Tip:
Highlight text to annotate it
X
ผมชื่อเจฟฟ์ เด็คเกอร์ ผมเป็น สามีและพ่อลูกสี่
ผมแกะสลักมอเตอร์ไซค์ให้ ฮาร์เลย์เดวิดสันเป็นส่วนใหญ่
ผมคลั่งไคล้การซ่อมและ การแข่งมอเตอร์ไซค์
(บรืนนนนนนนนนนนนนนนน)
ผมชอบสะสมของเก่า ของทิ้งแล้ว— แค่ลากกลับบ้าน
เคติพจน์ของเด็กเกอร์คือ:
ถ้าเป็นของฟรี ต้องเอามาให้ได้
คือถ้าเห็นอะไรในถังขยะ ผมไม่สนว่า
ใครจะเห็น—ถ้าผมคิดว่า มันยังไม่ควรทิ้ง
ผมจะเก็บมาจากถังขยะ
ผมจึงซ่อมมอเตอร์ไซค์เก่า แล้วก็จะ
เริ่มแกะสลักมัน เพียงเพราะ ผมไม่เคยรู้สึกว่า
มีลู่ทางขายงานทองสัมฤทธิ์
ไม่เคยมีใครแกะสลักมอเตอร์ไซค์ เลี้ยงชีพมาก่อน
ผมจะเอาของพวกนี้ไปออกงาน แต่ภรรยาผมไม่ชอบ
ผมเหมือนแจ๊คกับต้นถั่ว
ผมไปงาน แต่แทนที่จะ กลับบ้านพร้อมเงิน
กลับได้อะไหล่รถมา
ตอนนั้นผมขายอะไหล่ได้ง่าย กว่างานศิลป์ที่ผมทำ
แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เมื่อคนต้องการงานของผม เพราะเห็นคุณค่าของมัน
เป็นช่วงที่น่าสนใจมาก
ผมดูถูกตัวเองเรื่อง การสร้างสมดุลให้ชีวิต
แต่ผมคิดผิด
ผมพยายามสร้างสมดุล เพราะ ครอบครัวให้สมดุลแก่ผม
เพราะผมสนใจแต่ความรักต่อ มอเตอร์ไซค์และ
การแกะสลัก และวัฒนธรรม มอเตอร์ไซค์
จนผมพบที่พักใจในศาสนจักร และในครอบครัวผม
ผมรู้ตัวว่าไม่ใช่ มอรมอนที่ดีพร้อมแน่
ครูที่โบสถ์วันอาทิตย์ก็เช่นกัน
ดังนั้นเมื่อเขาทำผิดพลาด ถึงผมจะไม่ชอบ
แต่ผมจะพูดว่า ดีจัง ไม่ใช่ผม คนเดียวที่ทำพลาด
เข้าใจใช่ไหม?
(บรืนนนนนนนนนนนนนนนน)
ส่วนใหญ่คนที่ผมคบหาด้วย
ไม่ใช่สมาชิกศาสนจักร แต่พอได้รู้จักกัน
เรื่องร่ำลือต่างๆ เกี่ยวกับ ชาวมอรมอน ก็ค่อยๆ หมดไป
เมื่อผมช่วยชี้แจง
พอเจอกับผม พวกเขาจะพูดว่า
ชาวมอรมอนชอบ มอเตอร์ไซค์ได้ด้วยเหรอ
ผมจะบอกว่า ไม่มีพระคัมภีร์ข้อไหน บอกว่าไม่ได้นี่
ผมชื่อเจฟฟ์ เด็คเกอร์
ผมแกะสลักให้ฮาร์เลย์เดวิดสัน และชมรมมอเตอร์ไซค์คนบาป
และผมเป็นมอรมอน (หัวเราะ)
คุณคงไม่เชื่อว่าชมรมนี้มีอยู่จริง แต่มีจริงๆ นะ