Tip:
Highlight text to annotate it
X
ใต้แสงเงาจันทรา กลีบบุปผาเผยกายเรืองรอง
ได้ยินแว่วเสียงบรรเลง
กระทบไม้ล่องลอยผ่านมา
สุกใสเกินบรรยาย
เสี้ยวจันทราล่องลอยสง่า
ถูกกลืนเลือนเข้าเมฆา ทอดทิ้งให้ตัวเราเปียกปอน
ยามอรุณทักทาย
มาละลายความเยือกเย็น เพื่อจะรอฤดูมาเปลี่ยน
หากแต่ธารรักเรา ที่ยังรอว่าสักวัน
จะละลาย ให้กลับมางดงามอีกครั้ง
โอ้พิรุณเจ้าเอ๋ย ซัดซาไร้แววจะหยุด จะกอดเธอเอาไว้
เพราะเธอกำลัง
ซ่อนเร้นคำตอบ
ถ้อยคำหนึ่งเดียวที่หาตลอดมา
ฝากเพียงเสียงกระซิบถึงเธอผู้เดียวที่จาก ยังมั่นคงเสมอ
แม้ท้ายที่สุด ขอเป็นแค่คนเยียวยาหัวใจที่อ่อนแรง
ห่างเหิน ต้องลำพัง ความในใจเพิ่มพูนล้นเอ่อ
แต่จำซ่อนไว้ข้างใน ดั่งจันทร์ซ่อนตัวในข้างแรม
เอ่ยซ้ำ ให้ได้ฟัง
อย่าเปลี่ยนไปได้ไหม ได้โปรด
หวั่นใจหากต้องทำลายรอยแดงใต้เงาที่บดบัง
แต่สายฝนร่วงโรย ไม่หยุดลง จนหยดแดงพร่าและเลือนแทบหายจางไป
ดั่งความงามเหมันต์ ที่เกล็ดเย็น ร่วงปลิดโปรย
มาปกคลุมสึบากิที่บานอยู่นี้
หากวันใดลืมตา ฝันลวงก็พลันมลาย มีแต่ความเหนื่อยล้า
สักวันจะเจอ
สักคนที่จาก
เธออยู่ทางใด ทิศไหนวานบอกที
ฝากถ้อยคำอ้อนวอน ขอพรน้อยลอยไปสู่ฟ้าเบื้องบนได้ไหม
ฤดูที่เปลี่ยน ภาพเคยคุ้นตา
พร่าเลือนเหมือนเคยได้จดจำ
ห่างออกไป จรดขอบฟ้า เธอนั้นยังอยู่
กาลเวลา ไม่สิ้นสุด ยังเปลี่ยนแปรไป
ปัจจุบัน หรือเมื่อวาน เคยเป็นเช่นไร
จะยังเชื่อใจ โปรดช่วยนำทาง
โอ้พิรุณเจ้าเอ๋ย ซัดซาไร้แววจะหยุด จะกอดเธอเอาไว้
ถ้าเธอกำลัง
ค้นหาคำตอบ
ถ้อยคำหนึ่งเดียวที่หาตลอดมา
ยามที่สึบากิ ทิ้งกายร่วงโรยลงมา กลางหิมะครานี้
ขอราตรีกาล นำพาหัวใจ ซ่อนตัวเพื่อรอตลอดกาล
จันทร์เสี้ยวข้างขึ้น