Tip:
Highlight text to annotate it
X
Translator: Kanawat Senanan Reviewer: Pongsapak Vanichrundorn
มาจาก ลอส อัลโทสฮิลล์ แคลิฟอร์เนีย
ขอต้อนรับคุณ เฮนรี อีวานส์ ครับ
(เสียงปรบมือ)
เฮนรี อีวานส์: สวัสดีครับ
ผมชื่อเฮนรี อีวานส์
และจนกระทั่งเมื่อ 29 สิงหาคม 2002
ผมอาศัยอยู่ในฝันแบบอเมริกัน ในแบบของผม
ผมเติบโตมาในเมืองอเมริกันทั่วๆ ไปใกล้ เซนต์หลุยส์
พ่อผมเป็นทนาย
แม่ผมเป็นแม่บ้าน
พี่น้องทั้งหก และตัวผม เป็นเด็กดี
แต่ก็ซนเอาเรื่องเหมือนกัน
หลังจบมัธยมปลาย ผมจากบ้านไป
เพื่อเรียนรู้โลกกว้าง
ผมเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย นอร์เทอร์แดม
และได้ปริญญาด้านบัญชี และภาษาเยอรมัน
รวมถึงใช้เวลาหนึ่งปีเพื่อเรียนในออสเตรีย
หลังจากนั้น ผมได้ปริญญาด้าน MBA จากสแตนฟอร์ด
และแต่งงานกับ เจน แฟนตั้งแต่สมัยมัธยมของผม
ผมโชคดีมากที่มีเธอ
เราเลี้ยงลูกๆ ที่น่ารักทั้งสี่คนของเรา
ผมทั้งทำงานและเรียนอย่างหนัก เพื่อไต่เต้าให้ได้ตำแหน่งงานที่สูงขึ้น
สุดท้าย ผมได้เป็นผู้บริหารสูงสุดด้านการเงิน
ในซิลิคอน วัลเลย์ งานซึ่งผมชอบมาก
ครอบครัวเราซื้อบ้านหลังแรกและหลังเดียว
เมื่อ 13 ธันวาคม 2001
บ้านเก่าบนทำเลดี
ใน ลอส อัลโทสฮิลล์ แคลิฟอร์เนีย
ที่ซื่งกำลังผมพูดกับคุณอยู่ตองนี้
เราตั้งใจจะบูรณะมัน
แต่หลังจากที่เราย้ายเข้ามาอยู่ได้แปดเดือน
ผมก็ป่วยจากอาการ คล้ายอัมพาต ซึ่งเป็นความผิดปกติโดยกำเนิด
เพียงข้ามคืน ผมกลายเป็นอัมพาตตั้งแค่คอลงไป
เมื่ออายุ 40 ปี
ผมต้องใช้เวลาหลายปี
แต่ด้วยความช่วยเหลือจากครอบครัวที่คอยให้กำลังใจ
ผมตัดสินใจว่าชีวิตนี้ยังมีค่าพอ
ผมเริ่มหลงไหลกับการใช้เทคโนโลยี
เพื่อช่วยคนพิการขั้นรุนแรง
อุปกรณ์ติดตามการเคลื่อไหวของศีรษะ ที่มีขายเชิงพาณิชย์
โดยบริษัท แมเดนเทค (Madentec)
แปลงการเคลื่อนไหวของหัวผม ให้ขยับเคอร์เซอร์
ทำให้ผมใช้คอมพิวเตอร์ทั่วไปได้
ผมสามารถท่องเว็ป เขียนอีเมลหาคนอื่นๆ
และเอาชนะเพื่อนผม สตีฟ เคาซินส์ อยู่เสมอๆ
ในเกมเล่นคำออนไลน์
เทคโนโลยีนี้ ทำให้ผมสามารถมีส่วนร่วม
มีสภาพจิตใจที่ตื่นตัว
และรู้สึกเหมือนผมเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้
วันหนึ่ง ผมกำลังนอนดูข่าว CNN อยู่บนเตียง
และผมก็ต้องตะลึง เมื่อ ศาสตราจารย์ชาร์ลี เคมพ์
จากแล็ปหุ่นยนต์เพื่อการสาธารณสุข (Healthcare Robotics Lab) แห่งจอร์เจียเทค
ทำการสาธิตหุ่นยนต์ PR2
ผมอีเมลหาชาร์ลี และ สตีฟ เคาซินส์ แห่ง Willow Garage
และเราก็ร่วมกันสร้างโครงการหุ่นยนต์เพื่อมมุษยชาติ
ด้วยเวลาประมาณสองปี โครงการนี้
ได้พัฒนาวิธีที่ทำให้ผมใช้หุ่นยนต์ PR2
เป็นตัวแทนร่างกายของผม
