Tip:
Highlight text to annotate it
X
ผมอยากจะเริ่มที่ข้อมูลตัวเลข
และมันเป็นตัวเลขที่ค่อนข้างจะสำคัญนะครับ ที่จริง
และผมหวังว่าคุณจะรู้สึกดีที่ได้รู้ว่า
นี่คืออายุขัยของฮอบบิท
และตัวเลขนี้เป็นเครื่องยืนยันถึงสองสิ่ง
ปริมาณงานมากมายมหาศาล
ที่โทลคีนทุ่มเทไปในการสร้างมัชฌิมโลก (มิดเดิ้ลเอิร์ธ)
และโชคร้ายที่ยังเป็นการยืนยันด้วยว่า ผมใช้เวลาไปกับโครงการนี้มากแค่ไหน
รวมไปถึงสิ่งอื่นที่ผมควรทำในเวลาว่าง แต่ไม่ได้ทำ
ผมรู้ว่าพวกคุณกำลังคิดเหมือนกันอย่างหนึ่ง หรือคล้ายๆ กันก็ว่าได้
ว่า ใครจะอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไมกัน
และทำไมต้องมีใครสักคนเดือดร้อนมานั่งคำนวณด้วย
แต่สำหรับผม มันก็แค่เกิดขึ้น จริงๆ นะครับ
แต่ทุกอย่างย่อมมีจุดเริ่มต้น
และโครงการนี้ที่ผมได้ทำอยู่
ในแง่หนึ่งแล้ว ได้เปลี่ยนชีวิต
และทัศนคติของผมที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์
และได้เปลี่ยนผมไปอย่างลึกซึ้งในฐานะคนๆหนึ่ง
เอาล่ะครับ น่าจะพูดได้ว่าเป็นเวลา 10 เดือนได้แล้ว
ที่ผมได้ทำเว็บไซต์
ที่พยายามจะสำรวจโลกของมิดเดิ้ลเอิร์ธ บนเว็บ
ผ่านทางโครงการต่างๆ
และโครงการหลักนั้นก็คือพงศาวลีวิทยา (ศึกษาเกี่ยวกับเครือญาติ)
ซึ่งมันค่อนข้างจะใหญ่ทีเดียว เดี๋ยวผมจะพูดถึงนะครับ
เมื่อผมยังเป็นเด็ก ผมได้อ่านหนังสือมากมาย
และผมก็ได้รับการสนับสนุนอย่างมากจากคุณแม่
และจนถึงจุดหนึ่ง คุณแม่จงใจเอ่ยให้ผมได้ยิน
เธอคิดว่าบางที ลอร์ดออฟเดอะริงส์
อาจจะอ่านยากเกินไปหน่อยสำหรับผม
และคุณอาจจำอะไรทำนองนี้ได้จากวัยเยาว์ของคุณเอง
และผมก็ดีใจมากๆ ที่คุณถูกห้ามมันไม่ให้ทำอะไรที่อันตราย
แต่เป็นการอ่านลอร์ดออฟเดอะริงส์แทน
เพราะว่าแค่เพียงไม่กี่เดือน หลังจากสิ้นปีค.ศ. 2000
ผมอ่าน "กษัตริย์คืนบัลลังก์" จบเล่ม
และนี่คือมิดเดิ้ลเอิร์ธ
และผมก็พัฒนาความผูกพันธ์กับมิดเดิ้ลเอิร์ธ
และผมก็มักล่องลอยไปในห้วงความคิด
วันนี้ผมจะไม่ทำนะครับ เพราะว่าผมอยู่บนเวที
แต่ผมมักจะปล่อยใจล่องลอยไป
จินตนาการว่ากำลังผจญภัย ไปพร้อมกับ อารากอน หรือแกนดาร์ฟ
ประมาณว่าเป็นคู่หูพระเอกน่ะครับ ไม่ได้เป็นตัวเอกหรอก
ผมมักน้อยมากครับ
ครับ และนั่นก็กลายมาเป็นวิธีการหนีความจริงของผม
และผมก็มั่นใจว่า คุณคงหวนนึกถึงชีวิตวัยเด็กของคุณ
ที่คุณมักหนีออกจากโลกความจริงบ่อยๆ
ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง
เช่นการฝันกลางวัน
ดังนั้น ผมต้องการที่จะรู้ให้มากขึ้นเกี่ยวกับโลกใบนี้ ผมก็เลยเริ่มอ่าน ซิลมาริลลิออน (The Silmarillion)
และถ้าคุณได้อ่าน เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ มาแล้ว
