Tip:
Highlight text to annotate it
X
นำเสนอโดย Firstmick Form www.viki.com
ตอนที่ 1
โอฮานิ?
โอฮานิ!?!
คะ?
ทำไม?วันนี้ฮานิของเราใจลอยแต่เช้าน้า
เด็กๆ เรียนหนังสือนี่มันยากมากเลยใช่ไหมล่ะ?
ครับ / ค่ะ
ยากมากๆเลยใช่ไหม?!!!
ครับ / ค่ะ !!!
ครูรู้นะว่าการเป็นนักเรียนปีสุดท้ายในเกาหลีใต้มันเป็นยังไง
ทั้งยากและโดดเดี่ยวแค่ไหน
หยุดขุดคุ้ยกระเป๋าเธอได้แล้ว!
ลบตาประหลาดๆนั่นออกเลยนะ!
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเธอจะบ่นว่ามันยากซักแค่ไหน
แต่พวกเธอว่ามันจะเทียบกับความเครียดของพวกครูชั้นปีสามที่ต้องแบกรับได้หรือไง?
พวกเธอรู้เรื่องระบบการสอนที่น่าเบื่อนั่นรึเปล่า!!
ดูเหมือนว่าเกรดของพวกเราจะออกแล้วนะใช่ไหม?
ใช่แล้ว
พวกเราก็อยู่ที่โหล่อีกนั่นแหล่ะ ไม่ใช่ครั้งแรกซักหน่อย ฉันละไม่เข้าใจจริงว่าทำไมพวกเธอถึงต้องเซ็งทุกทีเลย
บ้านเธอตกแต่งเสร็จแล้วใช่ไหม? เธอไม่จัดปาร์ตี้ที่บ้านสักหน่อยเหรอ?
ฉันยังทำความสะอาดบ้านไม่หมดเลยอ่ะ
พ่อฉันกลับบ้านช้าทุกวันแล้วฉันเองก็กลับช้าเหมือนกัน
ให้ บงจุนกุ ไปทำให้เธอสิ ก่อนหน้านี้เขาชอบมองหน้าเธอแบบนี้ตลอดเลยอ่ะ
ไม่เอา!!
ถ้าไม่ แล้วจะทำยังไงกันล่ะย่ะ?
เขาอุตส่าห์มาเข้าชมรมศิลปะเพราะเธอเลยนะ
เธอไม่เบื่อบ้างเลยเหรอ?
เบื่ออะไร....เจ้าเนี่ยอ่ะนะ?
นี่ ถ้าลูกสาวเจ้าของภัตตาคารข้อหมูเบื่อเจ้านี้ซะแล้ว แล้วใครจะมากินมันละยะ?
ฮานิ เธอเบื่อที่จะกินบะหมี่ไหมล่ะ ฉันหมายถึงว่า ลูกสาวร้านบะหมี่จะเบื่อที่จะกินบะหมี่ได้ไง ใช่ปะ?
ฉันไม่มีทางเบื่อบะหมี่ของพ่อหรอก
บะหมี่ของร้านพ่อเธออร่อยมาก ฉันรับรอง รับรองได้เลยย!
เห็นด้วยเลย!
เฮ้!
ไง!
เฮ้..?
ทักเราแค่นี้เนี่ยนะ?
เอ๊ะ? อะไรเนี่ย ทำไมไม่ออกมาเลย?
ขอบใจ
ขอบใจ..?
ผลสอบกลางภาคของพวกรุ่นพี่ออกแล้ว พี่ เบ็กซึงโจ ได้อันดับหนึ่งอีกแล้วล่ะ
ที่หนึ่งมันสำคัญตรงไหน ดูคะแนนพี่เขาสิได้ 500 เต็ม 500 เชียวนะ
อะไรนะ? เบ็กซึงโจนั้นได้คะแนนเต็มอีกแล้วเหรอ
เขาใช่คนจริงๆรึเปล่าเนี่ย?
ฉันบอกแล้วไงว่าเขานั้นไม่ใช่คน
เขาคือภูติ ภูติแห่งผืนป่า
ดังนั้น ฉันก็เลยเดินตามเจ้าม้าขาวตัวนี้ไป และจากนั้น
มันก็หายตัวไป แล้วจู่ๆ มันก็ปรากฏตัวขึ้นมาหาฉันล่ะ!
จริงๆ แล้ว ฉันควรจะพูดว่ายังไงดีนะ?
มันเป็นความสวยงามที่ว่า เธออยากจะกัดมันลงไป
กัดมันเหรอ?
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเข้าใจความรู้สึกของพวกแวมไพร์
บางทีในตอนเริ่มต้นแวมไพร์ก็น่าจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน
คอของหญิงสาวที่เขาหลงรัก ทั้งขาว แล้วก็สวยมากๆ เลยล่ะ
เขาเลยไม่มีทางเลือกที่จะต้องกัดคอเธอ!!
โอ้ จริงๆเลยฮานิ เอาขาหมูนี่ไปกินก่อนแล้วกันนะ
เฮ้! นี่ฉันไม่ได้แต่งเรื่องเองนะ!
โอเค แต่กินนี่เข้าไป
กินตรงนี้ เอาเลยๆ!
พี่ซึงโจ...
เอาอันนี้ไปก่อนก็ได้คะ ฉันเพิ่งซื้อมา
คุณแม่ของฉันฝากให้ฉันทักทายคุณแม่ของพี่ด้วย
ฉัน จาง มี ฮง จาง มี ไงค่ะแม่ของพวกเราสนิทกันมากเลย
โอ๊ะ! ตายจริง มันใช้ไม่ได้อีกแล้วเหรอนี่
รุ่นพี่ฮานิคะ!
มันเสียอีกแล้วอ่ะค่ะ!
รุ่นพี่คนนั้นเธอช่วยฉันเอาอันนี้ออกมาค่ะ
รุ่นพี่ฮานิ มานี่เร็วๆ
นี่ไงคะ ได้แล้วค่ะพี่
พี่คะ ครั้งนี้ได้คะแนนเต็มอีกแล้วใช่ไหม ว้าว พี่นี่เก่งที่สุดเลย!
