Tip:
Highlight text to annotate it
X
ไม่ ข้าจะตายแบบนี้ไม่ได้
ยาน
ปาร์ค คยู
บอกพวกเขาว่า อย่าฆ่าข้า
ข้าตายแบบนี้ไม่ได้
กฎหมายต้องเข้มงวด
ข้าจะไปจาก โชซอน
ข้าจะกลับอังกฤษ
ปาร์ค คยู
ไม่ !!!!!!!!!
พวกเราทำแบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ
ไม่ต้องห่วง ข้าเช็คดูแล้วพวกผู้ใหญ่ไม่อยู่หรอก
แน่ใจนะ
แน่สิ
จะพาข้าไปไหน
ไม่น่าเชื่อ !
เจ้านี่ไปเรียนภาษาของเรามาจากไหนน่ะ
ข้าหมายถึง.....
ปาร์ค คยู
ปาร์ค คยู อยู่ไหนล่ะ
เฮ้ย, แกกล้าดียังไงถึงเรียกชื่่อเขาแบบนี้
เขาเป็นเพื่อนแกรึ ?
พาเจ้านี้ออกไปข้างนอกกันเถอะ
ลุก! ลุกขึ้น!
นี่ ! ทุกคน, มาดูนี่ !!!
ทุกคน, มาดูเจ้านี่สิ
ในชีวิตพวกท่าน ต้องไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้แน่
ที่นี่ไม่มีของฟรีนะ ! จ่ายแค่ 2 เหรียญ!
เฮ้ ! เฮ้!
ดูนี่สิ !
พูดอะไรบ้างสิ
เอาเลย... เหมือนกับที่เจ้าพูดตอนอยู่ข้างในน่ะ
กินข้าวรึยัง ? (อรุณสวัสดิ์)
พวกเรากินรึยัง ? ฮ่า..ฮ่า...ฮ่า !
ดูตาสีฟ้าของมันสิ ! สามารถใช้มันมองเห็นได้ด้วยหรือ ?
พูดสิ !
พูดอีก, พูดอีก !
ดูมันสิ ! ดูมัน!
มาดูมันสิ.
คืออะไรเนี่ย ?
มาดูสิ ! แค่ 2 เหรียญเอง สำหรับสิ่งที่พวกท่านจะไม่ได้เห็นอีกในชีวิต
มานับกันเถอะ ว่าได้พวกเราได้อะไร ! ฮ่า ..ฮ่า !
มีเท่าไรเนี่ย ? 1, 2, 3, 4, 5.......
อะไร.......!
ใครวะ ?
โอ้, ท่านผู้ตรวจการ, ท่านผู้ตรวจการแห่งราชสำนัก
โอ้พระเจ้า ! ข้าตายแน่. ตายแน่เลย!
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ชอบเจ้า
ที่พวกเขาหยาบคายกับเจ้า เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นชาวต่างชาติเพราะฉะนั้นอย่าไปเกลียดพวกเขาเลยนะ
ตั้งแต่นี้ต่อไป, สวมนี่ซะ
พวกนั้นจะได้ไม่สังเกตุเห็นว่า เจ้าเป็นชาวต่างชาติ
เจ้าไม่เสียใจเลยรึ ?
ถ้าเจ้าไปตั้งแต่ตอนที่ข้าปล่อยเจ้าไป, เจ้าก็ไม่ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้
โบ จิน
เธอเป็นยังไงบ้าง ?
ดำน้ำ....... วันนี้
และพรุ่งนี้....
และวันอื่น ๆ ต่อจากนี้
นั่นคงเป็นวิถีชีวิตของเธอ
ที่ที่ใกล้ชายฝั่ง,
เธอก็คงดำน้ำ แหละ วันนี้ด้วย
ข้าจำได้ ว่าเคยเห็น โบจิน ร้องไห้ริมชายฝั่งทะเล
ปาร์ค คยู
ข้าจะได้เจอกับ โบจิน อีก มั้ย?
โบจิน ของเรา กำลังคิดอะไรอยู่นะ ?
ที่นี่ไกลจากแผ่นดินใหญ่แค่ไหน?
แล่นเรือไปหนึ่งวันเต็ม พอไหม?
ข้า.......
หัวใจข้ารู้สึก.... ว่างเปล่า และหายใจไม่สะดวก
ข้ารู้สึกเหมือน ... กำลังจะตาย
ข้าต้องไปพบ วิลเลียม....
ข้าเคยสัญญากับเขาไว้.....