คุณจะรู้ว่า ซิลมาริลลิออน นั่น บางที --
อืม เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ นั่นมันออกจะแห้งๆ
และมันอาจจะพูดได้ว่าค่อนข้างที่จะอ่านยากไปหน่อย
และผมก็จะพูดเป็นคนแรกเสียเลยว่า โทลคีนไม่ได้เป็นนักเขียนที่ดีที่สุด
ซิลมาริลลิออน นั่นแย่กว่าอีก อันที่จริง
มันเต็มไปด้วยตัวละคร
ที่มีชื่อแปลกมากๆ
และเหตุการณ์ประวัติศาสตร์และมหาชน
เพื่อที่จะให้สมองผมเห็นภาพอย่างตรงไปตรงมา
ผมเริ่มที่จะขีดๆเขียนๆบนกระดาษ
และก่อนที่ผมจะรู้ว่าผมทำอะไรลงไป
ผมได้วาดเต็มกระดาษขนาดยักษ์สองแผ่น
กระดาษขนาด 1x1 เมตร สองแผ่น
ที่มีพงศาวลีที่โทลคีนกล่าวไว้อย่างครบถ้วน
และมันก็เหมือนกับเกิดขึ้นเอง มันไม่ได้เป็นความตั้งใจอะไรของผมเลยที่จริง
และผมก็ไม่คิดว่าพ่อแม่ผมจะเป็นปลื้มอะไรกับมัน
พวกเขาอาจคิดว่า ผมน่าจะทำอย่างอื่น เช่น เรียนหนังสือ
แต่ผมกำลังพูดถึง โทลคีน เทียบคู่กับ การเรียน
คุณต้องจัดอันดับความสำคัญให้ได้ (เสียงหัวเราะ)
แน่นอน เมื่อผมทำสิ่งนี้ขึ้น ผมก็ต้องการที่จะแบ่งปัน
และมันก็ไม่ใช่อะไรที่ --
ที่ผมจะให้ดูตอนนี้เป็นอะไรบางอย่างที่ผมภูมิใจทีเดียว
เพราะว่า ณ วินาทีแห่งความอ่อนล้าและหลังจากความสับสน
ผมตัดสินใจถ่ายโอนข้อมูลในรูปแอนะล๊อกนี้ (nalogue) ไปเป็นเอ็กเซลล์ (Excel)
ผมจะบอกว่า ผมเป็นนักวิศวกรเคมี
และเอ็กเซลล์มันก็ดีสำหรับงานบางอย่าง
แต่ไม่ใช่กับพงศาวลีวิทยา
ดังนั้น นี่เป็นสิ่งที่ผมได้ความคิดขึ้นมาสวยไหมครับ
ก็ไม่นะ แต่อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่าผมยังเยาว์และเขลา ชัดๆเลย
ผมอยากที่จะแบ่งปันสิ่งนี้ผมก็เลยส่งมันไปยังเว็บไซต์
และพวกเขาก็ปฎิเสธมัน เพราะว่า อาจคิดว่ามันน่าเกลียด
แต่พวกเขายังบอกมาว่า มันมีข้อผิดพลาดมากเกินไปด้วย
และผมก็บั่นทอนกำลังใจผมอายุแค่ 14 เอง
และผมก็เสียใจมาก
ดังนั้นผมจึงไปทำอย่างอื่นเสีย บางทีพ่อแม่อาจเป็นปลื้มมากกว่าด้วยซ้ำ
ผมไม่ได้จับต้องโครงการนั้นเลย จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัย Chalmers
ในฐานะนักเรียน ถ้าคุณเคยเป็นนักเรียน
คุณรู้ว่าคุณต้องมีอะไรสักอย่างเอาไว้
เพื่อจะสามาถหลบหนีออกจากการเรียน
ดังนั้น นี่กลายมาเป็นหนทางการหนีออกจากการเรียนของผม
และผมก็ได้ปรึกษากับเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง เป็นเพื่อนใหม่ของผมชื่อไซม่อน
เกี่ยวกับโครงการสร้างสรรค์บนเว็บไซต์
และผมคิด "ผมน่าจะบอกด้านมืดของผมให้เขารู้
มันคือพงศาวลีโทลคีน"
ผมบอกเขาไปและเขาก็ว่า "นั่นมันเจ๋งดีนะ"
และกลายเป็นว่าสุดท้ายเขาพูดกับผมว่า
"นายน่าจะเอาขึ้นเว็บนะ" และผมก็เลยทำ
และผมก็ใช้เวลาไปมากมายเพื่อเว็ปไซต์