ฮา นิ!
โอ ฮา นิ!
โอ ฮา นิ!!!
โอ !
ฮา !
นิ !
เพราะงั้นไง เธอควรที่จะสารภาพออกไปซะ
สารภาพงั้นเหรอ?
เรากำลังใกล้จะจบอยู่เร็วๆนี้แล้วนะ เธอจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานสักเท่าไหร่กันหนะ
อ้า... ใช่แล้ว นั้นมันเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้สารภาพ
ในเมื่อเขาไม่รู้ว่าฉันรู้สึกยังไง เพราะงั้นเขาถึงแสดงท่าทางแบบนั้นกับฉัน
เพราะเขาอายนี่เอง
เธอหาอะไรอยู่หนะ?
ฉันกำลังหาคำว่าอายน่ะ
เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว
ถ้าฉันนั้นสารภาพในแบบที่มันวิเศษที่สุด
แต่ว่านะ ฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ?
ฉันอยากจะให้มันประทับใจมากๆเลยอ่ะ
อย่างนี้เป็นไง? ซึงโจที่รักของฉัน ฉันรักเธอ
โอ้ นั่นไม่เลวเลยนะ!
ไม่เลว? เป็นบ้าอะไรของเธอย่ะ!
เธอหาอะไรอยู่หรอ?
ฉันกำลังหาคำว่า ไม่เลว อยู่น่ะ
เธอไม่มีความคิดอะไรดีๆ บ้างเลยหรอ?
เธออ่านหนังสือมาตั้งเยอะแยะอ่ะ
ก็นะ เวลาที่สัตว์มันตกหลุมรัก มันจะสารภาพด้วยการเต้นรำ
เต้นงั้นหรอเหรอ?
ปลา นก แล้วก็ นกเพนกวินด้วย หรือแม้แต่แมลงหวี่ เวลาที่สัตว์สารภาพรัก มันจะเต้นแล้วก็ได้ความรักมาหนะ
ชนะใจด้วยการเต้นอย่างงั้นเหรอ?
เชอะ
โอ๊ะ! เจอกันอีกแล้วนะ
อื้ม วันนี้มันเป็นวันกิจกรรมน่ะ
ในฐานะรุ่นพี่ เธอไม่ไปเรียนหรือไง
ใช่พวกเราไม่ทำเรื่องอย่างพวกเรื่องเรียนหนังสือหรอก
คอเธอยังดีอยู่หรือเปล่า?
ดูเหมือนกับคอเธอจะหลุดออกจากบ่าอย่างนั้นแหละ
เฮ้!
อย่า
อย่างไงก็ตาม มันไม่หนักอะไรใช่ไหม
หืม?
อะไรหรอ?
ไม่มีอะไร
อ่อ
ซึงโจ..
คงจะชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่ด้วยสินะ?
แน่นอน
พี่ซึงโจเขาเป็นผู้ชายนี่นา?
แต่ทำไมพี่จุนกุยังไม่มาอีกนะ?
เขารู้ว่าต้องมาเป็นแบบให้พวกเราวันนี้ใช่ไหม?
บรรยายไทยโดย Firstmick Form www.viki.com
อะไรหนะ?
นี่มัน อะไรอะ?
ถอยไป!
นี่อะไร?
ไก่
ไก่งั้นเหรอ?
ไก่อะไรอ่ะ?
ไก่ ไก่ไงอ่ะ
อ่อ!
มันคือ ไก่ตุ๋นโสมหนะ!
นี่เป็นไก่ตุ๋นโส...
นี่ของเธอนะ
ทำไมนายเอามาให้ฉันล่ะ?
ก็ดูเธอสิ! ผอมจะตายอยู่แล้ว
รุ่นพี่จุนกุ!
มาเตรียมตัวเลยเร็วๆเราไม่อยากเสียเวลานะ
เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว!
เธอกินด้วยนะ
ขยับเอวลงมาอีกหน่อย
แขนก็สูงขึ้นอีกนิดนึง
ยกขาขึ้นอีกนิด
หือ?
อีกนิดนึง
แบบนี้?
ไม่ อีกนิดนึง
อย่างนี้เหรอ?
หยุด!
เอาล่ะ แนวคิดของเราในวันนี้คือการจับภาพการเคลื่อนไหว
เอาล่ะ เริ่มได้
โอ๊ย ปวดข้อไปหมดแล้ว!
ฉันเหมือนกำลังจะตายเลย
แต่ดูสิ!ฮานินั้นมองมาที่ฉันอยู่
ฮานิกำลังวาดรูปตัวฉันอยู่
ความเจ็บปวดประเภทนั้นหนะ
ไม่มีเลย ผู้ชายที่กำลังมีความรัก
ไม่รู้หรอกว่าอะไรคือคำว่ายอมแพ้!
คำสารภาพ...เต้นรำหาคู่...กอลลัม(ตัวละครจากเรื่องลอร์ดออฟเดอะริงก์)
คนบ้าอะไรเนี่ย.....
ให้ตายสินะ
คุณยังจะขำได้อีกไหมห่ะถ้าได้ดูสิ่งนี้ คุณซอน กาง ฮี?
ตรงไหนที่มีสติกเกอร์สีขาวเยอะๆเนี่ย คือนักเรียนจากห้องของคุณซองจีโฮ
แต่สติ้กเกอร์สีน้ำเงินตรงนี้หนะเป็นนักเรียนของคุณ ซอน กาง ฮี
มันมีเพียบเลย เห็นไหมหนะ?
ใช่แล้วค่ะ อย่างกับมหาสมุทรเลยแน่ะ
อาจารย์ซอน!!!!
ครับ?
อ้า... ไม่ใช่ คุณ ซอง แต่เป็น คุณ ซอน
อาจารย์ซอน เด็กนักเรียนของคุณกำลังดึงเกรดเฉลี่ยของนักเรียนในโรงเรียนทั้งหมดนี้ลงนะ
พวกเด็กเหล่านี้!!
โอ ฮา นิ, ดอก โก มีนา, จุง จู ริ, แล้วก็ บง จุน กุ!
