Tip:
Highlight text to annotate it
X
พวกคุณอาจจะคิดว่ามีหลายสิ่งหลายอย่าง ที่ฉันไม่สามารถทำได้
เพราะฉันมองไม่เห็น
แน่นอนถูกต้องอย่างยิ่ง
ที่จริง ๆ แล้ว ฉันเพียงต้องการความช่วยเหลือเล็กน้อย
ในการขึ้นมาบนเวทีนี้
แต่ยังมีอีกหลายอย่างที่ฉันสามารถทำได้ค่ะ
นี่คือฉัน ขณะปีนหน้าผาจำลองเป็นครั้งแรก
จริง ๆ แล้ว ฉันชอบกีฬา และฉันเล่นกีฬาได้หลายอย่างนะคะ
เช่น ว่ายน้ำ สกี สเก็ต ดำน้ำ วิ่ง และอื่น ๆ
แต่มีข้อจำกัดเพียงอย่างเดียว
คือต้องมีใครบางคนคอยช่วยเหลือฉัน
ฉันต้องการเป็นตัวของตัวเองค่ะ
ฉันเสียการมองเห็นตอนอายุ 14 ปี จากอุบัติเหตุที่สระว่ายน้ำ
ฉันเคยเป็นวัยรุ่นที่กระตือรือล้น และเป็นตัวของตัวเอง
แล้วทันใดนั้นฉันก็ตาบอด
เป็นเรื่องยากอย่างยิ่งสำหรับฉันที่สูญเสีย การเป็นตัวของตัวเอง
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยดูเหมือนง่าย กลายเป็น เรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำโดยลำพัง
ยกตัวอย่างนะคะ หนึ่งในเรื่องท้าท้ายของฉันคือหนังสือเรียน
ย้อนหลังไป ตอนนั้นยังไม่มีคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล
ไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีสมาร์ทโฟน
ฉันต้องขอให้น้องชายทั้งสองคน อ่านหนังสือเรียนให้ฟัง
และฉันต้องสร้างหนังสือของฉันเองในอักษรเบรลล์
พวกคุณนึกภาพออกไหมคะ
แน่นอน น้องชายของฉัน ไม่ชอบที่จะทำเรื่องแบบนี้
ต่อมาฉันสังเกตว่าพวกเขาไม่รู้ไปไหน ตอนที่ฉันต้องการพวกเขา
(เสียงหัวเราะ)
ฉันคิดว่าพวกเขาพยายามหนีหน้าไปจากฉัน
ฉันไม่โทษพวกเขาหรอกค่ะ
ฉันต้องการเป็นอิสระจริง ๆ จากการพึ่งพาคนอื่น
นั่นกลายมาเป็นความปรารถนาอย่างแรงกล้า ในการสร้างนวัตกรรมของฉันค่ะ
กระโดดไปกลางปี ค.ศ. 1980
ฉันได้รู้จักเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย
ฉันคิดกับตนเองว่า
ทำไม่ไม่มีเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์
ที่ช่วยสร้างหนังสืออักษรเบรลล์
เทคโนโลยีที่น่ามหัศจรรย์นี้ ต้องสามารถช่วยเหลือ
คนที่มีข้อจำกัดอย่างฉันได้แน่นอน
และนั่นเป็นจังหวะที่ เส้นทางนวัตกรรมของฉันเริ่มต้น
ฉันเริ่มพัฒนาเทคโนโลยีหนังสือดิจิตอล
เช่น การแก้ไขอักษรเบรลล์ดิจิตอล พจนานุกรมอักษรเบรลล์ดิจิตอล
และระบบเครือข่ายห้องสมุดอักษรเบรลล์ดิจิตอล
ทุกวันนี้ นักเรียนทุกคนที่พิการทางสายตา สามารถอ่านหนังสือได้
ด้วยการใช้คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล หรืออุปกรณ์โทรศัพท์มือถือ
ในรูปแบบอักษรเบรลล์หรือเสียง
เรื่องนี้อาจจะไม่ทำให้คุณแปลกใจ