โบจิน เจ้ามีเหตุผลอื่นที่จะไปแผ่นดินใหญ่, ใช่มั้ย ?
ที่นั่นไม่มีเหตุจำเป็นเท่าที่นี่นี่นา......
เจ้ามีอะไรที่สำคัญที่อยู่ในใจของเจ้า
เมื่อไรที่เจ้ากำจัดความรู้สึกในใจของเจ้าออกไปได้, เจ้าจะอยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน
แต่, ความรู้สึกที่มีต่อวิลเลียม... ถ้าข้าได้เห็นหน้าเขาก็จะดีขึ้น
เพียงแค่เด็กหนุ่มตาสีฟ้าคนนั้นคนเดียวเองเหรอ ?
ไม่มีเหตุผลอื่นอีกหรือ ?
แน่นอน... เป็นเพราะวิลเลียม ! หรือจะเป็นเพราะ..คนถูกเนรเทศนั่น.
ไม่, เพราะผุ้ตรวจการลับจากราชสำนักเหรอ?
ถ้า โบจิน ไปจากที่นี่, ทัมนา ก็คงเป็นสถานที่ที่น่าเบื่อมาก....
เป็นเพราะผู้ตรวจการลับจากราชสำนักกำลังจะไปเหรอ?
บ้านนี้ดูว่างเปล่า
ข้าหมายถึง ......
เมื่อคนถูกเนรเทศ... ข้าหมายถึง, ท่านผู้ตรวจการลับจากราชสำนักอยู่ที่นี่
มีเหตุการณ์เกิดขึ้นเยอะแยะในบ้านเล็กๆ หลังนี้
ท่านผู้ตรวจราชการลับกับข้า ควั่นเชือกรองเท้า, ถักแหจับปลา.เราเลยสนิทกัน
เจ้าไม่เห็นรึ เขาน้ำตารื้นเมื่อมองดูข้าน่ะ?
ไม่, ไม่เห็น...
ตาพวกแก......... มองไม่เห็นฉากสำคัญนีได้ยังไงกัน ?
แม่....
แม่กำลังทำอะไรอยู่น่ะ?
แกไม่เห็นรึไง ?
ข้ากำลังทำความสะอาดที่นี่เพื่อที่จะใช้เก็บผลผลิตไว้ตอนฤดูหนาว
อย่าเอาแต่ยืนเฉย, มาช่วยหน่อย
แต่ว่า, แม่...
เพิ่งจะไม่นานเองนะที่.. คนถูกเนรเทศไปจากนี่
แต่แม่ก็จัดการเก็บของเขาไปเรียบร้อยแล้ว
ถ้าไม่จัดการเก็บออกไป, ท่านผู้ตรวจราชการลับจะกลับมามั้ย?
จาง โบจิน, ฟังแม่ให้ดีดีนะ
ถ้าเจ้ายังพูดว่าอยากไปแผ่นดินใหญ่ หรือ
เจ้าดูท่าอ่อนแรง ล่ะก็, จะไม่มีอาหารให้เจ้าตั้งแต่นี้
เข้าใจมั้ย?
ทำความสะอาดห้องนี้ซะ และไปช่วยพ่อเจ้าซ่อมหลังคา
แม่
ข้าทนพอละ
อะไรล่ะ?
ทุกทีที่แม่เห็นข้า, แม่พูดแต่เรื่องทำงาน!
ไม่รู้สึกเบื่อบ้างรึไง ?
พูดอีกครั้งซิ...
แม่, แม่ไม่รู้จริงๆรึ...
ทำไม ข้าถึงอยากไปแผ่นดินใหญ่น่ะ?
เพราะอะไรรึ?
เพราะแกหยิ่งผยองน่ะสิ !
เพราะว่าข้าไม่อยากมีชีวิตเหมือนแม่, ทำงานอยู่แต่ในสวนและดำน้ำทุกวัน
ข้ารู้สึกเบื่อจริง ๆ!
ถึงแม้ข้าพยามทำดีทีสุด และเป็นหัวหน้านักดำน้ำ,
มีวิถีชีิวิตแบบแม่
ข้าไม่อยากมีชีวิตแบบนี้ !
ทำความสะอาดเสร็จแล้ว รีบออกมา
จาง โบจิน
ท่าน... เมื่อไรท่านไปจะแผ่นดินใหญ่?
เจ้าพูดเรื่องอะไร?
ท่านจะไม่ไปช่วยวิลเลียมหรือ?
ไปด้วยกันเถอะ
เรา?
ท่านและข้า
ถ้าท่านไปกับข้า, วิลเลียมจะต้องมีความสุขแน่
ตื่นซะที!