ทำอะไรสักอย่างสิคุณ อย่างน้อย ก็เจ้าเด็กที่แย่ๆ สี่คนนี่
เราอาจจะไม่อนุญาตให้พวกเขาทดสอบก็ได้!
พวกเขาเปรียบเสมือนแอปเปิ้ลเน่าๆ
แอปเปิ้ลเน่า!
ฉันต้องขอบคุณนักเรียนที่ฉลาดปราดเปรื่องอย่าง เบ็กซึงโจ จริงๆ
ที่เข้ามาในโรงเรียนของเราได้
ทีนี้ สำหรับการจบที่จะประทับใจ
คุณก็รู้ว่าถ้าคุณใส่รายละเอียดบางอย่าง ลงไปบนกล้ามเนื้อ มันก็จะมองดูสมจริงมากขึ้นอีกใช่ไหม?
พี่จุนกุ ตอนนี้พี่ลงมาได้แล้วล่ะค่ะ
โอ๊ะ โอเค
โอ้ย!
อ้า!
ขาฉัน! ขาฉัน!
ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันกำลังจะตายเลย
โอ้! ตรงนั้น!
ดีคะ ดี
รุ่นพี่ฮานิ!!
หือ?
ทำไม?
อะไร?
เกิดอะไรขึ้น?
ห๊า!
อะไรเนี่ย?
นี่มันเหมือนฉันเหรอเนี่ย?
บะหมี่ โซ พาล บ๊อก
ฮานิ! คิดเงินหน่อยนะ!
โอ้! ได้ค่ะ!
เก็บตังค์ด้วยครับ
ค่ะ ทานให้อร่อยเลยนะคะ
เราปล่อยมันทิ้งไว้ทั้งคืนให้มันแห้ง แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอามันลงมาก็ได้
หนูก็แค่บอกไม่ได้
หนูเห็นพ่อทำมันมาตั้งแต่หนูยังเป็นเด็ก
อ้า ตอนที่หนูยังเล็ก หลังคามันยังเปิดอยู่น่ะ
แต่ทุกวันนี้ คนเขาไม่ค่อยให้ตากข้างนอกกันแล้วล่ะ เพราะว่าสภาพอากาศมันแย่น่ะ
ตอนที่หนูยังเด็ก เราเคยออกไปสูดอากาศกันข้างนอก
ใช่ไหมคะ?
หือ?
หนูเพิ่งพูดมันออกไปใช่ไหมคะ?
พ่อ?
หนูเดาว่าอย่างนั้นนะ
พ่อคะ!
ห้า?
พ่อคะ พ่อแสดงความรักกับแม่ยังไงหรอคะ?
แสดงความรักของพ่อหนะเหรอ?
หนูหมายถึง สารภาพน่ะค่ะ!
หือ?
หนูหมายถึงว่า พ่อรู้จักเพื่อนหนูที่ชื่อ จูริ ไหมคะ?
อื้ม
คือ เธอไปชอบคนๆหนึ่งเข้าหนะ
แล้วเธอก็สงสัยว่า จะสารภาพกับเขายังไงดี
ลูกจำรถของพ่อตอนนั้นได้ไหม ตอนที่มันยังดีๆ อยู่น่ะ
พ่อพาแม่ของลูกเข้าไปในรถ
แล้วเราก็ขับรถไปรอบๆเมืองเลยหละ!
ม้นรู้สึกเหมือนกับว่ารถกำลังเด้งไปทั่ว แล้วยางก็กำลังจะหลุดออกมาเลย
แม่ของลูกถามว่า "คุณบ้าไปแล้วเหรอ"
เธอกรี๊ดร้อง แล้วก็บอกพ่อว่า ให้ปล่อยเธอไป
แล้วยังไงต่อคะ?
ดังนั้น ขณะที่พ่อกำลังขับรถ พ่อเลยตะโกนกลับไปว่า
เธออยากจูบฉัน หรือว่า อยากจะคบกับฉันไหม?
เธออยากจะคบกับฉัน หรือว่าอยากอยู่กับฉันไหม?
อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับฉันไหม?
หรือว่า คุณอยากจะตายไปพร้อมๆ กับฉัน?
และนั่น...
แล้วแม่บอกว่าแม่ต้องการใช้ชีวิตอยู่กับพ่อเหรอ?
เปล่า
แม่ถามว่า "คุณอยากตายรึไงหะ?"
"อย่ามาล้อเล่นกันอย่างนี้นะ"
นี่มันอะไรกัน?
ฮานิ แต่แม่บอกพ่อทีหลังนะ ว่านั่นทำให้แม่เกือบจะตกหลุมรักพ่อล่ะ...
จริงเหรอ?
เฮ้ เบค ซึง โจ
เธอต้องการจะจูบฉัน หรือต้องการจะเดทกับฉันไหม?
เธอต้องการเดทกับฉัน หรือต้องการใช้ชีวิตร่วมกับฉัน?
เธอต้องการใช้ชีวิตร่วมกับฉัน หรือว่าตรงนั้น...
ว้าว!
หรือเธอต้องการที่จะถูกฝังทั้งเป็น?
ที่แน่ๆ เวลาที่ลูกจะสารภาพ วิธีที่ดีที่สุดก็คือการส่งจดหมาย
จดหมายหนะเหรอ?
ใช่
อะไรประมาณว่า จดหมายรักหนะ
พ่อ
เจอกันที่บ้านนะ!
พี่สาว! ทำงานได้ดีมากเลยค่ะ!
ฮานิ! ทำความสะอาดห้องด้วยนะลูก!
โอ้.. ไม่...
ขอโทษค่ะ
ไม่เป็นไรจ๊ะ
โธ่เอ๊ย
นี่เธอพบกับอะไรที่น่าสนใจแล้วเหรอ?
ฉันอยากจะแต่งงานกับเธอ รับหัวใจฉันไปนะ
แกล้งจุ๊บฯ
เบค ซึง โจ
ยังไม่ตอบกลับมาใช่ไหม?
