ย ว่าตอนนี้แทอิคอยู่ที่ไหน?
แล้วทำไมผมต้องรู้ด้วยล่ะ? ผมไม่สนใจอยู่แล้ว
ถ้างั้น คุณก็บอกที่อยู่ของจางมันอ๊กมาซิ
ทำไมเธอถึงต้องอยากรู้ด้วยล่ะ
ในเมื่อคุณไม่รู้
แต่ผู้หญิงคนนั้นน่าจะรู้ว่าแทอิคอยู่ที่ไหน
ไม่มีทาง เขาคงไม่ได้ไปอยู่กับเธอหรอกนะ?
แล้วถ้าพวกเขาอยู่ด้วยกันล่ะ?เธอจะไปที่นั่นแล้วก็ไปเอาตัวแทอิคกับมารึไง?
ดูเหมือนคุณจะยังไม่รู้ซินะ
แต่เหตุผลที่แทอิคทำไปทั้งหมดนั่นก็เพราะว่าเขาโกรธฉัน
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมอยู่ๆ คุณถึงลมลงไปแบบนั้นล่ะ?
รองเท้าแตะน่าเกลียดนั่นมันอะไรกัน?
คุณทำอะไรของคุณน่ะ?
เธอ...
อย่ามายุ่งกับคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย
มันอ๊กไม่รู้หรอกนะ ว่าแทอิคอยู่ที่ไหน
เกิดอะไรขึ้นกับเขานะ?
เขามองไม่เห็นงั้นหรอ?
ฉันมองเห็น
ฉันมองเห็นทุกอย่าง เห็นทุกๆ อย่าง
ถ้าผมรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณล่ะก็
ผมคงจะแวะซื้อของขวัญมาให้ตอนเดินทางมาแล้วล่ะครับ
ของขวัญ... ไม่จำเป็นหรอกค่ะ
คุณบอกว่าคุณคือ ผู้จัดการอาวุโสฮวาง ใช่มั๊ย?
ครับผม ผู้อาวุโส
เรียกผมว่าบอมซูก็ได้ครับ ไม่ต้องพูดเป็นทางการกับผมหรอกนะครับ
การไล่แขกที่มาที่บ้าน
ไม่ใช่มารยาทของผู้ที่สอนศิลปะป้องกันตัวหรอกนะ
ดูเหมือนว่ามันอ๊กก็สัญญากับคุณเอาไว้แล้ว
คิดซะว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณก็แล้วกันนะทำตัวตามสบายจะกว่าคุณจะหาทางขยับขยายออกไปได้ก็แล้วกัน
ขอพระคุณครับ ท่านผู้อาวุโส ขอบพระคุณมากๆ ครับ
แต่ว่า
คุณมาอยู่ที่บ้านของผมด้วยความฝันที่จะเป็นนักร้อง
เพื่อที่จะประสบความสำเร็จได้
นายต้องฝึกฝนอย่างหนักนะ
ฝึกฝนหรอครับ?
ทำไม? นายไม่อยากทำหรอ?
ไม่ค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คุณปู่
คุณลีแทอิคฝึกฝนมาอย่างหนักจริงๆ ค่ะ
ใช่มั๊ยคะ คุณลีแทอิค?
ใช่ครับ ท่านผู้อาวุโส
ผมจะฝึกให้หนัก ให้หนักๆ เลยครับ
สวัสดีค่ะ คุณคังฮวี
มารยาทแบบไหนกัน ถึงได้มารับโทรศัพท์บนโต๊ะอาหารแบบนี้?
ขอโทษนะคะ คุณคังฮวี ตอนนี้ฉันไม่สะดวกคุยด้วยน่ะค่ะ
แล้วฉันจะโทรกลับไปนะคะ
ท่านผู้อาวุโสครับ ผมจะไปกับคุณด้วย ให้ผมถือให้นะครับ
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเนินเขาไม่สูงมากนักแต่มันก็เป็นภูเขาที่ขรุขระนะ
คุณจะสวมรองเท้าแบบนี้เดินไหวหรอ?
