ดอน Dracula - ตอนที่ 1 เต็ม ( อย่างเป็นทางการ ที่กองบัญชาการ และ มีคำบรรยาย )

เท็ตสึกะ โอซามุ "ดอน แดร๊กคูล่า" ครับ ผมเห็นผู้หญิงสวยๆผมก็น้ำลายไหล หัวใจผมเต้น ผมก็เต้นไปด้วย แน่นอนว่าทั้งครอบครัวนั้นมีบุคลิกที่แตกต่างกัน ผมพร้อมแล้วครับ ผมมีสัดส่วนความฉลาด แดรกคูล่านั้นคือสัดส่วน ผมชอบมนุษย์ทุกคน ผมอยากจะเป็นเพื่อนของผมเอง ปราสาทนาริมะนั้นคือสวรรค์ สุดแสนจะมีความสุขที่ได้อยู่ สวรรค์ของด๊อกเตอร์ดอน ด๊อกเตอร์ดอน ดอน ดอน ดอน ด๊อกเตอร์ แดร๊คคูล่า ด๊อกเตอร์ดอน ดอน ดอน ดอน ด๊อกเตอร์สวรรค์ ปราสาทนาริมะนั้นคือสวรรค์ สุดแสนจะมีความสุขที่ได้อยู่ สวรรค์ของด๊อกเตอร์ดอน ด๊อกเตอร์ดอน ดอน ดอน ดอน ด๊อกเตอร์ แดร๊คคูล่า ด๊อกเตอร์ดอน ดอน ดอน ดอน ด๊อกเตอร์สวรรค์ สรวงสวรรค์ แดร๊คคูล่า... "แดร๊คคูล่านักฆ่ามาแล้ว" ฉันคือ เค้าท์แดร๊กคูล่า จากปราสาทของชั้นในทรานซิลวาเนีย ที่ปกคลุมไปด้วยหมอกอันหนาทืบ... ฉันกลับมามีชีวิตในโลกนี้และตอนนี้ชั้นก็อยู่นี่แล้ว ฉันต้องการเลือดแสนอร่อยของเธอ! โอ้ เค้าท์แดร๊กคูล่า ที่รัก ท่านเค้าท์ของชั้น เอาเลือดของชั้นไปอีกเลยค่ะ! เธอคือ...! ท่านเค้าท์! ฉันฝึกหนักมาเพื่อการนี้นะ! ภาพลักษณ์ของฉันจะแปดเปื้อนจากนี่นะ! อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ! อย่ามาจับฉัน! ปล่อยฉันนะ! คอฉัน! ปล่อยฉันนะ! ช่วยด้วย! นี่มันฝันร้ายชัดๆ ฝันร้าย ฉันแค่ฝันไป ฉันอยากจะตื่นแล้ว! นี่มันฝันร้าย แค่ฝันร้าย ถ้าฉันแค่ฝันไป ฉันอยากจะตื่นแล้ว! ปลุกฉันที ใครก็ได้! นี่เป็นการเปิดตัวของ ชอกโกล่า ครั้งแรก ฉันพยายามที่จะดูดีและดูน่ารักน่ะค่ะ การเปิดตัวต่อสาธารณะครั้งแรกของชอกโกล่า! พ่อคะ สายแล้วค่ะ พ่อกำลังฝันกลางวันนะคะ - ขอบคุณพระเจ้าที่เป็นแค่ฝันร้ายน่ะ - พระจันทร์ขึ้นนานแล้วนะคะ อรุณสวัสดิ์ี ช็อกโกล่า พ่อฝันเห็นผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว ตอนที่ฉันถึงญี่ปุ่นน่ะ ชั้นดูดเลือดของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจน่ะ เป็นสัญญาณที่ไม่ดีเลย ตั้งแต่นั้นมา เธอตามฉันไปทุกที่เลยแม้แต่ในฝัน พยายามที่จะยื่นคออ้วนๆมาให้ มันเป็นโศกนาฏกรรมชัดๆ! ชายหนุ่มรักสามเศร้า....