Tip:
Highlight text to annotate it
X
ตอนที่ 15
ดูท่า,การแยกแร่เงินออกจากตะกั่วของกลุ่มการค้าท่าน ล้มเหลว, ใช่มั้ย?
ข้าแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า หน่วยรักษาความปลอดภัยภายในของกลุ่มการค้าข้าจะหละหลวมเช่นนี้
ข้าต้องระมัดระวังมากกว่านี้แล้ว,
เห็นได้ชัดว่า, แร่เงินของท่านได้ไม่ทันตามกำหนด
ท่านจะแก้ไขอย่างไร?
ข้าคิดว่าท่านเที่ยวเล่นในฮันยางซะอีก
ต่อไปนี้, บริษัท อีสท์ อินเดีย จะไม่ทำการค้ากับ กลุ่มซีโอรินอีกต่อไป
เวลาที่ให้พวกท่านน่ะ.. หมดแล้ว
เวลาที่กลุ่มการค้าซีโอรินต้องการน่ะ..,
ข้าเชื่อว่าท่านต้องให้เราแน่
พาเขาเข้ามา,
ซีโอริน.... ทุกอย่างล้วนเป็นแผนของหล่อนทั้งนั้น
สาเหตุที่ท่านพยายามช่วยเหลือข้า.....
เพราะเงินรางวัลที่จะได้จากแม่ข้า งั้นรึ?
เจ้าอย่าเชื่่อพวกกลุ่มซีโอริน
ท่านกับปาร์ค คยู นั่นแหละที่เชื่อไม่ได้...
พวกเขาบอกว่าเจ้าตายแล้ว
เจ้าเข้ามาอยู่ในกลุ่มนี้ได้อย่างไร?
และเจ้าล่ะ?
เจ้ามาทำอะไรกับกลุ่มซีโอริน?
ไม่ใช่เรื่องของเจ้า..
ก็ดี
งั้น, ท่านก็ไม่ต้องรู้ว่าข้ามาทำอะไรที่นี่เหมือนกัน
ก็ได้,
ข้าจะให้กลุ่มซีโอรินทำธุรกิจกับ บริษัท อีสท์ อินเดีย ต่อ
นั่นคงเป็นสิ่งที่กลุ่ม ซีโอริน ต้องการ
เจ้าต้องกลับอังกฤษกับข้าแทน
แต่ต้อง,
ให้ข้าไปกับโบจิน
โบจิน...โบจิน...อีกแล้ว,
เจ้ายังคงพูดถึงเรื่องของโบจิน
ตราบใดที่ปาร์ค คยู อยู่ที่นี่, โบจินไม่มีวันไปจากโชซอน
เจ้ายังโง่เสี่ยงชีวิตให้แก่คนใจโลเลนั่น
ไม่เหมือนท่าน, หรอก
ข้าเชื่อใจเธอ
และเธอก็เชื่อใจข้า..
แม่ของเจ้าพูดถูก
เมื่อไหร่เจ้าจะโตซักที, วิลเลี่ยม?
โอ้, หน้านั่น.....
เป็นท่านจริง ๆ ด้วย?
มาทางนี้
นี่, ท่านอยู่นานแค่ไหนแล้วนี่?
ข้าคิดว่าท่านหนีไปแล้ว
ท่านอยู่ที่่ฮันยางตลอดเลยหรือ?
เจ้าพูดมากทุกที ที่ข้าเจอเจ้า
ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ได้?
ท่านมาช่วยวิลเลียมหรือ?
คนส่วนใหญ่คิดว่าเขาตายไปแล้ว..
ข้าก็ไม่รู้จริง ๆ , ว่าเกิดอะไรขึ้น
ตามที่วิลเลียมบอก, คนถูกเนรศเทศพยายามที่จะฆ่าเขา
ดังนั้น, เขาจึงมาอยู่ที่นี่และกลายมาเป็นอย่างนี้
โง่จริง ๆ !