ซึ่งผมเอาขึ้นในเดือนมกราคม
และผมไม่ได้รู้อะไรเลยเกี่ยวกับโปรแกรมที่ตอนนั้นมี
แต่ผมเป็นนักใช้กูเกิลที่คล่องมากๆ
และนั่นก็อาจเพียงพอ
ดังนั้น พวกเราเปลี่ยนมันจากนั่น เป็นนี่
และมันก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งหมดนี้มีตัวละคร 923 ตัว
และคุณก็อาจกลับไปยังความคิดที่ว่า
"จะทำไปทำไมกัน"
ผมกำลังจะบอกครับ แต่สิ่งนี้มันก็แค่เกิดขึ้นเองกับผม
และแน่นอน การที่ผมทำอะไรแบบนี้ออกมา
ผมไม่ได้คิดเลยจริงๆผมไม่ได้หวังผลลัพธ์อะไรจากมันเลย
และผมก็ไม่ได้คาดหวังว่าใครจะมาสนใจ
แม้กระทั่งส่งอีเมลมาหาผม
แต่ผลตอบรับนั่นค่อนข้างดีทีเดียว
และนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ในวันนี้
ผมได้รับอีเมลเป็นร้อยๆ
จากคุณผู้ซึ่งต้องการใช้มันในการเรียนการสอน
ผมไม่รู้ว่าทำไมนะ (เสียงหัวเราะ)
แต่ผมไม่จำเป็นต้องรู้หรอก
และผมก็จะไม่ถามด้วย
และโรงแรมได้ส่งอีเมลที่น่ารักมากมาหาผล
พวกเขาอยากได้มันไปติดที่ผนังของโรงแรม
และนั่นมันน่ากลัวอยู่นะ
เอาล่ะ ผมอยากที่จะสานต่อโครงการนี้ เพราะแน่นอน
มันออกจะได้รับความสำเร็จเยี่ยงนี้
และผมก็ไม่รู้จริงๆว่าจะทำอะไรดี
และระหว่างนั้น ผมได้รับการกล่าวถึงจากสื่อ
ความหลงใหลที่ผมมีต่อ เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ และการนั่งฝันกลางวัน
อยู่ดีๆก็ได้รับการกล่าวถึงใน นิตยสาร ไวยด์ (Wired) นิยสารไทม์ (Time) และ เดอะการ์เดียน (the Guardian)
และหนังสือพิมพ์ฮัฟตัน (Huffington Post) น่าสนใจไม่น้อย
เขาให้ฉายาผมว่า "จอมหมกมุ่นได้โล่ห์"
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่า นั่นมันดีหรือไม่ดี
แต่หนังสือพิมพ์ฮัฟตั้น พวกเขาคงไม่เขียนถึงผมอีกแล้วล่ะ
ฉะนั้นผมคงพูดได้
และผมก็แน่ใจว่า อัฟตันบลาต (Aftonbladet) ก็คงไม่เช่นกัน
พวกเขาค่อนข้างจะคล้ายกัน จริงๆแล้ว
ในแบบที่ว่า เอ่อ ผมไม่พูดดีกว่า
(เสียงหัวเราะ)
เอาล่ะครับ
ผมอยากที่จะทำอะไรมากไปกว่านี้
ผมตัดสินใจว่า มันจะไม่เจ๋งหรอ
ถ้าผมสามารถที่จะทำประมวลลำดับเวลาของเหตุการณ์เพราะว่ามันน่าจะมีเยอะเลย
และนำมันมาไว้ข้างๆแผนที่ และผมก็ทำ
และผมก็ได้สิ่งนี้
มันไม่ได้เป็นอะไรที่พิเศษเป็นเอกลักษณ์ แต่ผมอยากจะ
ทำการจัดวางอะไรบางอย่างเข้าด้วยกัน ซึ่งก็คือลำดับเวลาและแผนที่
มันมีคำสวยๆสำหรับสิ่งนี้ ซึ่งผมไม่เคยรู้เลยจนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้
มันเรียกว่า geospatial timeline (ลำดับเวลาที่เชื่อมโยงกับตำแหน่งพิกัดทางภูมิศาสตร์)
เกือบจะฟังดูเหมือนอวกาศ แต่สะกดต่างกัน
เสียดาย
และถ้าคุณลองเคลื่อนเมาส์ไปเตะที่เหตุการณ์คุณจะเห็นมันบนแผนที่