เธอเขียนชื่อของเธอลงไปรึเปล่า?
อืม
แล้วเบอร์โทรของเธอหล่ะ?
อืม
แต่ฉันคิดว่าเค้าคงไม่โทรมาหรอก
อืม เธอนี่ไม่รู้เรื่องเลย ปกติแล้วพวกเขาจะส่งข้อความกลับมา
บางทีเค้าอาจจะยังไม่เห็นมันก็ได้
โอ้!
เขากำลังเดินมาทางนี้แล้ว!
ฉันควรจะทำยังไงดี?
เค้าเห็นเธอรึเปล่า? เค้าอาจจะเดินมาหาเธอตรงนี้ก็ได้
บางที เค้าอาจจะไม่ได้อ่านจดหมายมั้ง?
บางที เค้าอาจจะไม่เห็นฮานิก็ได้นะ?
ใช่มั้ย?
ฮานิ!!!
โอ ฮา นิ!!
โอ ฮา นิ!!
โอ ฮา นิ!!!
โอ ฮา...
ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย?
ฮา นิ!!!
โอ ฮา นิ!!!
โอ... ฮา...
เค้าก็ไปอยู่ดีเหรอ?
ฮา นิ!
โอ ฮา นิ!
โอ ฮา นิ!!
ช่างเถอะ หยุดได้แล้ว
โอ ฮา นิ?
เธอคือ โอ ฮา นิ งั้นเหรอ?
เค้ากำลังมา เค้ากำลังมา เค้ากำลังมา!
อ๊า พี่คะ!
เค้าอยู่ไหนแล้ว? เค้าอยู่ไหนแล้ว?
ไม่คิดว่านายจะตอบกลับมา?
ขอบใจนะ
ฉันควรที่จะอ่านตอนนี้เลยไหม?
ที่นี่?
นี่ ฮองจางมิ
นี่ ฮองจางมิเอาจดหมายคืนให้ฮานิเลยนะ นี่อะไรเนี้ย?
มันไม่ใช่จดหมายรักที่เขียนถึงพี่ซึงโจหรอกเหรอ?
เธอจะไม่หยุดใช่มั้ย? ว่าแต่มันคืออะไรเนี้ย?
โอ๊ะ ตายจริง เค้าแก้การใช้ไวยกรณ์ให้เธอหนิ!
นี่มันไม่ใช่จดหมายรัก แต่ดูเหมือนกระดาษข้อสอบมากกว่า ข้อสอบ!
คะแนน D-!
จริงแล้ว ฉันไม่ได้เรียกคุณว่าซึงโจ
ฉันเรียกคุณว่า ภูติแห่งผืนป่า
โอ้พระเจ้า เธอเรียกเขาว่าภูตแห่งผืนป่า
ถ้านายถามว่าทำไม...เธอกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนีั้ย?>
โชคไม่ดีที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
แต่..
แต่?
แต่อะไร?
ฉันหล่ะเกลียดผู้หญิงโง่จริงๆ
นายจะไปไหนห่ะ?
ขอโทษเธอเดี๋ยวนี้!
นายขำอะไร?
นี่มันสนุกมากใช่มั้ยสำหรับนาย?
ขอทางหน่อย?
หูหนวกรึไง? ฉันบอกให้นายขอโทษเธอ!!!
ทำไมฉันต้องขอโทษเธอ เพื่ออะไร?
ที่แก้คำผิดให้เธองั้นเหรอ?
นายนี่มัน....
นี่ นี่ นี่!!!
นายมองเห็นแต่ข้อผิดพลาดของจดหมายงั้นหรอกเหรอ?
นายควรจะมองถึงเนื้อหาในจดหมาย ความรู้สึกที่เธอใส่ลงไปในนั้น
อ้า..นายนี่มัน. นายจะเป็นแบบนี้ต่อไปใช่มั้ย?
เอางี้แล้วกัน
อย่าแค่ยืนอยู่ตรงนั้น มาเลยเข้ามาหาฉันเลย!!
เห็นกันมั้ย?
อะไร? กลัวเหรอ? นายกลัวใช่มั้ยเนี่ย?
-เฮ้ มาดิ มาดิ เอาเลย-เกิดอะไรขึ้นที่นี่ห่ะ
บง จูน กู ไปพบฉันที่ห้องเดี๋ยวนี้!!
-แต่ครูใหญ่ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ได้โปรดฟังผมด้วยฟังหรอ ฟังอะไรกัน?
ซึงโจ ไม่ต้องเป็นห่วง ไปเรียนได้แล้ว
อย่ามาเสียเวลากับเจ้าโง่นี่
4%สูงสุด คือสีแดง,11%รองลงมา เป็นสีส้มสีเหลืองเหมือนเดิมมาสี่ปีแล้ว
สีเขียวแค่เป็นพวกที่ทำให้นักเรียนอื่นๆดูดีขึ้น
พวกนายเป็นพวกสีม่วง เปรียบเหมือนแอ็ปเปิลที่เน่าๆของโรงเรียน
นั่นคือที่ครูใหญ่พูดถึง
มีเพียง 50 ที่เท่านั้นสำหรับแท่นนักเรียนดีเด่นประจำเดือน นั่นคือตัวเลขที่ว่า
แต่ฉันเชื่อว่านายรู้อยู่แล้วว่าหมายเลขพวกนั้น แสดงถึงลำดับของนักเรียนที่เรียนถึงเรียนดี
ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยว่าเธอยังคงหัวเราะและเขียนพวกสิ่งไร้สาระพวกนี้ได้ยังไงกัน
เธอเป็นพวกคนโง่ หรือว่าพวกหน้าไม่อายกันแน่?
ช่างน่าเศร้าใจ ที่เธอเป็นผู้หญิงโง่ ที่ไร้ยางอาย อย่างนั้นหนะ...
มันทำให้ฉันขยะแขยง
เบค ซึง โจ
โอ ฮา นิ
หยุดวิ่งเหอะ!
เธอหยุดวิ่งแล้วใช่ป่ะ!