ปาร์ค คยู น่ะ พยายามที่จะช่วยวิลเลียม
อะไรนะ?
เขาพยายามที่จะช่วยวิลเลียมจากการที่ถูกพระราชาสั่งประหาร
จริงเหรอ?
ปาร์ค คยู เสียใจนะที่ช่วยวิลเลียมไม่ได้..
ขณะที่วิลเลียมเคยช่วยชีวิตเขามาก่อนน่ะ...
ปาร์ค คยู.. เขาตำหนิตัวเอง
อ๋อ....
งั้น, ข้าก็สามารถแก้ไขเรื่องนี้โดยอธิบายให้วิลเลียมฟัง
เฮ้ นี่, ทำไมท่านไม่ไปอธิบายให้วิลเลียมฟังล่ะ ?
ยาน !
ท่านจำหน้าคนที่พยายามฆ่าคนถูกเนรเทศที่กังจินได้มั้ย ?
ข้าว่า...ข้าเห็นเขาที่นี่นะ..
เจ้าพูดเรื่องอะไรเนี่ย?
ถ้าท่านเจอคนถูกเนรเทศ, ช่วยบอกเรื่องที่ข้าพูดด้วย,
ผู้ชายคนนั้น...
ต้องอยูในกลุ่มนี้แน่
ทั้งที่เจจู และ ที่ฮันยาง
เจ้านี่รบกวนคนอยู่เรื่อย
ก็เพราะว่า...
ข้าไม่มีหน้าไปเจอคนถูกเนรเทศนี่...
ยาน !
ว้าว, พริกนี่แก่ดีจัง...
เจ้ามาทำอะไรที่นี่?
นายน้อยให้ข้ามา..... เผื่อมีอะไรให้ช่วย
ทำไมเขาส่งคนขี้เหร่มานะ?
ทำไม ท่านต้องพูดถึงหน้าตาข้าด้วยล่ะ?
โถ่เว้ย!
พวกแกมาทำอะไร?
แกไม่ได้ยินที่คุณหนู *** Yeon พูดหรือ?
คุณหนูบอกให้แกย้ายออกไปภายใน 3 วัน,
แต่ทำไม แกยังอยู่ที่นี่อีก ?
ยังอยู่อีก ?
โธ่, โธ่เอ๊ย,
หยุดนะ!
แม่
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
พวกคนชั้นสูงเนี่ยน่ากลัวจริง ๆ
คนชั้นต่ำไม่ใช่คนหรือไง?
แม่
ช่างเถอะ.
ยังไง พรุ่งนี้เช้าเราจะไปจากที่นี่
แม่หมายถึงอะไร... ไปจากที่นี่น่ะ?
คนพวกนั้นบอกให้เราไปจากที่นี่ และทำจนเละเทะแบบนี้
พวกเรามีอะไร ? มีก็แค่ชีวิต
ถ้าเขาบอกให้เราไป , เราก็ต้องไป
ข้า....ควร...
จะ.....
กลับ.....
ทัมนา หรือเปล่า?
ทัมนา ยังไงก็เป็นบ้านของเรา, ใช่มั้ย?
ที่นั่น..... มีหลายสิ่ง...ที่ข้าทิ้งไว้ที่ทัมนา
ถ้ำ....
เนินเขา....
ถึงแม้ว่าเรื่องดำน้ำ เป็นเรื่องยากสำหรับข้า
ที่นั่นมีทะเล..
ที่่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
พ่อกับโบซอล สบายดีอยู่หรือเปล่า?
พ่อบอกว่า , ถ้าข้าลำบาก...
ข้าสามารถกลับได้ทุกเวลา......
พ่อพูดอย่างนั้น.......
ทำไมหน้าเจ้าร้อน ๆ ล่ะ?
ท่านมาทำไมที่นี่ ?
ท่านมาทำให้เราวุ่นวายขึ้นอีกหรือ?