เพราะทุกคนตอนนี้มีหนังสือดิจิตอล ในแท็บเล็ตของพวกเขา ในปี 2015
แต่อักษรเบรลล์เข้ามาในระบบดิจิตอล หลายปีก่อนหน้าหนังสือดิจิตอลค่ะ
ตั้งแต่ปลายปี 1980 หรือเกือบ 30 ปีที่แล้ว
ความต้องการพิเศษและแรงกล้าของคนตาบอด
ใช้โอกาสนี้ในการสร้างหนังสือดิจิตอลขึ้นมาค่ะ
และอันที่จริง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดค่ะ
เพราะประวัติศาสตร์แสดงให้เราเห็นว่า การเข้าถึงได้จุดประกายนวัตกรรม
โทรศัพท์ถูกสร้างขึ้น ในขณะที่มีการพัฒนาเครื่องมือสื่อสาร
เพื่อผู้ที่ได้ยินไม่สมบูรณ์
แป้นพิมพ์บางอันถูกสร้างขึ้น เพื่อช่วยเหลือผู้พิการ
ฉันจะเล่าตัวอย่างเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตฉันให้คุณฟังนะคะ
ในช่วงปี 90 ผู้คนรอบตัวฉันเริ่มพูดถึงอินเตอร์เน็ต
และการสืบค้นบนเว็บ
ฉันยังจำครั้งแรกที่ฉันเริ่มใช้งานเว็บไซต์
ฉันประหลาดใจมาก
ฉันสามารถเข้าถึงหนังสือพิมพ์ ตอนไหนก็ได้และทุกวัน
แม้กระทั่งค้นหาข้อมูลอะไรก็ได้ ด้วยตัวฉันเอง
ฉันตั้งใจอย่างยิ่งที่จะช่วยคนตาบอด ให้เข้าถึงอินเตอร์เน็ต
และฉันพบหนทางที่จะทำให้เว็บเปล่งเสียงได้
ซึ่งเป็นการทำให้การใช้งานง่ายขึ้นอย่างมาก
สิ่งนี้นำฉันไปสู่การพัฒนา Home Page Reader ในปี 1997
ครั้งแรกเป็นภาษาญี่ปุ่น และต่อมาได้รับการแปลใน 11 ภาษา
ตอนที่ฉันพัฒนา Home Page Reader
ฉันได้รับข้อเสนอแนะจากผู้ใช้งานจำนวนมาก
ข้อเสนอแนะหนึ่งที่ฉันจำได้แม่น กล่าวว่า
สำหรับฉัน อินเตอร์เน็ต คือหน้าต่างบานเล็กไปสู่โลก
มันเป็นเวลาแห่งการปฏิวัติสำหรับคนตาบอด
โลกไซเบอร์ถูกทำให้เข้าถึงได้
และเทคโนโลยีที่เราสร้างขึ้นสำหรับคนตาบอด มีคนใช้งานจำนวนมาก
ในทิศทางที่เกินกว่าที่ฉันจินตนาการไว้
มันช่วยให้คนขับรถฟังอีเมลล์ของเขา
หรือช่วยให้คุณฟังสูตรอาหารได้ ขณะกำลังปรุงอาหาร
วันนี้ ฉันพึ่งพาตนเองได้มากขึ้น
แต่มันยังไม่เพียงพอค่ะ
ตัวอย่างเช่น ตอนฉันจะขึ้นเวทีเมื่อสักครู่ ฉันยังต้องการความช่วยเหลือ
เป้าหมายของฉันคือการขึ้นมาบนนี้ด้วยตัวเอง
และไม่ใช่เพียงที่นี่ค่ะ
เป้าหมายของฉัน คือการสามารถที่จะเดินทาง และทำหลายสิ่งที่เป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกคุณ
เอาหล่ะ ฉันจะนำเสนอเทคโนโลยีล่าสุด ให้พวกคุณดูนะคะ
นี่คือแอปพลิเคชันสมาร์ทโฟน ที่เรากำลังพัฒนาอยู่ค่ะ
(วีดิโอ) เสียงอิเล็กทรอนิกส์ : อีก 51 ฟุตถึงประตู และเดินตรงไป
เสียง: ผ่านประตูสองบาน เพื่อออกไป ประตูอยู่ทางขวามือ
เสียง: นิคกำลังมา เขาดูมีความสุข
ชิเอโกะ อาซากาวะ: สวัสดี นิค
(เสียงหัวเราะ)
ชิเอโกะ: คุณกำลังจะไปไหนคะ คุณดูมีความสุขจัง