ค้างคาวยาสุ นั่นคือฉันเอง ดูสิ เมื่อไม่นานมานี้ ในนาริมะ ที่ของฉัน คนที่ถูกเรียกกันว่า แดร๊กคูล่า ปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นชายทเท่ห์มาก เขาเป็นชาวต่างชาติ และผมมาจากญี่ปุ่น คือ ทำตัวดีๆกับเขานะครับ เหมือนกับผม ดูแลเขาดีๆด้วย! เที่ยวบิน 747 จากเนเธอร์แลนด์เพิ่งจะลงจอด ไปประชาสัมพันธ์ กรุณาไปที่ประตูหมายเลข 7 ก้นสกปกรกอะไรอย่างนี้นะ! กรุณาเปิดกระเป๋าคุณด้วยครับ ดูสิ! - นี่ นี่ ...อันนี้ด้วย และอันนี้ก็เหมือนกัน - นี่คืออะไร? - ไม้กางเขน, ท่อนไม้ และ หมุด น่ะสิ บางทีเขาอาจจะซ่อนยาเสพติดอยู่ในนั้นก็ได้ ไร้สาระน่ะ! มันแค่ท่อนไม้ ผมจะต้องตรวจสอบพวกมันก่อน นั่นมันไม่เหมาะสมนะ! พวกคุณไม่รู้ว่าพูดอยู่กับใครนะ คุณไม่เห็นจุดสีฟ้าบนก้นของผมหรอ? ผมคือ ด๊อกเตอร์ แวน แฮลซิ่ง จากฮอลแลนด์! - เฟนซิ่ง? - เรซซิ่ง? ไม่ใช่ นั่นคือ เฮลซิ่ง ก้นทุเรศอะไรอย่างนี้... ชื่อของผมมันอยู่บนหนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับผีและสัตว์ประหลาด ไม่ ไม่ ผมคือนักวิชาการที่มีชื่อเสียงผู้ที่ศึกษาเกี่ยวกับแวมไพร์ ขอโทษครับ เราไม่ได้สังเกตุมาก่อนนะ! ผมเดินทางไปรอบโลกเพื่อตามหาแวมไพร์ ผมได้ยินเรื่องคู่ต่อสู้ของผม คือ แดร๊กคูล่า นั้นอยู่ในญี่ปุ่นในตอนนี้ ผมมาที่นี่เพื่อที่จะตอกท่อนไม้นี่ที่กลางหัวใจของเขา คุณมีอะไรที่จะพูดอีกหรือเปล่า? ไม่ครับท่าน! อา! หยุดซะที! เกิดอะไรขึ้นคะพ่อ? ฉันฝันร้ายอีกแล้ว พวกเขาต้องการที่จะตอกไม้ลงบนหน้าอกของชั้นน่ะ นั่นมันแย่มากเลย! นั่นมันลางไม่ดีเลย หัวใจชั้นกำลังอยู่ในอันตราย ให้หนูถาม อิกอร์ ให้เอาเลือดแช่แข็งมาให้มั้ยคะ? โอ้ ชอคโกล่า หนูใจดีมากเลย! ฉันดีใจมาก! พ่อพูดเว่อร์อีกละ พ่อจะนอนต่ออีกหน่อย เดี๋ยวพ่อจะไปดูดเลือดทีหลังละกัน จากสาวสวย มันนานมาแล้วนะ เลือดของสาวสวยนั้นมันอุ่นและเต็มไปด้วยพลัง และมันมีกลิ่นที่หอมมาก กรุณาไปที่โรงเรียนม. ปลาย มัทซึทานิ ใน ทาคาดานะบาบะ ครับ ครับ ผมรู้นะว่าแกอยู่ที่ไหนเจ้าแดร๊กคูล่า เตรียมตัวไว้เถอะ โอ้ยเจ็บอะไรอย่างนี้! ผมป่วย! เกิดอะไรขึ้นครับ ปวดท้องหรอครับ? มันเจ็บมากเลย! เป็นอะไรมั้ยครับ? อย่าห่วง ขับต่อไป เร็วเข้า แต่อย่าพยายามอย่าขับแรงนัก แล้วก็อย่าพูดเสียงดังด้วย ครับ นี่มันทนไม่ได้แล้วนะ! เอาล่ะ นี่คือโรงเรียนที่ช๊อกโกล่าเรียนในเวลากลางคืน ครอบครัวแดร๊กคูล่าจะกลายเป็นเถ้าถ่านจากแสงอาทิตย์ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่สามารถเข้าชั้นเรียนในเวลากลางวันได้ บาย บาย คุณจะต้องพูดเล่นแน่เลย แวมไพร์ในเวลาแบบนี้หรอครับ... ผมพูดจริงนะครับ! แวมไพร์มีอยู่จริงๆถึงแม้จะเป็นยุคศตวรรตที่ 