บอกสุภาพบุรุษท่านนี้...
ให้ไปจากที่นี่...
อย่าเลย....
บอกเขา..อย่ามาที่นี่อีกต่อไป....
ท่านได้ยินเธอแล้วมิใช่รึ ?
รีบไปจากที่นี่ซะ..
ต่อไปนี้, เราคงไม่สร้างปัญหาให้ท่านอีกต่อไป
พรุ่งนี้เช้า เราจะไปจากที่นี่
ข้าได้ยินมาว่าที่ฮันยาง ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ช่างเป็นที่ไม่น่าอยู่เอาซะเลย
ท่านไม่ต้องย้ายออกไป.
ข้าเชิญท่านมาที่ฮันยาง
เป็นความรับผิดชอบของข้าที่จะต้องหาที่พักให้กับท่าน
ข้ารู้สึกเสียใจ
ที่ปล่อยให้ท่านเจอกับเรื่องเลวร้ายเหล่านั้น
ไม่ต้อง.
ข้าไม่ต้องการเป็นหนี้ท่านอีก
โปรดรออีกนิด, จนกว่าข้าจะหาที่จะไปอยู่
ถึงตอนนั้น...
ท่านหัวหน้านักดำน้ำ...
ขอบคุณ, แต่..
อย่ามาที่นี่อีก
โบจินมีไข้, ข้าต้องไปดูแลเธอ
ข้าไม่สามารถ...
แต่งงานนี้ได้
นี่คือค่าบ้านของเธอ
โปรดหยุดสร้างปัญหาอีก
ข้าบอกความตั้งใจของข้าแก่เจ้าแล้ว, ข้าไปล่ะ
เรียบร้อยแล้ว..
ข่าวการแต่งงานของเรา กระจายไปทั่วฮันยางแล้ว
ถ้า.....
งานแต่งงานของเราถูกยกเลิกแบบนี้
ข้าและครอบครัวของข้า ต้องได้รับความอับอาย
เจ้าอยากจะอยู่กับผู้ชายที่ไม่ได้ต้องการเจ้าหรือ ?
ถ้าเราไม่หยุดเสียแต่ตอนนี้, เจ้าจะเจ็บปวดมากกว่านี้
กลุ่มการค้า ซีโอริน
ตราบใดที่ปาร์ค คยู อยู่ที่นี่, เธอจะไม่ไปจากโชซอน
อะไรทำให้เจ้ามาที่นี่ล่ะ ?
ท่านช่วยชีวิตข้า,
ข้าคิดว่าต้องมีเหตุผล,
เจ้าทำอะไรก็ได้ใช่มั้ย?
ถ้าหาก.....
ถ้าท่านช่วยข้ากับโบจิน ไปจากที่นี่ได้ละก็....
อะไรก็ได้.....
สักวัน ข้าจะเรียกค่าตอบแทนจากเจ้า.
เมื่อถึงเวลาเจ้าจะต้องรักษาสัญญา
อนุญาต ให้เขาออกไปข้างนอกได้
ถ้าหากคนเห็นชาวต่างชาติ ที่พวกเขาคิดว่าตายแล้ว อาจเกิดปัญหาขึ้นได้
ท่านตั้งใจจะทำอะไร ?
ซักวัน, ชาวต่างชาตินั่นจะจัดการกับ ปาร์ค คยู
มีใครอยู่มั้ย ??
ทำไม... เจ้าขี่เหร่นั่น.....
มาที่นี่อยู่เรื่อย ?
โปรดรับนี่ไว้ด้วย.
อะไร?
อาหารเหรอ?
นายน้อยบอกให้ข้านำยามาให้
โอ้โห.,,,,,!
ท่านผู้ตรวจการหรือ?
ให้กับ Keut Boon เหรอ?
โอ้ กลิ่นนี่, หอมจัง..
อึ๋ย.....
ยานี่สำหรับโบจิน..