นี่ เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ เธอวิ่งไปตั้งสามสิบสี่รอบแล้วนะ
อีกสองรอบนะ
อีกสองรอบนะ
นี่มันอะไรกัน นี่เธอคิดว่ากำลังวิ่งมาราธอนอยู่ หรือไงกัน?
ทำไมเธอถึงวิ่งเยอะอย่างนี้นะ?
ปล่อยเธอเหอะ ถ้าฮานิ ชอบที่จะวิ่งหนะ
ฉันเดาว่า ถ้าเธอสามารถที่จะเข้ามหาวิทยาลัยด้วยการวิ่งระยะไกล โอฮานิคงจะเป็นระดับต้นๆ แน่ๆเลย
เธอพูดถูกแล้วล่ะ ความพิเศษของฉันคือทำอะไรก็ได้ที่ใช้เวลานานๆหนะ
แม้ว่าฉันจะต้องคลานขึ้นไป ฉันก็จะไปให้ถึงที่นั่น
ฉันด้วย
ไปกันเถอะ!
รอบสุดท้าย ไปกันเลย!
คนนี้แหละๆ ที่สารภาพรักกับเบคซึงโจ แล้วถูกปฏิเสธ
ฉันได้ยินมาว่าเธอหน้าไม่อาย แล้วเธอก็ไม่สวยด้วยหละ
ฉันไม่เข้าใจผู้หญิงอย่างเธอเลยจริงๆ
ใช่ๆ
ยังไงๆ พี่ซึงโจก็เป็นของพวกเรา
-นี่ โอฮานิ โอฮานิ... อะไรนะ?! โอฮานิ อะไร..?
ป้า มันเยอะมากเลยคะ
เธอต้องกินเยอะๆ เพื่อเรียกความเข้มแข็งกลับคืนมาไม่งั้นแล้วเธอจะมีชีวิตต่อไปยังไง?
เธอยังเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมากๆ อีกด้วย ถ้าเป็นฉันนะ ฉันไม่กล้าจะมาโรงเรียนได้แบบนี้หรอก
เธอว่างั้นเหรอ? เธอน่ะเป็นรุ่นพี่แล้ว แต่ก็ยังเขียนภาษาเกาหลีไม่ถูก โธ่เอ๊ย มันน่าหงุดหงิดอะไรแบบนี้เนี่ย
ฮา นิ บ้านสองชั้นนี่มันเยี่ยมจริงๆ
กรรไกรอยู่ที่ไหนนะ?
อืม.. น่าจะ...
มันอยู่นี่
ฮา นิ!
ลูกรู้มั้ยว่าโต๊ะตัวนี้อายุเท่าไหร่?
มันเป็นของที่คุณย่าหนูให้พ่อตอนที่เปิดร้านบะหมี่ แล้วมันก็ยังแก่กว่าหนูอีกด้วยนะ
ใช่แล้ว โต๊ะเนี่ย อายุ 21 ปีเชียวนะ!
มันไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน มันแข็งแรงดีจริงๆ!
ตอนลูกยังเด็ก ลูกมักจะเล่นข้างในนี่นะ
แจ่น แจ๊นนนนน (จะเอ๋)
ฮานิ นี่เป็นบ้านสองชั้น ลูกมักจะร้องเพลงเกี่ยวกับมัน แล้วมันเป็นไงบ้าง
ดีค่ะ
มีอะไรรึเปล่า?
ลูกทำได้ไม่ค่อยดีเหรอ?
เรื่องอะไรละคะ?
อ้า... เรื่องจด....
เปล่าเหรอ
โธ่เอ๊ย...
เจ้านี่มันมาอยู่ที่นี่เอง!
นี่ ดูนี่สิ!
มันน่ารักมากเลยใช่มั้ย?
ลูกมือเล็กมากเลยตอนที่ลูกอายุแค่ขวบหนึ่ง
ลูกโตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย
แต่ก็ชอบเป็นซะแบบนี้ ไม่ค่อยจะฟังพ่อแล้วเดี๋ยวนี้!
หนูเคยเมื่อไหร่กันเล่า!
มือของหนูคล้ายกับมือของแม่เลย
ใช่มั้ยคะ?
ฮึ?
อื้ม
พ่อคะ
ฮา นิ จ๋า
พวกเราเอง
ฉันด้วย!
เร็วสิ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว!
ว้าว!
ว๊าว ดีมันดีจริงๆ เลย!
ว้าว นี้ห้องเธอเองเหรอ?
มันใกล้มาก ใช่ป่ะ ใช่ป่ะ?!
ที่ไหน? ที่ไหน? ที่ไหน? ที่ไหน? ที่ไหน?
ว้าว นี่ดีมากๆเลยนะ!
ที่นี่ดีจังเลย
ฮานิจ๋า บ้านสองชั้นดีที่สุด บ้านสองชั้น!
ส่วนฉันชอบอันนี้ที่สุดเลย!
ฮานิ นี่เท้าเธอใช่มั้ย?
ใช่
โอ้ ไม่นะ มันน่ารักมากเลย
เฮ้ หยุดนะ บง จุน กู!
ทำไมหล่ะ? มาเร็วเด็กๆ! ฮานิเอานั่นมา
ค่ะ / ฉันจะไปเอาเอง
ฉันจะไปเอามันเอง
กลิ่นหอมจังเลย!
ว๊าว ดูดีจังเลย aigoo
มีเวลาน้อย พ่อเลยไม่ได้ทำอะไรมาก
คุณพ่อไปเตรียมพวกนี่เมื่อไหร่คะ?
มันดูน่าทานจังเลย!
ใช่มั้ย?
วันนี้เรามีแขกมาจากปูซาน ดังนั้นอาหารหลักวันนี้คือ ปูซานมิลมยูน (อาหารหลักของปูซาน)
คุณรู้ได้ยังไง? นี่ของโปรดผมเลยนะ
ขอบคุณครับพ่อ!
กินแล้วนะคะ!!
พ่อครับ!
หือ?
ผมยอมตายเลย
ยอมตายเลยเหรอ?
ใช่, ผมไม่ได้ทานปูซาน มิลมยอน ตั้งนานแล้วครับ!