และผมก็ไม่ได้คาดว่ามันจะเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่
แต่เป็นว่า มันเป็นอะไรบางอย่างที่ใหม่มาก
และผมเริ่มที่จะได้อีเมลจากผู้ออกแบบเว็บและคน
เอ่อ คนอื่นๆครับ ขอโทษที ผมหมายความว่า ผู้ออกแบบเว็บก็เป็นคนนะครับ (เสียงหัวเราะ)
แต่พวกเขาค่อนข้างที่น่าสงสัย
เอาล่ะ ผมก็เริ่มได้อีเมลพวกนี้ และผมก็คิดได้ว่า
นี่มันเป็นอะไรที่น่าจะทำการสำรวจต่อไป
ผมได้แรงบันดาลใจที่จะทำอะไรบางอย่างจาก คาร์ล ที่ TEDx
เขาได้จุดประกายผมให้ต่อยอดความคิดที่เกี่ยวกับลำดับเวลานี้
ไปยังอะไรบางอย่างที่เป็นจริงมากขึ้น
ผมหมายถึงว่า สิ่งนี้มันเป็นนิยาย
แต่ถ้าคุณลองขยายกรอบสิ่งนี้ไปเป็นอะไรบางอย่างถ้าคุณลองจินตนาการอะไรสักอย่างที่เป็นเรื่องจริง
อะไรบางอย่างที่สำคัญกว่านี้
เพราะว่า มันมีหลายสิ่งที่สำคัญมากไปกว่านี้
ถ้าคุณจินตนาการอะไรบางอย่างที่ผู้คน
จะให้ความสนใจกันอย่างแท้จริง
ยกตัวอย่างเช่น สงครามโลกครั้งที่สอง
มันมีข้อมูลมากมายมหาศาลเกี่ยวกับเหตุการณ์นี่เป็นแค่ที่ผมร่างๆไว้
แต่มันมีเหตุการณ์มากมายเหลืองเกิน
ที่สำคัญและมีบทบาทผลกระทบต่อเหตุการณ์รวม
และผมคิดว่ารูปแบบมากมายในเรื่องนี้ได้หายไปเพราะว่า
มันมีข้อมูลมากมายเหลือเกิน
มันมีรูปแบบใน เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ ที่หายสาปสูญ
และก็เช่นเดียวกัน กับรูปแบบในเหตุการณ์ในชีวิตจริงเช่นนี้
ผมคิดว่า การที่เราทำได้นั้นจะขยายโอกาสในการเข้าถึงข้อมูล
สำหรับคนที่เป็นอย่างผม ที่ไม่ได้รู้อะไรมากแต่อยากจะรู้มากขึ้น
และผมก็จะจบการบรรยายนี้ด้วยสิ่งที่น่าจะเป็นประเด็นสำคัญที่ผมควรจะพูด ณ ที่นี้
และมันก็เกี่ยวกับความคิดสร้างสรรค์
เพราะว่าโครงการนี้ได้พิสูจน์ให้เห็นว่า
สำหรับผมในฐานะนักเคมี ผมเรียกว่า "ตัวเร่งปฏิกิริยา"
สำหรับความคิดสร้างสรรค์ของผม
มันได้ปลดปล่อยอะไรบางอย่างที่ผมไม่เคยรู้ว่ามีอยู่
และในแง่หนึ่ง มันทำให้ผมได้พบกับความสุข
ผมรักการสร้างสิ่งต่างๆ
และผมคิดว่านี่มันเป็นแบบอย่าง
สำหรับโลกที่เรากำลังอาศัยอยู่ในวันนี้
ที่ว่า ทุกๆอย่างที่เราทำมันจะต้องเกี่ยวกับวิชาชีพของเรา
แต่พวกเราไม่จำเป็นที่จะต้องเลือกสิ่งที่จะมีอิทธิพลต่ออาชีพของเราตลอดเวลา
สิ่งนี้คงจะไม่มีผลบวกอะไรต่ออาชีพของผม
ผมยังไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็นะ
และผมอยากที่จะส่งเสริมให้คุณทำอะไรบางอย่างแค่เพราะว่ามันสนุก
เพราะว่าคุณหลงใหลคลั่งไคล้มัน
เพราะว่าคุณต้องการที่จะปลดปล่อยความคิดสร้างสรรค์
และผมก็สนับสนุนให้คุณใช้ความพยายามทำโครงการที่คุณคลั่งไคล้
ที่คุณละทิ้งมันไว้มานานเกินไป ให้สำเร็จลุล่วง
ขอบคุณครับ
(เสียงปรบมือ)