โบจินหายแล้ว และออกไปทำงานแล้ว เจ้านำไปคืนนายเจ้าเถอะ
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย...
ท่านทำให้เขาเปลี่ยนเป็นแบบนี้ ?
ท่านโน้มน้าวเขายังไง....
ที่ยกเลิกการแต่งงานกับคนตระกูลของท่าน ฮอง กู รัค?
อะไรนะ ?
ขายกเลิกการแต่งงานหรือ?
นายหญิงข้า...
นอนป่วยอยู่บนเตียง
บอกเขา.. ว่า....ข้าซาบซึ้งบุญคุณ...
(สถานที่ : หมู่บ้าน)
สวัสดี, นายน้อย
มีแขกมารอท่าน
ท่าน.
ท่านสบายดีมั้ย?
ถ้างั้น, เกิดอะไรขึ้นที่เจจู?
มีบางอย่างประหลาด
เหมือนที่ท่านเคยพูด,
เหมือนท่านผู้ว่าเจจู, กำลังวางแผนทำอะไรอยู่
อันนี้เป็นแบบท่าเรือที่เขากำลังก่อสร้าง
ท่าเรือ?
เมื่อทำท่าเรือด้านนึงเสร็จ ก็ทำท่าเรืออีกด้านนึง
ขนาดใหญ่กว่าของเก่าอีก
นี่ไม่ใช่ท่าสำหรับเรือสินค้าธรรมดา
นอกจากนี้, ยังเร่งสร้างท่าเรือให้เสร็จในเดือนหน้า,
ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่, ทุกคนถูกบังคับมาทำงาน
ตรวจสอบเชิงลึกแล้ว
แน่นอนว่าพวกโจรที่ขโมยเครื่องบรรณาการมีส่วนในเรื่องนี้
เชิญทางนี้
นายหญิง !
ทำดีมาก...
มองพวกของนี้แล้ว
มัน...ช่างน่าประทับใจ
เรามาเริ่มงานของพวกเรากันได้..
บอกพวกเขาไปที่เจจู
ท่านมีท่าเรือขนาดที่เหมาะสม
ที่เรือจากบริษัท อีสต์ อินเดีย สามารถทอดสมอได้หรือ?
เราได้สร้างท่าเรือที่สามารถรองรับเรือของบริษัท อีสต์ อินเดีย ได้หลายลำโดยไม่มีปัญหา
ท่านสามารถสั่งให้พวกเขาทอดสมอได้ที่ท่า บียาง ที่เจจู ได้
ถ้าท่าเรือใหญ่ขนาดนั้น, จะไม่มีพวกเจ้าหน้าที่มาตรวจตราหรือ ?
มันจะเข้าใจได้ง่ายกว่าถ้าท่านคิดว่าที่เจจู คือกลุ่มการค้าซีโอริน
ท่านจะทำอย่างไร ถ้าหากมีคนมาเห็นท่านเข้า?
ไม่มีใครอยู่แถวนี้...
ไม่เป็นไรหรอก
น่ารัก...
แต่ว่า
ท่านต้องระวังตัว
นั่งด้วยกันแบบนี้
ข้ารู้สึกว่าเหมือนเราอยู่ที่ทัมนา
ใช่
ในตอนนั้น....
ข้าเกลียดทะเล จริง ๆ.....
ตอนนี้.....
ข้าคิดถึงทะเล...มาก...
คำว่า ."คิดถึง" จริง ๆ แล้ว เป็น...
คำที่เจ็บปวด
ข้า.....
กลัวว่า ข้าจะเป็นแบบนั้น...
จบลงด้วยการคิดถึงเจ้า
เราอยู่ที่นี่ด้วยกันแบบนี้
ทำไมท่านพูดอะไรแบบนั้นล่ะ?
อืม, ใช่. เจ้าอยู่ตรงหน้าข้า
ข้า
จะไม่ยอมสูญเสียเจ้าไป..