นี่ดีที่สุดเลย
เส้นนุ่มแล้วก็ชุ่มมากครับ!
ดูเหมือนเธอจะมีความสามารถเรื่องการชิมนะ
ใช่แล้วครับ คุณพ่อ ลิ้นของผมเนี่ยรับรสดีมากเลยครับ
งานเทศกาลปีที่แล้ว จุนกูทำต๊อกป๊อกกีขาย แล้วมันก็อร่อยมากเลย
เขานี่แตกต่างจากที่เห็นจริงๆ
จากภายนอกทั้งหัวและเท้านายดูเหมือนหมีเลย
ตีนหมี?
อะไรกัน? นี่เธอไม่รู้เหรอ?
กินซะ..
แต่ทำไมร้านถึงชื่อว่า บะหมี โซพาลโบ๊ก
คุณยายของฮานิ ชื่อว่า โซ พาล บ๊ก เราเลยใช้ชื่อนี่หน่ะ
คุณพ่อหมายความว่าคุณพ่อรับช่วงธุรกิจของครอบครัวต่อหรือครับ?
ใช่แล้ว!
แม่ยายฉันเปิดมา 40 ส่วนฉันอีก 20 ปี
โอ้
ไม่ต้องสงสัย รสชาติล้ำลึกอย่างนี้ไม่ได้มาจากมือสมัครเล่นแน่นอน
อา แต่ฉันเรียนตอนที่มันกำลังได้รับความนิยมน่ะ
ฉันหวังว่า ฮานิ จะรับช่วงธุรกิจต่อจากฉัน
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีความสามารถพิเศษในการปรุงอาหารเลย
ไม่ต้องห่วงครับคุณพ่อ ฮานิ และ ผม... เราทั้งคู่ จะทำให้ดีที่สุด
นี่ นายเป็นอะไรของนายนะ?
อะไร? ร้านนี่เปิดมามากกว่า 60 ปี เราจะให้มันปิดลงไปได้ยังไง ใชมั้ย?
อือ..แต่มันก็ไม่เลวนักหรอกที่จะบริจาคทุกอย่างกลับไปให้สังคมเหมือนกัน
คุณพ่อ! ในตอนนี้ผมไม่ได้เห็นคุณพ่อเป็นคนใจบุญสุนทานขนาดนั้นนะ!
ฮานิ!
อ่าย..ฮานิ!
อะไรนี่?
นี่ บง จุน กู ทำไมนายถึงได้พยายามทำลายบ้านคนอื่นล่ะหะ?
พูดอะไรอย่างนั้น บ้านนี้แข็งแรงมาก
อะไรกันนี่?!
คงไม่ใช่แผ่นดินไหวหรอกนะ?
แผ่นดินไหวเหรอ?
พ่อคะ เราจะทำยังไงกันดี?!
ไม่เป็นไรหรอกน่า บ้านมันยังใหม่อยู่ ทนทาน ปลอดภัยจะตาย
ฮานิ!
ออกไป! พ่อ!เร็วๆ!
เร็วเข้า เร็วเข้า มาเร็ว
ฮานิ ลูกไม่เป็นไรใช่มั้ย?
รอแป๊ปนึง ทุกคนโอเคใช่มั้ย!?
ค่ะ/ครับ!
มันเกิดเรื่องอย่างนี้ได้ยังไง!?
โอ้ พระเจ้า!
ใช่แล้ว!นั่น...นั่น...
นั่น!
อะไรค่ะ?
นั่น..นั่น... รออยู่นี่นะ!
พ่อ!
อย่าเข้าไปค่ะ!
ไม่นะ!
เดี๋ยวฉันจะกลับออกไป!
ไม่ต้องเป็นห่วงนะ!
พ่อ
พ่อ...พ่ออออ!
เวลา 5:30 บ่ายวันนี้ มีเหตุแผ่นดินไหวเล็กๆที่นี่ ที่ยอนฮี ดง, โซล
มันรุนแรงจนสามารถทำให้กระจกหน้าต่างแตกละเอียด อย่างไรก็ตาม
บ้านหลังนึงในพื้นที่นี่ ได้พังลงมาอย่างที่คุณเห็น ซึ่งอยู่ในจุดที่ไม่ได้ประเมินความเสียหาย
เค้ายังคงอยู่ในนั้น
พ่อของฉันยังอยู่ในนั้น เท่าที่เราทราบ ยังมีคนติดอยู่และไม่ได้รับความช่วยเหลือ
เกิดแผ่นดินไหวระดับสองริกซ์เตอร์ ย่านยอนฮีดง เป็นเหตุให้เกิดความเสียหาย ขณะนี้หน่วยกู้ภัยกำลัง...
ดำเนินการเพื่อช่วยเหลือบุคคลคนหนึ่ง
ใช่แล้วครับ ผมเชื่อว่าพวกเขากำลังค้นหาว่ามีใครติดอยู่ในนั้นบ้าง
ครับ เราเห็นมือและหัวของใครบางคนอยู่ตรงประตูทางเข้า
พ่อ พ่อ
นี่มันอะไรกันพ่อ!?
โธ่เอ๊ย พ่ออยู่นี่!
ฉันยังมีชีิวตอยู่ ฉันยังมีชีวิตอยู่ พ่อ!
แน่นอนครับ ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่ได้รับบาทเจ็บแต่อย่างใด
ขณะนี้ทางตำรวจกำลังสืบสวนสาเหตุที่แท้จริงของการพังถล่มในครั้งนี้
หึ?
โอ กิ ดง?
ขอบคุณ ลาก่อน
โธ่เอ๊ย!
ที่นี่เหรอ หรือ?
นี่อะไร?
บ้านเราแค่หลังเดียวหรอ...
ที่ถล่มเนี้ย?
โอ้ จริงเหรอ?
เฮ้ เฮ้ ไปกันเหอะ
นั่นเธอ เธอ เธอไง
อะไร!
ว่าแต่ว่า วันนี้เธอจะพักที่โรงแรมอีกเหรอ?