20 ก็ตาม ถึงแม้ว่าพวกมันจะดูปกติ หรือมีชีวิตปกติก็ตาม พวกมันก็ไม่สมารถสังเกตุเห็นได้หรอกครับ ผมเชื่อคุณไม่ได้หรอกครับ ถ้าคุณไม่พยายาม คุณก็คงไม่มีวันเชื่อผมหรอก พวกมันไม่ใช่แค่ดูดเลือดคุณนะครับ พวกมันทำให้คุณเป็นพวกมันด้วย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกมันจะต้องถูกทำลายให้หมดน่ะครับ แล้วอะไรคือความเกี่ยวข้องของแวมไพร์กับโรงเรียนล่ะครับ? มีหนึ่งในพวกมันอยู่ที่นี่ ผมมั่นใจครับ แต่ว่าแวมไพร์นั่นอาจจะไม่ใช่นักเรียนก็ได้ ผมขอโทษครับ แต่ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ใช่แวมไพร์นะ แต่ว่าถ้าคุณไม่ทำอะไรสักอย่างล่ะก็ ท้ายสุดพวกมันจะดูดเลือดของนักเรียนทั้งหมดนะครับ แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงล่ะถ้างั้น? จ้างให้ผมเป็นครูที่นี่แล้วผมจะตามหามันเองครับ จ้างคุณหรอ? ผมไม่รู้ว่าใครคือแวมไพร์ แต่เขาจะกลัวตอนที่เห็นไม้กางเขนแล้วผมก็จะสังเกตุเห็นได้ งั้นหรอ เมื่อเร็วๆนี้ ครูสอนวิชาศิลปะ... นั้นจะต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะไปทำคลอด หนึ่งเดือนกำหนด - ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร - ศิลปะหรือครับ? เอาล่ะ มันไม่มีขีดจำกัดในศิลปะนะ โลกนี้คือครอบครัวใหญ่ พวกเราทุกคนคือพี่น้องกันนะครับ ยังไงก็ตาม ค่าจ้างของคุณ... อ่อ ค่าจ้างหรอครับ หนึ่งล้านเยนก็คงพอได้ครับ นั่นมันดูถูกคุณหรอครับ? ผมแค่จริงใจเอง ฉันคือโปรเฟซเซอร์ เฮลซิ่ง ผมจะสอนศิลปะเดี๋ยวนี้แหละ ช่างเป็นไอ้ขี้แพ้อะไรอย่างนี้! นี่ ตัวประหลาด! หุบปากนะเจ้าเด็กโง่ ผมอยากให้คุณวาดรูปนี่ - นั่นอะไรกัน? - มันโป๊หรอ? อยากให้ผมโพสท์ท่าให้หรอ หา? ทุกคนต้องทำ เข้าใจมั้ย? ครูครับ ผมทำเสร็จแล้วครับ นั่นอะไร? เขาหยาบคายจริงๆ.. - ดูดีๆสิ! - นี่อะไรกัน? นั่นมันหน้าครู ดูเหมือนใช่มั้ยล่ะ? ไม่เห็นตาตัวเองหรอ? ผมมันหนุ่มยุโรปรูปหล่อนะ เธอจะต้องวาดแบบนั้นล่ะ แกว่ายังไงนะ? - ถ้างั้นแกวาด! - นี่หัวหน้า เตะก้นมันเลย! ความรุนแรงในโรงเรียนม.ปลายมัซสึทานิ! ทำไมนายต้องตะโกนด้วย? ดูนั่น! ดูสิ! UFO! แสดงตัวออกมา เจ้าลูกสาวแดร๊กคูล่า! แกอยู่ที่ไหน? ห้องไหน? หนูกลับมาแล้วค่ะพ่อ เรามีครูคนใหม่ด้วยล่ะ เขาแปลกๆนะ เขาชื่อว่า โปรเฟซเซอร์ เฮลซิ่ง ล่ะค่ะ... งั้นหรอ? แล้วเขาแปลกยังไงศาสตรจารย์ เฮล...? ศาสตราจารย์ แวน เฮลซิ่ง หรอ! ดอน