ถึงแม้ว่ารองเท้ามันจะดูเป็นแบบนี้ก็เถอะแต่มันเป็นรองเท้าที่มีคุณสมบัติพร้อมรองรับได้ทุกสถานการณ์นะครับ
มันอาจจะดูเป็นเหมือนรองเท้าหนังแต่มันรองรับน้ำหนักได้...
ยอดเยี่ยมมากเลยนะครับ
งั้นก็ไปกันเถอะ
ครับ
ทำไมทำแบบนี้ล่ะคะ?
ถ้าคุณปู่เห็นเข้าจะทำยังไง? คุณบ้ารึเปล่าเนี่ย? เฮ้อออ
อะไรกัน? ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย?
นี่ เธอพูดต่างจากเมื่อวานจากหน้ามือเป้นหลังมือเลยนะ
นี่ จางมัน
เธอคิดว่า ฉันเป็นพวกโรตจิตวิตถารจริงๆ หรือไงกัน?
เธอบอกว่า เธอก็ชอบฉันเหมือนกันนี่
รสชาติดีสุดยอดเลย
หรือว่า...เธอจะจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
ทำไมอยู่ๆ เขาถึงทำตัวแบบนั้นนะหรือว่าเขายังเมาค้างอยู่?
โอ๊ย หัวฉัน
ฉันดื่มไปเยอะขนาดไหนนะเนี่ย
สวัสดีค่ะ
นี่ผมเองนะ มันอ๊ก
คุณคังฮวีคะ
มันอ๊ก คุณอยู่ที่บ้านรึเปล่าครับ?
ใช่ค่ะ
จริงๆ หรอครับ?
ถ้างั้นออกมาให้ผมเห็นหน้าหน่อยซิครับ
ได้ค่ะ... คุณจะมาเมื่อไหร่ล่ะคะ?คุณอยากไปเจอฉันที่ไหนดีคะ?
ตอนนี้คุณอยู่ที่หน้าบ้านฉันแล้วหรอคะ?
นี่ จางมัน
มาคุยกันหน่อยซิ
มันอ๊ก ผมมาแล้วนะครับ
อะไรกัน...
คุณสองคน... อยู่ด้วยกันที่นี่งั้นหรอ?
Subtitles brought to you by The Maid of House 2 Team @Viki.com
เพื่อที่ฉันจะสามารถปกป้องสถานะของฉันได้
ฉันจะทำให้ดีที่สุด
อะไรนะ? นักลงทุนงั้นหรอ?
ชื่อของเขาคือ "หมาป่าซังซูดง"
พี่ครับ
นายร้องเพลงก็ไม่ได้เรื่อง ดีแต่ใช้รูปร่างหน้าตาเท่านั้น
เฮ้ย
ว่าไงนะ? เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นหรอ?
คอยอยู่ข้างๆ คังฮวีไว้อย่าให้ห่าง แล้วก็คอยจับตาดูเขาไว้ตลอด 24 ชม.
ได้มาอยู่แบบนี้ ทำให้ฉันนึกถึงเมื่อก่อนเลยนะ
ทำไมนายไม่เขียนไว้บนหน้าผากนายไว้เลยล่ะ?
ว่านายชอบยัยจอมเฉิ่มจางมันอ๊กน่ะ
จินเซรยอง หุบปากไปเลยนะ
วอนคังฮวีหรือฉันกันแน่ ที่สำคัญกับเธอมากกว่ากัน?
คุณลีแทอิคคะ? นี่คุณป่วยหรือคะ?
โอ๊ย จริงๆ เล้ย
ผมจะรอคุณนะ
ถ้านายมาอยู่ที่นี่เพราะนายไม่มีที่ไปล่ะก็ ฉันช่วยนายได้
เพราะฉะนั้น ออกมาจากมันอ๊กควันซะ
แล้วถ้าฉันไม่ทำอย่างนั้นล่ะ?
ขอขอบคุณที่ติดตามรับชมกับพวกเรานะคะแล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