อื้ม นั่นมันจะต้องแพงมากแน่ๆ เลย
ไม่หรอก ตอนนี้เราตัดสินใจที่จะไปอยู่บ้านเพื่อนของพ่อหน่ะ
จนกว่าเราจะสร้างบ้านใหม่หรือหาบ้านใหม่ได้
เราได้รับการติดต่อจากเขา เพราะข่าวที่ออกไปน่ะ
เหรอ จริงๆ เหรอ เยี่ยมไปเล้ย!
เธอนี่เหรอ?
อะไร?
ไรอ่ะ เจ้นั่น?
มาถ่ายอะไรกัน
ตอนนี้เธอดังซะแล้วเพื่อน
ฉันขอโทษนะ
เพราะว่ามีเพื่อนอย่างฉันที่โชคไม่ดี พวกเธอเลยพลอยซวยไปด้วย
ไปเถอะ
กรุณาแสดงพลังแห่งความรักของคุณ
ขอบคุณที่ช่วย
พวกเขาทำอะไรกันอยู่น่ะ?
แน่นอนว่า พวกนายต้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นตามข่าวแล้วใช่ไหม?
บ้านใหม่ที่พวกเขาเพิ่งจะซื้อมา ตอนนี้พังพินาศไปหมดแล้ว
พวกเราทั้งหมดมาช่วยฮานิ กันเถอะ
เขาทำบ้าอะไรของเขาน่ะ?
ข้างใต้จุนกูนั่นอะไรน่ะ?
ระดมทุนแห่งความรักเหรอ?
อย่างทึ่มอ่ะ!
นี่ไปทางนี้กันดีกว่า
มา มา ตามมา
อ้อ ขอบคุณ
ขอบคุณ ที่ช่วยฮานิ พวกเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม?
โชว์พลังรัก ขอบคุณ
อ้าว ฮานิ ฮานิ!
ฮานิ ฮานิ ! มานี่ มานี่ มานี่ !
นี่ทุกคน ทุกคน ทุกคน !!
โปรดทักทายเธอด้วยเสียงปรบมือด้วย
ดูสิว่าเธอใจเพชรแค่ไหน
ขนาดว่าเธอเพิ่งจะผ่านประสบการณ์อันน่ากลัวมาหมาดๆ เธอก็ยังตัดสินใจมาโรงเรียน!
นี่เเหละ โอฮานิ ! ปรบมือ !!!
ฮานิ ฮานิ!
อะไรอ้ะ ? อะไร อะไร?
คราวนี้ฉันพังจริงๆ แน่เลย
นี่ ! นาย ! เเสดงความรักหน่อยสิ เบ็ก ซึง โจ
นี่นายได้ดูข่าวเมื่อวานป่าวเนี่ย ?
ไม่มีทีวีที่บ้านหรือไง ?
นายไม่คิดหรอว่า ฮานิ กำลังอยู่ในสถานการณ์ลำบาก
เพราะเเผ่นดินไหวเล็กๆ นั่นหรือป่าวที่ทำให้บ้านของเธอพัง?
โอ้
ใช่ ใช่..
ถึงเเม้..มันจะเป็นเเผ่นดินไหวเล็กๆก็เถอะ
เเต่บ้านที่เพิ่งสร้างมันก็ถล่ม นายคิดว่าไงละ?
นี่นายกำลังบอกว่าเป็นเพราะเเผ่นดินไหวน่ะหรอ?
แล้วยังไง ใครกันจะเป็นต้นเหตุของแผ่นดินไหวได้มากกว่านาย?
นายสามารถเป็นต้นเหตุให้หัวใจของคนๆ หนึ่งต้องเจ็บช้ำ ดังนั้น นาจึงสามารถเป็นต้นเหตุของแผ่นดินไหวได้
อ้อ สรุปนายต้องการให้ฉันบริจาคเงินให้ใช่ไหม ?
ใช่
เก็บกระเป๋าเงินของนายไปเลย !!
มีใครบอกหรอว่าต้องการเงินของนาย ?
ถึงฉันจะไม่มีบ้านอยู่ ฉันก็ไม่ต้องการเงินจากนายหรอก เเม้ว่านายจะเสนอให้ก็เถอะ
อ้อ จริงหรอ?
ดี งั้นฉันไปละ
นี่ ! เบ็ก ซึง โจ !
ใครกันที่ทำให้นายกร่างแล้วมาทำท่าทางใส่ฉันแบบนี้?
สำหรับนายแล้ว เด็กๆ ทุกคนที่นี่ดูเหมือนจะปัญญาอ่อนไปเสียหมด ใช่ไหม?
นายคิดว่าการทำตัวอยู่เหนือคนอื่น แล้วมองไม่เห็นหัวใคร นั่นจะทำให้นายดูเจ๋งงั้นสิ?
นายจะดีกว่าสักแค่ไหนกันเชียว?
ทำไมเหรอ? หรือเพราะว่านายไอคิวสูงกว่า?
นายเรียนเก่ง หล่อ เเละ สูง.....
ถ้าทุกอย่างในชีวิตนายมันวิเศษไปเสียหมดแบบนั้น มันจะไม่ขี้โม้ไปหน่อยหรือไง?
นี่! เราทุกคนสามารถเรียนแล้วก็ฉลาดได้ทั้งนั้นแหละ ใครบ้างที่จะทำไม่ได้?
ฉันก็แค่ไม่ได้เรียน เพราะงั้น เกรดของแนมันถึงได้ไม่ค่อยดี นายคิดว่าทีเกรดฉันเป็นอย่างนั้น เพราะว่าฉันทำไมได้ใช่ไหมล่ะ
จริงหรอ ?
ใช่ !!!
งั้นเเสดงให้ฉันดูสิ
อะไร ? เเสดงให้นายดูอะนะ ?
โอเค ได้ ฉันจะเเสดงให้นายเห็น
ได้เลย ในการสอบคราวหน้าเป็นไง
เท่าไร ?
เท่าไรนะหรอ ?