แดรกกกกกก...! เกิดอะไรขึ้นคะพ่อ? แล้วเขามาทำอะไรในโรงเรียนล่ะ? เขาสอนวิชาศิลปะให้กับทุกชั้นเลยน่ะค่ะ ตอนกลางคืนด้วย เฮลซิ่ง นั่น...? ช็อกโกล่า หนูได้เห็นเขาหรือเปล่า? เปล่าค่ะ ชั้นเรียนเริ่มพรุ่งนี้ค่ะ พ่อรู้จักเขาหรอ? มากกว่านั้นอีก... เขาคอยตามพ่อมาเป็นสิบปีแล้ว เขาเป็นศัตรูตัวร้ายที่สุดเลยล่ะ! พ่อได้ต่อสู้กับเขามาหลายครั้งแล้ว เขาเป็นนักฆ่าแวมไพร์คนแรกของศตวรรษเลยนะ เขาเกือบจะจัดการพ่อได้... ด้วยการตอกไม้ลงบนอกของพ่อ เค้าท์แดรกคูล่า ให้ชั้นจัดการแกเถอะ! และก็จากโลกนี้ไปตลอดการ! กระเทียม! ยังมีอีกนะ! แดร๊คคูล่าจะต้องโดนปราบให้ราบ เตรียมตัวเถอะ แดร๊คคูล่า! มันเจ็บนะ เจ็บบบบบบบบบบ! อ๊าาาาาา....! ตอนนั้นพ่อโชคดีพ่อดี โรคของเขากำเริบขึ้นมาพอดี... พ่อของหนูน่ะรอดมาได้อย่างฉิวเฉียดเลย อ่อ โอเคค่ะ แต่ว่า ทำไมเขาจะต้องมาที่โรงเรียนของหนูด้วยล่ะคะ? มันแน่นอนอยู่แล้ว เขารู้ที่อยู่ของเราน่ะสิ เขาเก่งในด้านการตามหาแวมไพร์มากนะ เขาอาจจะกำลังมองหาหนูอยู่ก็ได้ ช๊อกโกล่า ไอ้คำว่า "อืมมม" เนี่ย พอได้แล้ว เลิกเรียนไปเลย มันอันตรายน่ะ ไม่ว่าวันนี้หรือวันนหน้า เขาจะตอกหมุดลงบนหน้าอกของหนูนะ แต่ว่าหนูยังไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาเลย ทำไมเขาจะต้องเกลียดหนูด้วย? แม้ว่าเขาจะไม่ได้เกลียดหนู เขาจะพยายามที่จะฆ่าหนู มันเป็นชะตาของเรา นั่นแหละ ประมาณนั้น หนูไม่อยากออกจากโรงเรียน แต่หนูต้องปกปิดเรื่องที่หนูเป็นลูกสาวแวมไพร์ใช่มั้ยล่ะคะ? รอก่อน ช๊อกโกล่า ฟังให้ดีนะ ชีวิตของหนูกำลังอยู่ในอันตราย หนูไม่ลาออกหรอก หนูไม่อยากจะออกจากโนบุฮิโกะ อะไรกันเนี่ย! ติดเพื่อนมากกว่าพ่ออีกหรอเนี่ย... ฉันจะไม่ลืมเจ้าเฮลซิ่งนี่เลย อย่าได้มาแตะต้องลูกสาวชั้นเลยนะ ดอน แดร๊กคูล่า ดอน แดร๊กคูล่า ท่านเค้าท์แดร๊กคูล่า! ดูดเลือดชั้นหน่อยค่า ขอร้องล่ะ! ครับ ครับ ท่านเค้าท์ของฉัน! อ๊า! นางสัตว์ประหลาด! ท่านเค้าท์! โชคไม่ดีนะครับ เจ้านายไม่อยู่ครับ โกหก! ผมไม่ได้โกหกครับ เป็นเรื่องจริงครับ เขามีเรื่องที่โรงเรียนน่ะครับ! อ่อ งั้นหรอ นายจะดูดเลือดชั้นก็ได้นะ ไม่มีทางหรอก! ถ้างั้น ฉันไปละ แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับมานะจ้ะที่รัก นายท่านครับ นายท่านครับ ผู้หญิงคนนั้นกลับไปแล้วครับ เตรียมรถให้พร้อม อิกอร์ ทำไมครับ? นายท่านกำลังจะไปโรงเรียนหรอครับ? ใช่แล้ว ฉันเป็นห่วงช๊อกโกล่าน่ะ คุณไม่ควรไปที่นั่นครับ นั่นเป็นสิ่งที่ศาสตราจารย์ แวน