ข้าจะไม่ยอมเป็นคนที่คิดถึงคนบางคนจากสถานที่ไกล ๆ
ที่นี่.... คือบ้านของเจ้าในฮันยางหรือ ?
ท่านเดินมาส่งข้า,
ขอบคุณนะ.....
วิลเลียม, กลับไปอย่างปลอดภัยนะ
เข้าบ้านเถอะ
วิลเลียม...
คนถูกเนรเทศ
ปาร์ค คยู....
คนถูกเนรเทศ
เจ้ายังมีชีวิตอยู่?
วิลเลียม....
แบบนี้,
เขายังมีชีวิตอยู่
ยังมีชีวิตอยู่.....
เจ้าหลอกข้าทั้ง ๆ ที่เจ้ารู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือ ?
เจ้า.....
เจ้า... ทำได้อย่างไร ?
ข้าไม่เคยรู้เลย และ...
ข้ายังคร่ำครวญกับเจ้าเรื่องนั้น...
เห็นข้าเป็นแบบนั้น....
มันคงสนุกสินะ ?
สภาพของข้า....
เห็นสภาพอันน่าอายของข้าแล้ว...เจ้าคงมีความสุขสินะ ?
คนถูกเนรเทศ, มันไม่ใช่อย่างที่ท่านคิดนะ
อย่ามาแตะต้องข้า...
ข้าไม่ใช่....
คนถูกเนรเทศที่เคยอาศัยอยู่ที่ห้องเก็บของที่บ้านเจ้าอีกต่อไป
ปาร์ค คยู
หลังจากที่เห็นข้า. คนที่เจ้าฆ่า. ยังมีชีวิตอยู่.
เจ้าคงโกรธมากสิ?
ข้าควรจะตายไปแล้ว, แต่ข้าก็ยังมีชีวิตอยู่น่ะ
เห็นข้ายังมีชีวิตอยู่ คงทำให้เจ้าโกรธสินะ?
ไม่ใช่, วิลเลียม.... ไม่ใช่แบบนั้น
เขาไม่ได้พยายามจะฆ่าท่านนะ
เพื่อที่จะช่วยท่าน. ต่อหน้าพระราชา,
เขาต้องแสร้งทำเป็นจะฆ่าท่านก็เพื่อจะช่วยชีวิตท่าน.
ใช่มั้ย, คนถูกเนรเทศ ?
ใช่มั้ย?
บอกความจริงแก่พวกเราสิ !
พูดสิ แล้วค่อยไป
หรือว่านั่นไม่ใช่ความจริง.....
ท่านแม่...
ข้า...น่ะ
โง่,
ปัญญาอ่อน,
เป็นปลิงทะเล,
เป็นเพรียงหัวหอม...
ข้ายังไม่รู้ว่าใจข้าเป็นยังไง
วิลเลียม ...ของข้า...
เป็นคนแรกที่ข้าให้ใจ...
เขาเป็นเพื่อนของข้า...
เขามาที่นี่....
และพบเจอแต่ความยากลำบากมากมาย...
ข้าต้องปกป้องวิลเลียม....
ข้าสัญญาไว้แบบนั้น
ถ้าหากข้ารักษาสัญญานั่น.....
ปาร์ค คยู...
คนถูกเนรเทศ
หัวใจของข้า....
ถึงแม้เขาทำร้ายใจข้า และบางครั้งก็หยาบคายกับข้า
ที่จริงแล้ว, ท่านแม่......
ข้า........ คนถูกเนรเทศ......
ข้า... ก็ยัง.....
เป็นผู้หญิงที่มีเรื่องบางอย่างเก็บไว้
ข้าน่ะ.....
เป็นเพราะข้า....
ข้ารู้สึกโกรธ.....
ท่านแม่....