เจ้าไม่สามารถออกจากทัมนาได้
ถึงเจ้าทำได้, ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ข้าต้องทำเพื่อเจ้า
ทำไมไม่ล่ะ ?
วิลเลียมต้องคิดถึงข้ามากแน่ ๆ !
ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า, วิลเลียมก็คงไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย
ท่านพูดเรื่องอะไรน่ะ?
อ้อ ! โบจิน
เจ้ามาที่นี่ เพราะได้ข่าว่าข้าถูกปล่อยตัวใช่มั้ย ?
ในที่สุด, ก็มีแต่ภรรยาที่ห่วงใยสามี
ไม่ต้องห่วงข้าหรอก
ความยากลำบากทำให้ผู้ชายเข้มแข็งขึ้น
เจ้าบอกลาเขาหรือยัง?
บอกลารึ ?
เขากำลังจะเดินทางไปแผ่นดินใหญ่พรุ่งนี้เช้า
ทันทีที่ข้าได้รับการติดต่อ ข้าก็จะบอกลาเจ้า นี่เป็นชีวิตของชาวเรือ
เจ้าไม่สามารถไปจากที่นี่
ตั้งใจและมุ่งมั่นฝึกเรื่องดำน้ำของเธอเถอะ
ฮุงนิม! (เพื่อนที่อายุมากกว่า / พี่ชาย)
เขาเป็นคนที่เย็นชา
ข้าไม่ได้ทำงานตั้งแต่เรือแม่อับปาง
ข้าอยากจะไปกับเขาด้วย ......
บ๊ค มาน!
อะไร?
บ๊ค มาน!
อยู่นี่. ตรวจดูสิ
โบจิน
พ่อ......
เจ้าต้องทำแบบนี้ด้วยรึ?
พ่อ.... ข้าขอโทษ
แต่ .... ข้าทนไม่ไหวอีกแล้ว
ถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ข้าก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่เพื่อดำน้ำได้ทุกวัน
ยิ่งเวลาผ่านไป. หัวใจข้าก็รู้สึกปวดยิ่งขึ้น
ดังนั้น, ข้าจะทำอะไรได้.
อยู่ที่นี่..ข้ารู้สึกหายใจไม่ออก, เหมือนกับอึดอัด.
ข้าไม่สามารถหายใจได้อย่างสะดวก
พ่อ... ได้โปรดให้ข้าไปเถอะนะ.
เอานี่ไปกับเจ้าด้วย
พ่อได้เรียนรู้. จากที่ใจของเจ้าบอกเจ้าว่าต้องการทำสิ่งใด
อย่างน้อยที่สุด,
เจ้าคงรู้สึกเสียใจน้อยลง
พ่อ.....
ข้า.......
ขอโทษจริงๆ ..
แต่ว่า,
จำไว้ให้ดีนะ
เรารอเจ้าอยู่ที่นี่เสมอ
งั้น, เมื่อไรที่ลำบาก.
กลับมาที่ ทัมนา ได้ทุกเวลานะ หืม?
พ่อ!
ได้เวลาเรือลำแรกออกแล้ว
ไปเถอะ
พ่อ.....
ไปซะ...
ก่อนที่จะมีใครมาเห็น
ใช่, เรียบร้อย.
ผ่านได้
ขอบคุณ
เจ้าหนู. เจ้าจะไปแผ่นดินใหญ่คนเดียวหรือ?
ไปกันเถอะ!
เอ่อ....คือ....
โบจิน ใช่หรือเปล่า?
เจ้าคือโบจิน, ใช่มั้ย?
เจ้า, นักดำน้ำ, กำลังจะไปแผ่นดินใหญ่หรือ?
เราไม่ต้องการหันเรือกลับนะ ใช่หรือเปล่า?
ถ้านักดำน้ำไปแผ่นดินใหญ่ละก็,
เจ้าจะต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรง
เจ้าต้องเป็นโบจิน, ใช่มั้ย?
มองข้าสิ.
เจ้ากำลังทำอะไรกับน้องชายข้า?
นี่เป็นน้องชายของท่านรึ?
เขาไม่ค่อยสบาย, ดังนั้น เราจึงเดินทางไปแผ่นดินใหญ่เพื่อทำการรักษาน่ะ
แต่... เขาดูเหมือนนักดำน้ำที่ชื่อ โบจิน แห่งหมู่บ้านซันบัง
เจ้ากำลังบอกว่า น้องชายข้าดูเหมือนนักดำน้ำ, ถ้างั้น
เป็นเด็กผู้หญิงรึ ?