ผมได้โกนหนวดครั้งแรกในเวลา 10 ปี
จากบ้านของผมในแคลิฟอร์เนีย
ผมโกนหนวดชาร์ลีในแอตแลนตา (เสียงหัวเราะ)
ผมได้แจกขนมวันฮาโลวีน
ผมเปิดตู้เย็นได้ด้วยตัวเอง
ผมเริ่มทำงานบ้านต่างๆ
ผมเห็นความเป็นไปได้ใหม่ๆ ที่ไม่เคยคาดคิด
ที่จะใช้ชีวิต และอุทิศตัว
ให้ทั้งกับตัวผมเอง และคนอื่นๆ ในสถานการณ์เดียวกับผม
เราทุกคนล้วนมีความพิการ ไม่แบบใดก็แบบหนึ่ง
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าใครสักคน อยากจะวิ่งได้เร็ว 60 ไมล์ต่อชั่วโมง
เราทั้งสองคนจะต้องมีอุปกรณ์ช่วยเหลือ ที่เรียกว่า รถยนต์
ความพิการไม่ได้ทำให้คุณค่า ความเป็นคนของคุณลดลงเลย
และผมก็เช่นกัน
อ้อ ดูรถของผมเสียก่อน (เสียงหัวเราะ)
ตั้งแต่เกิด เราล้วนต้องทนทุกข์ เพราะเราบินไม่ได้
ด้วยตัวเอง
เมื่อปีที่แล้ว ไคเจน เสี่ยว แห่ง Willow Garage
แนะนำให้ผมรู้จัก แชด เจนคินส์
แชด แสดงให้ผมดูว่ามันง่ายแค่ไหน
ที่จะซื้อหุ่นโดรนสักตัว และหัดบิน
ตอนนั้นเอง ที่ผมตระหนักว่า ผมสามารถใช้
หุ่นโดรนเพื่อขยายโลกทัศน์
ของคนที่ต้องนอนซมอยู่บนเตียง ด้วยการบิน
โดยให้ความรู้สึกของการเคลื่อนไหว และการควบคุม
ซึ่งนั่นมันเหลือเชื่อมาก
โดยใช้เคอร์เซอร์ที่ผมควบคุมด้วยหัวของผม
ตัวเชื่อมต่อผ่านเว็ปเหล่านี้ ทำให้ผมสามารถ
เห็นวิดีโอจากหุ่นยนต์
และส่งคำสั่งควบคุม
โดยการกดปุ่มผ่านเว็ปเบราเซอร์
ด้วยการฝึกฝนนิดหน่อย ผมก็เก่งพอที่จะใช้ตัวเชื่อมต่อนี้
ที่จะบินไปรอบๆ บ้าน โดยลำพัง
ผมสามารถมองไปรอบๆ สวนของเรา
และมองเห็นต้นองุ่นที่เราปลูกไว้
ผมตรวจสอบแผงโซลาร์เซลล์บนหลังคาได้ด้วย (เสียงหัวเราะ)
ภารกิจหนึ่งของผม ในฐานะนักบิน คือจอดหุ่นโดรนนี้
ลงในห่วงบาสเก็ตบอล
ผมไปไกลอีกขั้น โดยการทดลองว่าผม
จะใช้จอแบบสวมหัว อ็อคคูลัส ริฟท์ (Occulus Rift)
ซึ่งดัดแปลงโดยใช้ Fighting Walrus
เพื่อให้ประสบการณ์เต็มรูปแบบ
ในการควบคุมหุ่นโดรน
ด้วยกลุ่มวิจัยของ แชด ที่มหาวิทยาลัยบราวน์
ผมบินหุ่นโดรนไปรอบๆ แล็ปนี้เป็นประจำ
หลายครั้งต่อสัปดาห์ จากบ้านผมที่ห่างออกไป 3,000 ไมล์
คนอัมพาตเซ็งๆ คนนี้ต้องทำงานหนักตลอด ไม่ได้เล่นสนุกเลย
เราจึงต้องหาเวลาเล่นเกมกระชับมิตรกันบ้าง
ฟุตบอลหุ่นยนต์ นั่นเอง (เสียงหัวเราะ)
ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าผมจะสามารถเคลื่อนที่
อย่างง่ายดายไปรอบๆ มหาวิทยาลัยบราวน์ ได้โดยลำพัง
ผมได้แต่หวังว่าผมจะจ่ายค่าเรียนไหว (เสียงหัวเราะ)
แชด เจนกินส์: เฮนรี พักเรื่องขำๆ เอาไว้ก่อน
ผมพนันว่าผู้ฟังที่นี่
คงอยากเห็นคุณบินหุ่นโดรน
จากเตียงของคุณในแคลิฟอร์เนีย ที่ห่างออกไป 3,000 ไมล์
(เสียงปรบมือ)
เอาล่ะ เฮนรี คุณได้มาที่ ดีซี เมื่อเรวๆ นี้หรือเปล่า?