ดูท่านเล่นกับสุนัขแล้ว
บางทีเจ้าสุนัขตัวนี้อาจถูกทิ้ง, หรือไม่ก็หลงทาง
ข้ารู้สักว่าเจ้าสุนัขตัวนี้เหมือนข้า
ข้าไม่สามารถปล่อยผ่านไป
ท่านวางแผนจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน?
ท่านจะถูกหัวหน้าใช้เพื่อหาผลประโยชน์
ข้ากำลังจะกลับไปที่บริษัท อีสต์ อินเดีย
ข้าจะช่วยเจ้า, ไปกับข้ามั้ย, วิลเลียม?
มันเป็นเครื่องหมายแสดงว่าข้าเป็นทาสของกลุ่มซีโอริน
ถ้าคนของท่านจาก อีสต์ อินเดีย เห็น,
พวกเขาคงคิดว่าข้าเป็นสายลับจากกลุ่มการค้าซีโอริน
ต้องระวังพวกซีโอริน..
นางอาจจะฆ่าท่าน, วิลเลียม....
เจ้าว่า กลุ่มการค้าซีโอริน
ประสบความสำเร็จในการแยกแร่เงินออกจากตะกั่วหรือ?
ตอนนี้ ข้ากำลังจะกลับไปที่บริษัท อีสต์ อินเดีย เพื่อทำการค้ากับกลุ่มการค้าซีโอริน
ข้าจะหยุด กลุ่มการค้าซีโอริน
ต้องไม่เป็นผลดีต่อบริษัทอีสต์ อินเดีย ของท่าน, ทำไม?
ทำไม ท่านถึงช่วยข้า?
ไม่ว่าท่านจะหยุดกลุ่มการค้าซีโอรินได้หรือไม่, เป็นเรื่องที่เราจะรอดู
ยาน!
ข้าพบว่าท่านเป็นคนโชซอน
ประวัติตระกูลคิม แห่ง กุนพัล
ช่างเครื่องเคลือบที่ถูกกวาดต้อนไปยังญี่ป่น ระหว่างสงครามกับญี่ปุ่น
คิมซังยอน, และลูกชายของเขา, คิมยุน
มันจำเป็นที่ท่านจะต้องเสแสร้งเป็นคนญี่ปุ่นหรือ?
ข้าไม่ใช่ทั้งคนญี่ปุ่นและคนโชซอน(ชาวเกาหลี)
ข้าเป็นแค่ชาวเดินเรือ
ท่านคิดให้ดีนะ
ท่านคงไม่ต้องการให้บ้านเกิดของท่านตกอยู่ในมือของคนต่างชาติ
ถ้าหาก เจจู กลายเป็นเขตเช่าของพวกการค้าต่างประเทศละก็
พวกนั้นต้องส่งกำลังของเขามาคุ้มครองเขตเช่า
และพวกซีโอรินต้องวางแผนอาศัยกำลังของ อีสต์ อินเดีย เพื่อปฏิวัติแน่
ถ้า, พวกเขาทำให้พวกข้าราชการเป็นพวกเขาได้
และยังพยายามเอาข้าเข้าไปเกี่ยวข้องกับพวกมัน,
ถ้าพวกนั้นทำได้,
พวกนั้นก็จะใช้กำลังเข้ายึดเจจู
และนำพวก อีสต์ อินเดีย เข้ามา
ตราประจำพระองค์ขององค์ชาย : เป็นตราที่ใช้เป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงพระราชอำนาจขององค์ชาย
นี่เป็นตราประจำพระองค์ขององค์ชายมิใช่รึ !?
มันคงช่วยให้เจ้าทำงานได้ง่ายขึ้น
ตามที่คาดไว้, พวกเจ้าหน้าที่ที่ถูกส่งไปที่เจจู
เป็นพวกของกลุ่มซีโอริน
นั่นแหละทำไมพวกนั้นถึงเร่งสร้างท่าเรือนัก
ข้าคิดว่า เราจะชักช้าไม่ได้แล้ว
จงกลับไปที่เจจู
และจับตาเฝ้าพวกนั้นไว้
ข้าจะทำตามที่ท่านสั่ง
อีกอย่าง,
ท่านช่วยอะไรข้าหน่อยได้มั้ย?