เขายังโตไม่เต็มที่ แถมตอนเด็กยังป่วยมากด้วย
เขาพูดไม่ได้, เจ้ารู้บ้างไหมว่าเขาต้องถูกข่มขู่มากแค่ไหนในชีวิตเขาน่ะ?
เขาดูเหมือน โบจิน จริงๆ นะ ....
ต้องให้ข้าถอดกางเกงเขาออกมั้ย?
เจ้าทำให้เด็กที่ป่วยคนนี้ต้องมาอับอายต่อหน้าคนอื่นเหล่านี้
ถ้าพิสูจน์ออกมาว่าเป็นเด็กผู้ชายล่ะ,
เจ้าจะจ่ายชดเชยเรายังไง?
ถ้าท่านพูดอย่างนั้น....ก็
เจ้าจะจ่ายให้ข้าอย่างน้อย 3 เท่าของค่าโดยสารมั้ย!
ไม่, ไม่! ไม่!
ข้าคงเข้าใจผิด
ข้า ขอโทษ
ขอบตุณ
ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะช่วยเจ้า
ท่าน...
จะถอดกางเกงข้าออกจริง ๆ รึ?
เมื่อเราไปถึงแผ่นดินใหญ, อย่าแม้แต่จะคิดติดตามข้านะ
ข้าไม่ทำหรอก !
โบจิน
หนีไปแผ่นดินใหญ่
โอ.......
ทำไมบ้านเจ้าดูโล่ง ๆ ล่ะ?
อ๋อ ?
โอ้, หน้าของเจ้า,,,,
ทำไมดูห้อยเหมือนปลาหมึกตากแห้งบนราวล่ะ ?
ไม่มีอะไร
โบจิน อยู่ไหนล่ะ ?
เธอยังนอนอยู่ เพราะเจ้าชาวต่างชาติน่ะหรือ ?
จริงๆแล้ว โบจิน เป็นเด็กน่ารักมีเมตตา และใจดีนะ
ใช่.
Keut Boon ของข้าก็เหมือนกัน, หลังจากที่คนถูกเนรเทศ...
ไม่สิ, หลังจากท่านผู้ตรวจการลับแห่งราชสำนักไป, เธอก็ไม่สบายอยู่หลายวัน
แต่ตอนนี้, ข้าสบายดีแล้ว
เขาคงลำบากมากที่ต้องอยู่ห่างจากข้า แต่เพราะว่าสถานะของเรามันแตกต่างกัน
ใช่, ถูกต้อง!
ข้าสังเกตุเห็น เขาไม่แม้แต่มองเจ้าเลย
นั่นคงเป็นเหตุผลแหละ
คนมักพูดว่า เราจะรู้สึกได้ก็ต่อเมื่อเขาจากไปแล้วนั่นแหละ
ถึงแม้ ผู้ถูกเนรเทศ จะไม่อยู่ที่นี่,
ทั้งหมู่บ้านก็รู้สึกว่างเปล่า
ข้าจะเข้าไปและให้คำแนะนำแก่โบจิน สักหน่อย
นักดำน้ำ ต้องไม่ร้องไห้เพราะผู้ชาย
ปล่อยไว้งั้นแหละ
เจ้ามีหลายสิ่งที่ต้องทำนี่
ไปสิ
ใช่
ใช่
เฮ้ย!
เราทั้งสองคนจะไปหาวิลเลียมนี่, เราไปด้วยกันเถอะนะ
ไปด้วยกันเถอะ
คนไม่รู้หรอกว่าข้าน่ะเป็นนักดำน้ำ
ถ้าเดินทางไปกับข้า, ท่านจะรู้สึกปลอดภัย, ถูกมั้ย?
ดีกว่าเดินทางคนเดียวนะ
ถ้าไปด้วยกันหมายถึง เจ้ากับข้า, ละก็
ข้าขอไปคนเดียวดีกว่า
อย่าร้ายกับข้านักเลยน่ะ!
ที่ทัมนา ข้าให้ส้มกับท่านตั้งเยอะยแะ
ยาน!
ยาน !!!!!!
ดูสิ
หิวรึยัง?
ไปหาอะไรกินกันเถอะ ข้าจ่ายเอง
แม่ค้า!
ขออีกขวดนึง !
ได้!
เร็วหน่อย !
ในที่สุดเราก็เดินทางมาด้วยกัน, แล้วทำไมท่านต้องคอยไล่ข้าด้วยล่ะ ?