เฮลซิ่ง ต้องการนะครับ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับช๊อกโกล่าล่ะก็... เธอไม่เป็นไรหรอกครับ เธอฉลาดกว่าพ่อของเธอเยอะนะครับ อ่อ งั้นหรอ? ขอโทษครับท่าน! ผมแค่เคลิ้มตามไปหน่อย ขอโทษครับ คืนนี้ฉันจะจับลูกสาวแดร๊กคูล่ามาแล้วก็ให้เธอบอกชั้นให้ได้ว่าจะตามหาเขายังไง อะไรกัน? เงียบนะ! หยุดเดี๋ยวนี้! เงียบ! ผมคือศาสตราจารย์เฮลซิ่ง พวกเธอจะวาดรูปนี้กันวันนี้ เริ่มได้! ทำไมเธอถึงใส่แว่นตามืดอย่างนั้นล่ะ? มันสว่างตอนโดนแสงน่ะค่ะ อย่ามาทำเป็นไก๋กับชั้นเลย ฉันเจอเธอแล้ว! อย่านะคะ! นี่ รอก่อนนะ อย่าวิ่งหนีนะ ฉันบอกให้รอก่อน! ในที่สุดฉันก็เจอเธอแล้ว ถอดแว่นตาออกนะ หรือว่าอยากให้ฉันถอดมันออกให้ล่ะ? ไม่ใช่ตอนนี้! ห้องน้ำอยู่ไหนนะ? เกิดอะไรขึ้น? นี่ห้องครูใหญ่นะ - ผมรอไม่ได้แล้ว! - ศาตราจารย์เฮลซิ่ง - ศาตราจารย์ เกิดอะไรขึ้นกัน? คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ศาสตราจารย์เฮลซิ่งครับ? อย่าเปิดประตูนะ ผมปล่อยมาเป็นกองเลย มันออกมาทุกครั้งที่ผมรู้สึกตื่นเต้นนะ ริดสีดวงทวารหรอ? ครับ ผมเป็นริดสีดวงทวารเรื้อรัง ตอนผมเป็นเด็กน่ะ ผมทนทรมานจากอาการริดสีดวงและโรคโลหิตจางน่ะครับ ผมเสียใจด้วยนะ ผมคิดว่าผมก็เป็นริดสีดวงทวารเหมือนกัน ในวันที่ผมรู้สึกรำคาญน่ะ... จากพวกแวมไพร์พวกนั้นที่ดูดเลือดจากผู้คน ผมคิดว่าผมพบเจ้าแวมไพร์แล้วครับ อ๊ะ! ใครกัน? ผมไม่ควรที่จะบอกคุณครับไม่งั้นเด็กๆจะตื่นกลัวแวมไพร์กัน ผมจะติดตามเด็กคนนั้นและดูว่าพวกที่เหลือนั้นไปซ่อนอยู่ไหน วิธีนั้นผมสามารถจะจับมันได้ทั้งหมด สวัสดีตอนกลางคืนครับ มันดูเหมือนจะทรมานสำหรับศาตราจารย์ แวน เฮลซิ่ง นะครับ ยังไงก็ตาม มันยังไม่ได้จังหวะที่จะรับมือกับเรื่องนั้น ช๊อกโคล่ากำลังตกอยู่ในอันตราย เขากำลังตามฉันอยู่ ฉันจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว อ๊ะ ลุงคะ ลุง! ช่วยด้วยค่ะ! ฉันช่วยหนูได้นะ แต่ว่าฉันไม่ใช่ลุงของหนู ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ มูไร กรุณาเถอะค่ะ มีคนแปลกหน้ากำลังตามหนูอยู่ ว่าไงนะ? มันอยู่ไหนกัน? คดีอะไร! อยู่ไหน? นี่นายเป็นโจรหรือเปล่าเนี่ย? อย่ามาจับฉันตรงนั้นนะ! มันเจ็บ...! ตอนนี้เป็นโอกาสของฉันแล้ว ฉันเห็นเธอแล้ว เธอเปลี่ยนร่างกลายเป็นค้างคาวแล้วก็หนีไป ลูกสาวแดร๊กคูล่า นี่มันไม่ใช่นกพิราบสื่อสาร แต่เป็นค้างคาวสื่อสาร ตามเธอไปแล้วก็นำฉันไปที่นั่น