โปรดสั่งมาเถอะ
ท่านช่วยพาพวกของหัวหน้านักดำน้ำกลับไปเจจูกับท่านด้วยได้หรือเปล่า?
ข้าจะทำตามที่ท่านสั่ง
และก็....
ผู้หญิงที่ทำงานที่กลุ่มการค้าน่ะ
ท่านหมายถึงลูกสาวหัวหน้านักดำน้ำน่ะหรือ?
คืนนี้เราจะโจมตีกลุ่มการค้า
อย่าทิ้งเธอไว้ พาเธอไปด้วย
ครับ, ท่าน
นายท่านต้องการให้เจ้าเตรียมพร้อมไปเจจูทันที
หมายความว่านายหญิงต้องการให้เราย้ายที่มั่นของกลุ่มการค้าหรือ?
ถูกต้อง....
นางข้าหลวงตำหนักองค์ชายซอฮุน ส่งจดหมายมาบอกข่าว
องค์ชายมอบตราประจำพระองค์ให้แก่ ปาร์ค คยู
ตราประจำพระองค์ขององค์ชายรึ?
ปาร์ค คยู กำลังจะมาโจมตีกลุ่มของเรา
โปรดรีบด้วย
ครั้งนี้แหละ, พวกเราจะสามารถจัดการเชือดเจ้าปาร์ค คยู
โอ้, โบจิน !
สวัสดีค่ะ
ท่านนักรบ, ท่านกินข้าวแล้วรึยัง. ?
ข้ากินของข้าแล้ว
เขาช่างดูเป็นแมนจัง
ถ้าข้าอยู่ที่ทัมนา ข้าคงได้ดื่มชากับเขา
อ้อ, โบจิน, ช่าย, ช่าย!
มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ะ !
อะไรหรือ ?
เจ้าเลขานั่น มาที่ฮันยางเพื่อมาจับพวกเรา
เลขานั่นน่ะหรือ?
ทำไมล่ะ, พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ?
เราไม่มีเวลาแล้ว
รีบไปกันเดี๋ยวนี้เลย !
เดี๋ยวก่อน....
ข้า.....
ข้าต้องไปพบคนถูกเนรเทศ
คนถูกเนรเทศอะไรอ่ะ ?
แม่เจ้าบอกข้าว่าให้จับมือเจ้าแน่นๆ และพาเจ้ากลับบ้าน
เกิ๊ท บุน จ๋า
เจ้าไปก่อนนะ
ข้าจะตามเจ้าไปทันที
นะจ๊ะ , เกิ๊ท บุน
ถ้าเจ้าทำเพื่อข้านะ,
เมื่อข้ากลับไปที่ทัมนา,
ข้าจะสนับสนุนเจ้าจนกระทั่งเจ้าได้เป็นหัวหน้านักดำน้ำ
จริงเหรอ ?
แน่นอน !
เจ้าต้องรักษาคำพูดของเจ้านะ !
ต้องแน่นะ !
ข้าจะตามเจ้าไปทันทีแหละ
ถ้างั้น, เจ้าต้องไปที่ cheong woon Jeong ที่ท้ายตลาดนะ
ตกลง !
ที่...... Choeng Woon Jeong นะ?
หัวหน้านักดำน้ำ !
หัวหน้านักดำน้ำ
ทำไม, ทำไมพวกท่านทำกับข้าแบบนี้ล่ะ ?
ท่าน,
ท่าน...
พวกท่านยังไม่ไปอีก
ท่านไม่ได้อยู่กับลูกสาวหัวหน้านักดำน้ำรึ?
เจ้าหมายถึงอะไร?
คนถูกเนรเทศ.. ข้าหมายถึง.. นายท่าน... โบจินบอกว่า