ระวังสำเนียงของเจ้า
เจ้าต้องการให้คนที่นี่รู้ว่าเจ้าเป็นนัำดำน้ำ มาจากเกาะเจจูหรือ ?
อืม....!
ตกลง, ถ้าอย่างนั้นก็เดินทางด้วยกัน (ไม่ใช้ภาษาถิ่นของเจจู)
คนถูกเนรเทศพูดแบบนี้
นีคือภาษาถิ่นฮันยาง
แม่ค้า !
จ้า!
ข้าได้ยินว่า
มีชาวต่างชาติอยู่ที่นี่
ใช่
ข้าไปเห็นมาแล้วด้วย
โอ๊ย! เขาดูแปลกมาก ๆ
อ้อใช่ ! ข้าได้ยินว่าจะพาเขาไปที่ฮันยาง
บางทีอาจจะออกจาก กังจิน คืนนี้
แม่ค้า!
จ๋า!
กังจิน...... กังจิน หรือ ?
เราต้องดูเหมือนโจรธรรมดา, ถึงแม้ฆ่าเขาได้สำเร็จ ก็ต้องเอาสินค้าพวกนั้นมาด้วย
ปาร์ค คยู!
ย่ะ!
ยาน.....
ยาน!
ยาน!
เดินช้าหน่อยสิ
เกิดอะไรขึ้นกับเขาน่ะ?
ยาน!
ฮ่า, ฮ่า! แบบนี้ดีจัง ดีจังเลย !
ปาร์ค คยู!
โอ้ พระเจ้า !
ปาร์ค คยู
มองข้าสิ, มองข้า.
เดี๋ยว, เดี๋ยวนะ
ปาร์ค คยู, ปาร์ค คยู !
เราจะทำยังไงกันดีล่ะ?
พวกเราต้องห้ามถูกจับได้
ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้กันเถอะ
ครับ !
ปาร์ค คยู !
ปาร์ค คยู !
ปาร์ค คยู!
ได้โปรด. ตื่นเถอะ!
อะไรเนี่ย......
แม่ค้า!
จ้า!
โอ..
มีห้องว่างมั้ย?
แน่นอน, มีสิ เรามีเหลืออยู่ห้องนึง
ดี
ข้าเอาห้องนี้
เชิญมาทางนี้ค่ะ
เจ้าดื้อจริง ๆ !
ข้ารู้ว่าเจ้าน่ะโง่, แต่เจ้าน่ะไม่กลัวอะไรอีกด้วย
ที่นี่ไม่ใช่ทัมนา และเราก็ไม่รู้จักใครที่นี่ด้วย
ห้องนี้มีเพียงเจ้ากับเข้าเท่านั้น
ถูกต้อง !
เพราะมีแค่เรา, หากท่านเดินทางไปกับข้า ดูแลข้าด้วย เราก็ไม่ต้องเหงา น่าจะดีออก
วิลเลียม.......
ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนนะ?
ข้าอยากเจอเขา เร็วๆ
แล้วยังไงล่ะ, หลังจากที่เจ้าเจอวิลเลียมแล้วน่ะ ?
เมื่อข้าเจอเขา........
เจ้าจะซ่อนเขาไว้ในถ้ำ เหมือนตอนที่อยู่ที่ทัมนาเหรอ?
ทำไมท่านเป็นแบบนี้ ?
วิลเลียมบอกว่า, เขามีความสุขที่ได้เจอข้าที่ทัมนา
ยัยโง่, เจ้าเชื่อเรื่องที่เด็กที่กำลังมีความรักพูดเหรอ
ไม่แปลก ที่ คนถูกเนรเทศเรียกเจ้าว่า ปลาทอง
ข้าว่าคงเป็นเหตุผลนั่นแหละ
ทำไมถึงพูดถึงคนถูกเนรเทศตอนนี้นะ?
คนถูกเนรเทศ, สำหรับข้าน่ะ.....
เลิกพูดเรื่องไร้สาระซะที และรีบเข้านอนแต่หัวค่ำซะ
เพราะพรุ่งนี้เราต้องเดินทางอีกไกล
ทำไมจู่จู่ ต้องพูดถึงคนถูกเนรเทศด้วยนะ?
อึ๋ย!!