นิค: โอ้ ครับ บทความของผมเพิ่งได้รับการตอบรับ
ชิเอโกะ: ยอดเยี่ยมมากค่ะ ยินดีด้วยนะคะ
นิค: ขอบคุณครับ เดี๋ยวนะ คุณรู้ได้อย่างไรว่าเป็นผม และผมดูมีความสุข
(ชิเอโกะและนิค หัวเราะ)
ผู้ชาย : สวัสดี
(เสียงหัวเราะ)
ชิเอโกะ: โอ้ สวัสดี
เสียง: เขาไม่ได้พูดกับคุณ เขากำลังใช้โทรศัพท์
เสียง: มันฝรั่งทอด
เสียง: ดาร์กช็อกโกแลตกับอัลมอนด์
เสียง: คุณน้ำหนักขึ้น 5 ปอนด์ตั้งแต่เมื่อวาน ทานแอปเปิ้ลแทนช็อกโกแลต
(เสียงหัวเราะ)
เสียง : กำลังจะถึง
เสียง : คุณมาถึงแล้ว
ชิเอโกะ: ตอนนี้
(เสียงปรบมือ)
ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้ แอปพลิเคชันนำทางฉัน
ด้วยการวิเคราะห์สัญญาณนำทาง และตัวรับสัญญาณของสมาร์ทโฟน
และอนุญาตให้ฉันเดินไปไหนมาไหน ทั้งในสภาพแวดล้อมในร่มและกลางแจ้ง
ด้วยตัวฉันเองทั้งหมด
แต่ส่วนการมองเห็นของคอมพิวเตอร์ที่บอกว่า ใครกำลังเดินมา
พร้อมกับอารมณ์ไหน เรากำลังพัฒนาในส่วนนี้
และการรับรู้การแสดงออกทางสีหน้า เป็นเรื่องสำคัญสำหรับฉันในการเข้าสังคมค่ะ
ดังนั้น การหลอมรวมของเทคโนโลยีปัจจุบัน พร้อมแล้วที่จะช่วยฉัน
เผชิญกับโลกแห่งความจริง
เราเรียกสิ่งนี้ว่าตัวช่วยในกระบวนการรับรู้
มันเข้าใจโลกรอบตัวของพวกเรา
และกระซิบบอกฉันด้วยเสียง หรือส่งการสั่นสะเทือนผ่านนิ้วมือของฉัน
ตัวช่วยในกระบวนการรับรู้นี้จะเสริมความผิดพลาด หรือความสามารถที่อ่อนแอ
หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเรา
เทคโนโลยีนี้ เพิ่งจะอยู่ในช่วงเริ่มต้นเท่านั้นค่ะ
แต่ในที่สุด ฉันสามารถที่จะค้นหา ชั้นเรียนในมหาวิทยาลัย
มีความสุขกับเดินดูสินค้าแต่ไม่ซื้อ
หรือค้นหาภัตตาคารที่ดีระหว่างเดินบนถนนได้
มันจะน่ามหัศจรรย์ ถ้าฉันสามารถค้นพบคุณบนถนน ก่อนที่คุณจะสังเกตเห็นฉัน
มันจะกลายมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และของพวกคุณด้วย
ดังนั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องท้าท้ายอย่างมากค่ะ
มันคือความท้าทายที่ต้องอาศัยความร่วมมือ
และคือเหตุผลที่ทำไมเราจึงสร้างชุมชนเปิดขึ้นมา
เพื่อเร่งการดำเนินงานวิจัยให้เร็วขึ้น
เมื่อเช้านี้เองค่ะ เราเพิ่งประกาศ เทคโนโลยีพื้นฐานเปิดเผยรหัส
ที่คุณเพิ่งเห็นในวิดีโอ
พรมแดนคือโลกจริง
ชุมชนคนตาบอดกำลังสำรวจ พรมแดนทางเทคโนโลยีนี้
และผู้บุกเบิก
ฉันหวังว่าจะได้ทำงานร่วมกับพวกคุณ ในการบุกเบิกยุคใหม่
และในครั้งหน้าที่ฉันจะยืนบนเวทีนี้
ด้วยเทคโนโลยีและนวัตกรรม
ฉันจะสามารถเดินขึ้นมาบนนี้
ด้วยตัวฉันเอง
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
(เสียงปรบมือ)