น่าประหลาดใจอะไรอย่างนี้! ฉันไม่รู้เลยว่ามันย้ายปราสาททั้งหลังจากทรานซิลวาเนียมาที่นี่ ฉันรู้จักปราสาทเป็นอย่างดี มันจะต้องมีทางเข้าลับอยู่ตรงนี้ที่จะเข้าไปในห้องใต้ดินได้ นี่ไง พวกมันอยู่นี่เอง โลงศพสองอัน มันปิดอยู่ ฉันพนันได้เลยว่าพวกมันซ่อนอยู่ในนั้น เอานี่ไปซะ! อ่าว ไม่มีใครอยู่นี่ แล้วอีกอันนึงล่ะ? อันนี้ก็ว่างเปล่าเหมือนกัน! ให้ตายสิ! ฉันนึกว่าจะได้เจอกับแดร๊กคูล่าแล้วซะอีก งี่เง่า ฉันมันงี่เง่านัก! ฉันอยู่นี่! โอ้ย ฉันรู้สึกเจ็บจัง! ห้องน้ำอยู่ไหนเนี่ย? ห้องน้ำ! อยู่ที่ไหน? อ๊า มันเจ็บ! เจ็บมากๆเลย! ห้องน้ำ! ฉันไม่มีเวลามากนะ! ฉันทนไม่ไหวแล้ว! ชั้นเสร็จแล้ว... อ๊า นั่นมันเจ็บสุดๆไปเลย ศาตราจารย์ แวน เฮลซิ่ง เจ้าคนแค? ทำไมถึงเจอฉันได้? มหัศจรรย์มาก! ฉันจะจัดการแกคืนนี้แหละ! แค่...ให้เวลาฉันแป๊บ ผ้าขาว เสรีภาพก่อนตอนนี้ ฉันโดนโจมตี... - ไม่ใช่ในโลงของฉันนะ! มันไม่ใช่อย่างนั้น.... ขอบคุณพระเจ้า - มันไม่มีทางอื่นน่ะ - ฉันว่าแล้ว! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้แต่ว่า ฉันหาห้องน้ำไม่เจอน่ะ มันไม่มีทางเลือก.... นายมันอย่างงี้ตลอด!! ออกมานะ! อย่าโกรธนะ มันช่วยนายไว้เหมือนกัน อ๊า มันเจ็บจัง! นายทำที่นอนชั้นเปื้อนนะ! พ่อคะ พระอาทิตย์กำลังจะขึ้นนะคะ ฉันขอตายดีกว่าที่จะต้องนอนในเตียงแบบนี้! ฉันขอโทษ ฉันจะซื้อโลงให้นายใหม่ละกันนะ เลิกล้อเล่นนะ! นี่มันเป็นโลงเก่าที่มันเคยเป็นของท่านแดร๊กคูล่า ทำความสะอาดซะ! ก็ได้ ฉันจะทำ ฉันจะฆ่าเชื้อโรคให้ด้วยนะ ตกลงมั้ย? เป็นศัตรูที่ประหลาดจริงๆ ทำความสะอาดให้ดีนะ เข้าใจมั้ย? ฉันสัญญา ฉันจะทำ ช๊อกโคล่า พ่อจะต้องนอนในโลงหนูล่ะ โอเคค่ะ แต่ว่าเร็วๆนะ พระอาทิตย์จะขึ้นแล้ว ขอบคุณนะ ช๊อคโกล่า ฟังนะ เฮลซิ่ง! ฆ่าเชื้อโรคมันด้วยแสงอาทิตย์ด้วยละ! ฉันจะทำ อย่าห่วงเลย นายไปนอนเถอะ เลิกขยับซะที พ่อ! อ่อ ขอโทษ เร็วเข้า เร็วเข้า มันแคบไปนะคะพ่อ อีกแค่วันเดียว เจ้าแวน เฮลซิ่ง! ฉันทนนี่ไม่ได้แล้ว! แดร๊กคูล่า! ด๊อกเตอร์ ดอน ดอน ดอน ด๊อกเตอร์.... ดอน แดร๊กคูล่า พ่อของฉันนั้นเป็นแวมไพร์ เสื้อคลุมของเขานั้นดื่มด่ำไปด้วยรสชาติที่หอมหวาน ใช่มั้ย? ฟันที่แหลมคมนั้นมันเท่ห์ใช่มั้ยละ? เป็นที่หนึ่งในโลกนี้และจากนี้ต่อไป เขาเป็นราชาแห่งราตรีและโด่งดัง ดอน แดร๊กคูล่า ด๊อกเตอร์ ดีอกเตอร์ ดอน ดอน ดอน ดีอกเตอร์ ดอน แดร๊กคูล่า เกลียดไม้กางเขนและกระเทียม พ่อของฉันนั้นเป็นแวมไพร์