เขาดูแปลกประหลาด
เขาไม่ตายหรอก
ข้าใส่ยาเพื่อห้ามเลือดแล้ว
แต่เจ้าห้ามประมาทเรื่องบาดแผลนะ เมื่อเขาตื่น พาเขาไปหาหมอดีกว่า
ขอบคุณ
เรา... ไม่ใช่... คนเลว
ข้าถูกพัดไปที่เกาะทัมนา ระหว่างทางที่ไปนางาซากิ และปาร์ค์ คยู กับข้ากำลังเดินทางไปฮันยาง
ทันใดนั้น, มีพวกคนเลวมาโจมตีเรา...
ชาวต่างชาติ.. ข้าเคยได้ยินจากพรรคพวกที่กลับมาจากุ่ญี่ปุนว่าที่นั่นมีคนแบบเจ้า
แต่ ข้าไม่คาดคิดว่าจะได้เจอชาวต่างชาติผมทองเช่นเจ้ากลางป่าลึกเช่นนี้ ฮ่า.ฮ่า.ฮ่า!
ดูเจ้าสิ......
จนกว่าเขาตื่นขึ้นมา, เจ้าก็พักอยู่ที่นี่ก่อน
เจ้าดูเหนื่อยจากการเดินทางมายาว
ยังไงก็ตาม, เกี่ยวกับเรื่องของเจ้า....
เรื่องมันยาว
ไม่เป็นไร, ไม่เป็นไร
เฮ้ย. นี่! หยุดเดี๋ยวนี้
เจ้า, นั่นแหละ!
ข้าเหรอ?
ที่นี่มีคนอื่นอีกมั้ย?
เจ้ากำลังจะไปไหนถึงไม่ตอบคำถามของพวกเรา ?
ข้าจะไปลงเรือลำแรกที่กำลังจะออกจากท่า
อะไรเหรอ ?
พักหลังๆ มานี่มีรื่องเกิดขึ้นมากมายในหมู่บ้านเรา
มีโจรมาวุ่นวาย, ผู้ตรวจการลับจากราชสำนักก็หายตัวไประหว่างทางไปฮันยาง
พวกนักโทษ ที่เขาพามาก็ตายหมด
ตาย? ท่านหมายถึงชาวต่างชาตินั่นก็ตายหรือ?
ทำไมเจ้าประหลาดใจนักหรือ?
เดี๋ยวก่อน
ข้ายังไม่ได้พูดถึงชาวต่างชาติเลย...
เจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามีชาวต่างชาติด้วย?
ข่าวลือแพร่สะพัดทั่วกังจิน ว่ามีชาวต่างชาติถูกจับได้ที่เกาะทันาและกำลังถูกพาตัวไปฮันยาง
ทำไมข้าถึงจะไม่รู้ล่ะ?
ข้ากำลังยุ่ง, ถ้างั้น....
เดี๋ยวก่อน
มีบางสิ่งแปลกๆ เกี่ยวกับเจ้านะ
ข้าขอดู ป้าย (hopae) ของเจ้าหน่อย
hopae: หมายถึง แผ่นป้ายของชายที่อายุเกิน 16 ปี ถือไว้พกติดตัว
เช้าๆ แบบนี้ เที่ยวเดินไปทั่วโดยไม่มีป้ายพกติดตัว มันแปลก ๆ อยู่นะ หือ?
ข้าว่า ข้ามีนะ
เดี๋ยวก่อน
เดี๋ยวก่อนหรือ? ไปคุยกันที่หน่วยราชการดีกว่า
พี่!
พี่, ทำไมพี่ขี้ลืมแบบนี้นะ?
ไม่ว่าพี่จะยุ่งยังไง พี่ลืม ป้ายไว้ได้ยังไง?
เขาเป็นพี่ชายเจ้าเหรอ?
ใช่
พี่ชายข้าชอบขี้ลืม เขาลืมของไปทั่วแหละ
พี่. รีบไปกันเถอะ. แม่(พูดภาษาถิ่นเจจู)
แม่ของเรา... พูด... เจ้า, พี่.... (พูดด้วยภาษาถิ่นเจจู)
เธอเอาแต่เรียกเจ้า, พี่ชาย. ฮ่า ฮ่า!
เดี๋ยว, สำเนียงเจ้าแปลกนะ
มันเช้ามากเลยที่ข้าพูด......
ต้องเป็นเพราะว่าข้านอนในที่เย็นๆ แน่
นี่มันเช้ามากเลยนะ ที่พวกท่านต้องทำงานหนัก!
ไม่เป็นไรหรอก
เจ้านี่น่ารักนะ
ตกลง, ถ้างั้น ไปได้ละ
ค่ะ, ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ
ท่านหมายความว่ายังไงที่คนถูกเนรเทศหายตัวไป?
และใครตายนะ?
ถ้าเป็นวิลเลียม....
