Tip:
Highlight text to annotate it
X
สสารอยู่ทุกหนทุกแห่ง เรากินมัน เราหายใจมันเข้าไป เราดื่มมัน และมันก็คือสิ่งที่เราเป็น แต่อะไรคือสสารล่ะ?
โดยพื้นฐานที่สุด นิยามของสสารในฟิสิกส์อนุภาค ลดรูปลงอย่างน่าตกใจลงสู่กฎเพียงข้อเดียว
นั่นคือ กฎการกีดกันของเพาลี หรือ อิเล็กตรอนเกลียดที่จะเป็นเหมือนกัน
เพื่อที่จะเข้าใจว่าทำไม เราต้องรู้ความจริงว่า อิเล็กตรอนทุกตัวเหมือนกันทั้งหมด
ไม่ใช่แค่คล้ายๆกัน แต่เหมือนกันจนแยกไม่ออก เหมือนกับที่เราสามารถเขียนเลขสาม
เขียนเลขสาม เมื่อไหร่ ที่ไหนก็ได้ แล้วก็หมายความแน่ๆว่า... สาม
เปรียบเทียบได้กับว่ามันมี"ความเป็นเลขสาม"แทรกซึมอยู่ทุกหนทุกแห่ง ซึ่งมันพร้อมตลอดเวลาที่จะสร้างเลขสามเมื่อเราคิดถึงมัน
เช่นเดียวกันกับอิเล็กตรอน มันก็มี"ความเป็นอิเล็กตรอน"ทุกหนทุกแห่ง
ซึ่งเราเรียกว่า"สนามควอนตั้ม" และจากสนามนี้เอง ที่อิเล็กตรอนทุกตัวที่มีตัวตนถูกสร้างขึ้นมา
ที่อิเล็กตรอนทุกตัวที่มีตัวตนถูกสร้างขึ้นมา และมันทุกตัวก็เป็นอิเล็กตรอน
ดังนั้นเวลาที่มีคนบอกว่า "ทุกครั้งที่คุณหายใจ คุณหายใจเอาอิเล็กตรอนบางตัวที่เคยเป็นของพระเยซูหรือโมสาร์ท"
นั่นลึกพอๆกับการพูดว่า ทุกครั้งที่เราทำพีชคณิต
เราใช้เลขสามเดียวกันกับอาร์คิมิดิส
มากกว่านั้น เหมือนกันกับที่เราใช้ "ความเป็นเลขสาม"เพื่อที่จะคิดถึงเลข"ลบสาม"
ซึ่งมีสมบัติเดียวกันกับเลขสาม ยกเว้นแค่ตรงกันข้ามและเมื่อมันพบเลขสาม
มันก็จะหักล้างกันไป เราก็สามารถเรียก"ปฎิอิเล็กตรอน"จากสนามอิเล็กตรอนเช่นกัน และมันก็จะหักล้างกับอิเล็กตรอน
เมื่อได้เจอกัน
เนื่องจากอิเล็กตรอนทั้งหมดเหมือนกัน มันเลยดูเหมือนว่าไม่น่าเชื่อที่ พวกมันเกลียดที่จะดูเหมือนกันไปหมด
จริงๆแล้วอิเล็กตรอนรังเกียจที่จะดูเหมือนกันมากซะจน
จักรวาลถูกห้ามไม่ให้เรียกอิเล็กตรอนสองตัวหรือมากกว่าในสถานะควอนตั้มเดียวกัน กฎนี้เรียกว่า
"หลักการกีดกันของเพาลี" และมันหมายความง่ายๆ ว่าเราไม่สามารถใส่มวลลงไปในที่เดียวกันมากเกินไปได้
เหมือนกับเมืองซึ่งห้ามมีสิ่งก่อสร้างที่สูงกว่าหนึ่งชั้น
แทนที่จะมีตึกสูง สิ่งก่อสร้างกระจายออกไปรอบๆแทน
ดังนั้น อย่างพื้นฐานที่สุด สสารก็คือสนามใดๆ (เช่น "อิเล็กตรอน", "ควาร์ก" หรือ "นิวตริโน")
ซึ่งเราสามารถเรียกอนุภาคและปฎิอนุภาคออกมาจากมันได้ แต่เพียงแค่
หนึ่งอนุภาคต่อหนึ่งจุด ซึ่งหมายความว่าสสารคือทุกสิ่งที่ครอบครองพื้นที่
เหมือนกับวอลมาร์ต