ห้าสิบอันดับทับเนียบการเรียนสำหรับเดือนนี้
ฉันไม่รู้ว่าเธอนั่งหัวเราะอยู่ครงนั้นแล้วเขียนจดหมายไร้สาระแบบนั่นมาได้ยังไง
เธอไม่มีสมองเลยเหรอ?
หรือว่าแค่หนังหนากันล่ะ?
ได้ ทำเนียบผลการเรียน !!
ทำเนียบการเรียนเหรอ?
ทำเนียบผลการเรียนเดือนนี้เนี่ยนะ?
ใช่ !
ทำเนียบนั่นน่ะ เดือนนี้ดูสูงส่งแล้วก็ยิ่งใหญ่เป็นพิเศษเลย
เดือนหน้า ชื่อฉันจะไปอยู่ในนั้น
นี่นายกำลังขำฉันอีกเเล้วหรอ?
ถ้าฉันทำได้ละ ?
เเละถ้าทำได้ละ จะทำไง ?
ถ้าเธอทำได้ ?
ใช่ !
ถ้าเธอทำได้ ฉันจะเเบกเธอเดินรอบโรงเรียน
นายจะให้ฉันขี่หลังเหรอ?
ไม่สิ ไม่ใช่อย่างนั้น!
ก็ได้
นายคอยดูต่อไปดีกว่า
ใกล้ถึงหรือยังคะพ่อ?
อา! แน่นอน!
จากวันที่เราเกิด จนกระทั่งตกปลาในชั้น ม.ปลายปีแรก เราอาศัยอยู่ด้วยกันเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน
แล้วพอตอนที่เรายายมาอยู่โซล เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก
เเม้กระทั่งตอนพ่อนอน พ่อยังรู้สึกโกรธจนจะระเบิดที่บ้านเราต้องพังอย่างนี้...
ยังไงก็ตาม ต้องขอบคุณเหตุการณ์นั้น
ได้เจอเพื่อนของพ่ออีกครั้งนี่ มันดีจริงๆ
โอ ทำไมเจ้านี่มัน!?
เจ้านี่เหรอ!
พ่อนี่โง่จริงๆ เลยเนอะ?
ขอบใจนะลูก
อยู่กับเธอทุกๆ วัน
จับมือกันยามค่ำคืน
อยู่กับเธอทุกๆ วัน
ฉันหิวแล้วก็หลับไป
หยุด!
ที่นี่แหละ บ้านเลยที่ 142 ใช่ไหมคะ?
โอ้ ใช่แล้วลูก
คอยอยู่ตรงนี้นะลูก
เบ็ก ซู ชัง ถูกต้องแล้วล่ะ
เพื่อนพ่อ เขาต้องรวยมากแน่ๆ เลยนะคะ
ใช่แล้วล่ะ ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้นนะ
ใครคะ?
ผม... สวัสดีครับ
ผมเป็นเพื่อนของ ซู ชัง ครับ ผม โอ กิ ดอง
โอ้ ค่ะ เข้ามาข้างในเลยค่ะ!
ที่รักคะ!
- นายมาถึงแล้วเหรอ? - อื้ม
รีบๆ เข้ามาในนี้เลย
เจ้าหมูขาว!
นายเป็นยังไงบ้าง
นายต้องลำบากมากแน่ๆ เลย
โธ่เอ๊ย ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอนาย
ว้าว!
อา นี่เมียฉันเอง!
ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเราค่ะ
ครับ ผมมาอยู่ที่นี่แล้วจริงๆ
ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะที่คุณมาอยู่กับเราที่นี่ ยินดีต้อนรับค่ะ!
สวัสดีจ้ะ
สวัสดีค่ะ
โอ! หนูต้องเป็นลูกสาวของ กิ ดอง แน่ๆ เลย
ค่ะ
ตัวจริงสวยกว่าอีกนะเนี่ย
คะ?
โอ! ที่จริงแล้ว
ฉันคอยให้ถึงคืนนี้ไม่ไหวน่ะจ้ะ
เมื่อเช้า ฉันก็เลยแวะไปน่ะ
โอะ! นั่น...
นั่นน่ะ ฉันเองจ้ะ
อืม เราควรจะไปขนของทั้งหมดกันก่อน
ไม่ต้อง ไม่ต้อง เราไม่ได้มีข้าวของอะไรมากกมาย ฮานิของเราทำเองได้หมดแหละ
ค่ะ ไม่ได้มีอะไรมากเลยค่ะ
โอ อย่ากังวลไปเลยค่ะ ให้ลูกชายของเราช่วยเถอะ
ไม่ต้องหรอก ไม่เป็นไร
ลูกชายจ๋า! ลงใช้ประโยชน์จากกล้ามของลูกข้างล่างหน่อยจ้ะ
พ่อคะ เอามานี่ค่ะ เอามานี่ หนูทำให้เอง
โธ่เอ๊ย ลูกแค่ไปปิดประตูก็พอ
ก็ได้ค่ะ
เจ้าหมี
จากนี้ไป ฉันคิดว่าเราจะโชคดีแล้วนะ
นายไม่คิดแบบนั้นเหรอ?
ไปกันเถอะ
ฉันควรจะช่วยเธอไหม?
ไม่ต้องหรอกค่ะ
นี่มันฝันหรือเปล่า? ต้องใช่แน่ๆ นี่ต้องเป็นความฝัน
ตั้งสติหน่อย โอฮานิ
นาย.. นาย!
บรรยายไทยโดย Firstmick Form www.viki.com
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันจะทำยังไงดี?
นี่ใครน่ะ?
ซึงโจ จ้ะ
คะ???
นี่ เอามันมาให้ฉันนะ!
ฉันว่าสถานการณ์แบบนี้ ฉัน...
นี่ โอ ฮา นิ, x ตรงนี้คืออะไร?
อัลฟาเบธ
ดูเหมือนว่าฉันจะต้องยอมแพ้เสียแล้ว
...
นี่!
ไงจ๊ะ
กล้อง
อย่าได้แพร่ข่าวลือไปทั่ว
ฉันปิดความรู้สึกที่มีต่อคุณ
ความรู้สึกที่มีต่อคุณ มันไม่ได้มากอะไรเลย
จริงเหรอ?