ต้องไม่ใช่วิลเลียม!
บางทีอาจเป็นพวกลูกน้องของท่านผู้เฒ่า
ถ้างั้น, วิลเลียมอยู่ที่ไหนล่ะ?
เนินเขาที่เราผ่านมาเมื่อวาน เป็นทางเดียวที่ไปกังจิน
เขาอาจยังหลบซ่อนอยูที่ไหนในป่านั่น
วิลเลียม.....
ข้าหวังว่าคงไม่เกิดอะไรขึ้นกับเขานะ
เจ้าเป็นใคร? และข้าอยู่ที่ไหน?
เมื่อท่านถามข้าว่าตัวท่านอยู่ที่ไหน ดูเหมือนว่าท่านฟื้นคืนสติแล้วสินะ
ข้าเจอของสิ่งนี้ตอนที่ข้ารักษาท่าน
(*** Pae) คือสิ่งที่รับรองฐานะของผู้ตรวจการลับ ที่ได้รับคำสั่งเฉพาะจากกษัตริย์)
มีคนอื่นเห็นสิ่งนี้ไหม?
ไม่
ข้าอยู่คนเดียว อยู่ห่างไกลจากคนภายนอก
ท่านจำได้ไหมว่า ท่านน่ะหมดสติไป 2 วัน?
ถ้าอย่างนั้น....
ผู้ชายคนนี้ที่พาเจ้ามาตลอดทางที่มาที่นี่
ท่านเสียเลือดไปมาก อาจตายได้ถ้าหากมาช้ากว่านี้
ปาร์ค คยู, ฟื้นแล้ว
ข้าว่า ข้าเป็นหนี้เจ้าครั้งนึงนะ
เตรียมพร้อมไปจากนี่เถอะ
ปาร์ค คยู, สภาพท่านตอนนี้คงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
เจ้าต้องการพักผ่อน
แผลนี่ไม่มีปัญหา
พ่อหนุ่ม, แรงปารถนาของท่าน น่าอัศจรรย์จริงๆ !
แต่ท่านควรจะรู้จักข้อจำกัดของตัวเองด้วย
เปรียบเหมือน..... ไฟที่กำลังลุก ตรงแกนกลางกจะเย็นกว่า
ตัวเองจะเย็นและปล่อยให้รอบ ๆ ร้อนขึ้น นี่ไม่ใช่ความหมายของ แรงปารถนาหรือ?
ข้าทำเครื่องเคลือบมานาน, เมื่อมองดูชิ้นไหนไม่สมบูรณ์
หรือมีตำหนิ. ก็จะทำลายทิ้ง
กว่า 40 ปี มาแล้ว...
ข้าเห็นมามาก
ถ้าหากท่านพักผ่อนไม่เพียงพอ
ถึงตอนนี้ท่านรู้สึกไม่เป็นไร, แต่ท่านจะลำบากภายหลัง
ท่านควรจะเชื่อฟังเขานะ
ใช่, ปารค์ คยู, ถ้าเราไปขณะที่ท่านยังไม่หายดี,
และไปเจอพวกนั้นอีกล่ะ ?
งั้น, ได้โปรดให้เราพักที่นี่อีกสักระยะเถอะนะ
ข้าร้บรอง จะต้องตอบแทนบุญคุณท่านในภายหลังแน่
ตอบแทนบุญคุณรึ? ไม่จำเป็นหรอก
ถึงแม้ว่า... ดินที่มีลักษณะไม่เหมือนกัน นำมาใส่รวมกัน
เมื่อนำมาทำเครื่องเคลือบ ก็จะต้องนำมาผสมรวมกัน
เมื่ออยู่ในโชซอนด้วยกัน,
และ...... ช่วยเหลือผู้อื่นเมื่อจำเป็น
สำหรับคนที่มีสายเลือดของโชซอนด้วยแล้ว
ก็เหมือนกับเป็นเรื่องธรรมชาติ ใช่มั้ย?
ท่านเข้าใจสิ่งที่ข้าอยากจะบอกหรือไม่?
งั้น, ก็ไม่ต้องกล่าวถึงมันอีก (ตอบแทนบุญคุณ)
ยังไงก็ตาม, ข้าว่าท่านต้องไปหาหมอนะ
ข้าจะไปตามหมอ
ถ้าอย่างนั้น, ก็ดีสิ.
ถึงแม้ ชิ้นนี้จะไม่ได้วางขายที่ตลาด
ถ้าเปรียบกับชีวิตคนละก็.....