(เสียงหัวเราะ)
คุณตื่นเต้นไหมที่ได้มาพูดที่ TEDxMidAtlantic?
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
คุณแสดงให้ดูได้ไหมว่าคุณตื่นเต้นแค่ไหน
(เสียงหัวเราะ)
เอาล่ะ ถึงฉากจบที่ยิ่งใหญ่แล้ว
ไหนลองโชว์ให้เราดูว่าคุณบินเก่งแค่ไหนซิ
(เสียงปรบมือ)
สงสัยต้องฝึกซ้อมกันอีกสักหน่อยนะครับ
แต่ผมคิดว่าสิ่งนี้สร้างความหวังให้เรามากทีเดียว
สิ่งที่น่าทึ่งเกี่ยวกับเรื่องราวของเฮนรี
คือการทำความเข้าใจความต้องการของเฮนรี
เข้าใจว่าคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกับเฮนรี
ต้องการอะไรจากเทคโนโลยี
และต้องเข้าใจ
ว่าเทคโนโลยีที่ล้ำหน้า ทำอะไรได้บ้าง
และนำสองสิ่งนี้มารวมกัน
เพื่อใช้มันอย่างฉลาด และมีความรับผิดชอบ
สิ่งที่เราพยายามทำคือแบ่งปันหุ่นยนต์นี้
เพื่อให้ทุกคนสามารถเข้าถึงมันได้
เรามีหุ่นยนต์สำเร็จรูปในราคาย่อมเยา
เช่นหุ่นโดรน A.R. ราคา 300 ดอลลาร์
หุ่นยนต์บีม (beam) จาก Suitable Technologies ในราคาเพียง 17,000 ดอลลาร์
พร้อมด้วยซอฟท์แวร์สำหรับหุ่นยนต์แบบโอเพนซอร์ซ
เพื่อที่คุณจะได้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เรากำลังทำ
และความหวังของเขาก็คือ โดยการให้เครื่องมือเหล่านี้
คุณจะสามารถคิดวิธีที่ดีกว่า
เพื่อที่จะมอบการเคลื่อนไหวแก่ผู้พิการ
และให้ความช่วยเหลือแก่ผู้สูงอายุ
ช่วยสอนลูกหลานของเรา
ให้คิดหาอาชีพใหม่ๆ
สำหรับชนชั้นกลางในอนาคต จะเป็นอย่างไรได้บ้าง
เพื่อให้คอยดูแล และปกป้อง สภาพแวดล้อมของเรา
และเพื่อออกสำรวจเอกภพ
กลับไปที่คุณเลย เฮนรี
เฮนรี: ขอบคุณ แชด
ด้วยโดรนนี้ เราได้แสดงถึงศักยภาพ
สำหรับผู้ป่วยที่ต้องนอนบนเตียง ให้พวกเขาสามารถ
ออกไปสำรวจโลกภายนอกได้อีกครั้ง
และสุดท้ายแล้ว หุ่นยนต์จะมอบ
พื้นที่ที่เปิดกว้าง
ซึ่งจะถูกจำกัด ก็โดยเพียงความแหลมคมของสติปัญญา
และจินตนาการของผู้ใช้
ที่ซึ่งผู้พิการ จะสามารถ
ทำสิ่งต่างๆ ได้เช่นเดียวกับคนอื่นๆ
และอาจทำได้ดีกว่าด้วยซ้ำ
และเทคโนโลยี อาจช่วยให้เราสามารถ
สื่อสารกับผู้ป่วยหลายๆ คน ที่ปัจจุบัน
อยู่ในสภาพเจ้าชายนิทรา
หนึ่งร้อยปีที่แล้ว
ผมคงได้รับการปฏิบัติ เสมือนว่าเป็นเจ้าชายนิทรา
ซึ่งที่จริงแล้ว มันไม่ใช่เลย
ผมคงตายไปแล้ว
มันขึ้นอยู่กับเรา พวกเราทุกคน ที่จะตัดสินใจว่า
หุ่นยนต์จะถูกใช้ ในทางดี หรือร้าย
ใช้แค่เพียงทดแทนผู้คน
หรือ ทำให้ผู้คนดีขึ้น
เพื่อให้เราสามารถทำสิ่งต่างๆ ได้มากขึ้น และมีความสุขไปกับมัน
เป้าหมายของเรา สำหรับหุ่นยนต์ ก็คือ การปลดปล่อยพลังในจิตใจของทุกคน
โดยทำให้ผู้คนเช่นตัวผม และผู้ที่เป็นคล้ายผมทั่วดลก
สามารถเข้าถึงสถานที่ต่างๆ
ในโลกนี้ได้
ด้วยการช่วยเหลือจากพวกคุณ
เราจะสามารถทำให้ฝันนี้เป็นจริงได้
ขอบคุณครับ
(เสียงปรบมือ)