ว้าว, ชิ้นนี้ก็ถือว่าเป็นคนที่มีเชื้อสายดีทีเดียวแหละ...
เอ้า..นี่
ขอบคุณ
นี่เป็นงานชิ้นเอกของข้าเลยนะ
ไปละ
ลาก่อน
ท่านต้องการอะไรหรือ?
เมื่อวานนี้หรือวันนี้ มีคนมาซื้อยารักษาแผล หรือเปล่า?
ท่านเป็นใครกัน?
เพิ่งจะมีคนมาซื้อยาไปเมื่อสักครู่เอง
มันเป็นใคร?
ปาร์ค คยู, ท่านเคยเห็นของพวกนี้มาก่อนหรือไม่ ?
นี่เรียกว่าเตาเผา
ที่นี่แหละ, ที่เครื่องเคลือบสวย ๆ จะถูกผลิตขึ้นมา
ทำไมเจ้าไม่ไป ?
หือ?
เจ้ามีโอกาสที่จะทิ้งข้าไว้ และหนีไป
ท่านอยากให้ข้าไม่อยู่เมื่อตอนที่ท่านฟื้นขึ้นมาเหรอ?
เจ้าไม่โกรธข้ารึ?
ข้าบังคับและพาเจ้าไปฮันยาง
พาข้าไปที่นั่น เป็นงานของท่านนี่, ถูกมั้ยล่ะ?
ข้าไม่ตำหนิท่านเรื่องนั้นหรอก
ถ้าข้าจะตำหนิท่าน
ก็คงจะเป็นเหตุผลอื่น...
เจ้ายังคิดถึงโบจินอยู่ หรือเปล่า?
โอย!
ท่านคิดว่าคนถูกเนรเทศ กับวิลเลียม อยู่แถวนี้เหรอ ?
ไม่เช่นนั้น, ทำไมพวกนี้ถึงมาแถวป่านี้ล่ะ?
เหมือนโจร เร่ร่อนไปทั่ว
ท่านผู้ตรวจการลับ ก็หายตัวไปขณะที่เดินทางไปฮันยาง
พวกนักโทษที่พาไปด้วยก็ตาย
ถ้างั้น. พวกนั้นก็เป็นโจรน่ะหรือ?
ข้าต้องไปบอกกับวิลเลียมและคนถูกเนรเทศเรื่องนี้
เจ้าเป็นใคร? บุกมาที่นี่เพื่ออะไร?
ข้าได้ยินมาว่าพวกเจ้าหน้าที่จะมาลาดตระเวน, แต่พวกเจ้ามาเร็วขนาดนี้หรือ?
ข้ารีบกลับบ้านเพราะเจ้าหน้าที่บอกว่าจะรีบตามข้ามา.. เจ้านี่มาเร็วมาและก็เงียบด้วย เหมือนกับพวกหนูเลย
ถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะแยกออกมาอยู่ในป่า, แต่ข้าก็โดนโจรบุกมาหลายครั้ง
ข้าจะรายงานกับเจ้าหน้าที่ ว่าพวกเจ้าไม่เคยมา ถึงพวกเจ้าจะพูดว่าพวกเจ้ามาหลายครั้งแล้วก็ตาม
ครั้งนี้พวกเจ้ามาทันทีที่ข้ารายงาน , แต่พวกเจ้าไม่ได้สวมเครื่องแบบนี่
งั้น, พวกเจ้าเป็นใครกัน?
เจ้าพังพวกกระเบื้องเคลือบของข้า!!!
เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปรึ? เจ้ารู้มั้ยของพวกนี้มีความหมายต่อข้ามากแค่ไหน?
ก่อนเจ้าไป เจ้าต้องจ่ายมาก่อน !
เอ่อ ... ต้นทุนมันไม่เท่าไหร่หรอก, เจ้าไปเถอะ
ข้าจะจัดการเอง
ไปกันเถอะ
ไปเดี๋ยวนี้แหละ !
ครั้งหน้าไม่ต้องมาอีกแล้วนะ !
ข้าจัดการเอง!
ออกมาได้แล้ว
เจ้าเป็นใคร?
เดี๋ยวก่อนท่าน
วิลเลียม
โบจิน
คนถูกเนรเทศ
ข้าคิดว่าข้าจะไม่ได้พบเจ้าอีกแล้ว
เจ้า... เป็นใครกัน?
ทุกคืน กับ ลูกของข้า ?
บางครั้งค่ะ
ไม่มีทาง, ลูกข้าทำ?
สักวัน เราคงได้เจอกันอีก